Eimreiðin - 01.09.1912, Blaðsíða 56

212
ekki, að menn hafi gert fjölmargar tilraunir tii að ]ækna krabba-
mein, en engin af þessum lækningatilraunum hefir reynst örugg
eða að miklu gagni. Engin meðul, hvorki af ólífrænum né líf-
rænum efnum, virðast hafa verulega gagnleg áhrif á gang sjúk-
dómsins, þó sum þeirra sýnist stundum gagna í bráðina. Eru
menn því meir og meir farnir að hneigjast að þeirri skoðun, að
ekkert meðal eða efnasambatid, sem ekki myndast í hinum mann-
lega líkama, geti ráðið bót á þessum sjúkdómi. Eins og kunnugt
er, myndast mótefni eða gagneitur (antitoxin) gegn ýmsum sjúk-
dómum í blóði eða einhverju líffæri þeirra sjúklinga, er sjúkdóm-
ana hafa, eða hafa áður haft. Petta gagneitur hafa vísindin kent
mönnum að nota sem læknislyf á síðari tímum. Sem dæmi þess,
hve þessi lækningaaðferð oft kemur að góðum notum, má nefna
lækningar á hýðisveiki og stjarfa (stífkrampa). Að því er til
krabbameina kemur, þá hafa menti hugsað sem svo: Er það senni-
legt, að líkaminn leggi alveg árar í bát og sé algerlega aðgerðar-
og hjálparlaus gegn eyðileggingarstarfi krabbameinsfrumlanna, eða
reynir hann að veita viðnám og tekst honum það nokkurntímar
Eftir langvarandi rannsóknir utn allan hinn mentaða heim
fundust þess nokkur dæmi, að krabbamein höfðu læknast af sjálfu
sér eða af náttúrunnar völdum. Dýratilraunir virðast og styrkja
þá skoðun, að krabbamein geti læknast af sjálfu sér. Við há-
skóla einn í Ameríku var krabbamein Jensens yfirflutt á 1600
mýs; af þeim sýktust 1250, og vóru þær svo daglega rannsak-
aðar. Hjá flestum þeirra óx krabbameinið án afláts, unz þær dráp-
ust, en hjá sumum fór það á þá leið, að eftir að meinið hafði
vaxið um hríð, tók það aftur að þverra og hvarf að lokum alveg.
Læknuðust þannig af náttúrunnar völdum 20 af hverju hundraði.
Sjaldnast urðu krabbameinsæxli þeirra músa, er læknuðust, mjög
stór, og hafa menn því dregið þá ályktun af þessum tilraunum,
að því minni sem meinsemdin er, því meiri von sé um, að nátt-
úran geti unnið bug á sjúkdómnum, samfara heilsusamlegum lifn-
aðarháttum sjúklingsins. Eru flestir að komast á þá skoðun, að í
raun og veru sé krabbamein alls ekki ólæknandi sjúkdómur, eins
og fyr var ætlað, þar eð náttúran virðist sjálf geta unnið bug á
honum í vissum kringumstæðum. Sumir ætla, að flestir eldri
menn hafi einhverntíma á æfinni haft krabbamein í einhverjum
hluta líkamans, en að náttúran hafi yfirbugað það í byrjun sjúk-
dómsins. Væri þetta á sama hátt, eins og flestir hafa haft berkla-