Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Síða 12

Eimreiðin - 01.09.1913, Síða 12
164 Ég hefi nú drepið á landgæðin okkar, sem svo eru kölluð. En ekki er sjávargagnið minna. Aflaskýrslurnar sýna þorskmergð- ina, sem gengur að landinu, og er þó ótalin veiði erlendra á- gangsmanna. Og það er af síldinni að segja, að hún gengur svo mikil að Norðurlandi hvert sumar, að nálega krapar allan sjó af síldarmergðinni vestan frá Horni og austur að Langanesi. Gæti landið notið gæðatina, sem það ber í skauti sínu og alls þess sjávargagns, sem til er og að skreið mætti verða, mundi miljón manna geta lifað hér við góð kjör. Og ekki ætti Heimskringlu- maðurinn að bregða okkur um þrekleysi og viljaskort, þó að vér búum ekki á landi voru og fiskimiðum með svo útfærðum kvíum, sem verið gæti. — Meðan Kanada, sem er mannveiðaþjóð og lifir á aðflutningi, er ekki búin að nema lönd sín nema til hálfs og á eftir að færa út sínar kvíar norður um lönd og höf Húð- sonsflóa, situr það ekki á veiðimanninum, að kasta til okkar hanzka sínum og láta steina vera í vetlingstotunni og þumlunum. Éess var getið í blöðunum síðastl. sumar, að svo margir menn hafi þá flutt sig búferlum vestur um haf, að nema mundi þeirri tölu útflytjenda samanlagðri, sem farið hefir 4—5 árin þar á undan. Hamingjan fylgi löndum mínum, hvert sem þeir fara, og láti vonir þeirra lifa. Ég segi ekki rætast, því að vonirnar rætast aldrei að öllu leyti, og er ekki til neins að óska þess. En manninum er altaf lífvænt, meðan vonirnar lifa í brjósti hans. Og þegar um vesturfara héðan úr landi er að ræða, þarf ekki að bera kvíð- boga fyrir þeim. Peir eiga vísan faðm frænda og vina, útbreiddan faðm og framréttar hjálparhendur. Það hefir reynslan sýnt, síðan þeir komust yfir frumbyggjatorfærurnar. Og víst er það líklegt, að sæmdin sé framundan sumum þeirra, þvílíkan frama sem landar vorir, þó nokkuð margir, hafa hrept vestur frá, bæði á framkvæmdasviðinu og á mentaveginum. — En því meiri líkur, sem til þess eru, að þeir verði landinu að gagni og sóma, — sem þeir flytja til — því meiri skaði er ætt- jörðinni að fráhvarfi þeirra. Um það tjáir nú ekki að fást. — En framsækni og manndáð landa vorra, sem gerir þá nafn- kunna í Vesturheimi, vekur upp í huga mínum eina spurningu, og

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.