Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 12

landi í hittiðfyrra, er St. St. var stofnuð, reyndist á eftir það,
að á Norðurlandi var hún hálfdauð . . . og á Vesturlandi var
hún í andarslitrunum, ef nokkur af stúkunum þar, sem þá
voru, hefir annars nokkurntíma átt skilið, að heita
G.-T.-stúka. . . . Allar stúkur, sem Sigurður Andrésson stofn-
aði, liðu undir lok; það ber beztan vott um, hversu þær hafa
stofnaðar verið.«
?ó að þessi dómúr sé harður, þá er enginn efi á því, að
hann er að inestu leyti réttur. En J. 01. kom St. St. á fastan
fót, og þegar hann lét af starfinu, þá var miklu betra aðstöðu,
til að stjórna henni og koma henni áleiðis til sigurs. J. 01.
hafði og lítið fé til umráða, og átti því örðugra uppdráttar.
J. Öl. var þá þingmaður, og var hann þau ár »sverð og skjöld-
ur« Reglunnar á alþingi, og fékk þar með viturlegum ráðum
komið fram lögum um veiting og sölu áfengra drykkja, og þakk-
ar hann landshöfðingja þar góða aðstoð. Um þátt sinn í lögun-
um segir hann meðal annars, að hann hefði ekki getað átt hann,
hefði hann ekki verið þingmaður, og ætti það að vera Reglunni
framvegis lifandi áminning um, að sýna eigi tómlæti í að taka
þátt í kosningum til almennra trúnaðarstarfa í þjóðfélaginu.
Tessum ummælum mun ekki þá hafa verið gefinn neinn
sérstakur gaumur; en sú hugsun er það þó, er undir niðri veitti
templurunum síðar sigurinn — aðflutningsbannið.
Indriði Einarsson var stórritari þessi ár, og lenti það því að-
allega á honum, að þýða öll skýrslueyðublöð og setja skýrslu-
form St. St. í fastar skorður. Pað var mikið verk, en hann
leysti það svo vel af hendi, að St. St. býr að því enn þann
dag í dag, án þess að neinum verulegum breytingum hafi tekið.
Öllu órækari sönnun fyrir vel unnu starfi er ekki auðið
að fá.
Pessi ár mun mótspyrna móti Reglunni hafa verið einna
mest, og hún kom ekki eingöngu fram í því, að hæða bindindið,
heldur og (og máske hvað mest) í því, að breiða út allskonar
óhróðurssögur um templara. Templarar voru stífir og stirðir, ef
svo má að orði kveða; þeir voru hugfangnir af hugmyndum sín-
um og kenningum Reglunnar; og fyrir mun það hafa komið, að
þeir hafi þózt standa skör ofar en aðrir vegna bindindis síns.
Gættu þeir vendilega, að siðir Reglunnar bærust ekki til óvið-
komandi manna. Yrði einhver uppvís að þvaðri um þau efni,