Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 43

Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 43
i99 vissar öltegundir, þar á meðal »dobbelt-öl«. En það hefir 1,50—1,80 °/o áfengis, og ölið, er Danir leyfa, hefir 1,16—2,0 °/0 áfengis, eftir því, er M. Hindhede læknir hefir skýrt mér frá. En hann hefir rannsakað þessar öltegundir. En hvítt öl heimabrugg- að var fyrir löngu bannað á Islandi, en leyft í Danmörku. Marg- ir halda, að það sé áfengislaust; en eftir rannsókn, er Hindhede gerði á því, þá innihélt það 2,12 °/o. En sá fgalli er á því, að það getur hæglega verið bæði talsvert veikara og — sterkara. Þetta mál, er þeim, sem standa fyrir utan Regluna, kann að virðast fremur lítils virði, er efalaust mesta vandamál hennar, og lausnin á því er ekki fundin enn. Pað heitir raunar svo, að það sé alstaðar bannað; en svo er þó ekki. Og sumstaðar, t. d. í Dan- mörku, hefir þetta mál klofið Regl- una í tvent, eða jafnvel í marga búta, og því gert málefninu mikinn skaða. Stórstúkunni tókst að synda fyrir þessi sker og fá sætt í málinu innanlands, og var það vel farið. Guðm. Magnússon skáld gekst fyrir því, að stofnaður var »Minn- ingarsjóður« eftir Magnús heitinn Jónsson, prest í Laufási, er kalla má fyrsta brautryðjanda bindindis- málsins á íslandi. Var sjóðstofnun sú vel til fundin. En síðan Guðmundur hætti að hugsa um sjóð- inn, og fal hann alfarið á vald Stórstúkunnar, hefir hann ekki aukist að öðru en vöxtum. En vonandi eykst hann mikið, er Reglan getur farið að sinna honum. Áfengissalan á gufuskipum þeim, er ganga í kringum Island, hafði lengi verið hneykslunarhella bæði templurum og öðrum. Svo mátti heita, að það væri um nokkurt áraskeið nær ófært, að ferðast með skipunum; því þau voru aðeins fljótandi krár. Og þó þau seldu áfengi á höfnum inni, þá höfðu þau aldrei verið krafin neins gjalds — veitingaleyfis eða tolls. Pað var varla, að ritað væri svo í blöðin af þeim, er á skipin mintust, að ekki væri ,kveinað undan þessum ófögnuði. Loks var þeim ófögnuði af létt með lögum frá 1905, er prófessor Lárus H. Bjarnason flutti. — Annar ófögnuður, er líka reis upp um aldamótin, voru 47. Pétur Guðmundsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.