Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 23

179
löggjafanna í þeim efnum. Og þá samþykkir St. St. í einu hljóði,
að hún telji það »skyldu löggjafarvaldsins, að leiða í lög algjörð
bannlög fyrir ísland*. Og vitanlega gat St. St. ekki svarað því á
aðra lund, samkvæmt stefnuskrá templara. Yfirleitt hafa templar-
ar aldrei deilt um bannlögin sjálf, heldur um heppilegustu leiðina
til að fá bannlög.
Mest af starfi þessara ára var inn á við í félaginu. I*ví óx
fiskur um hrygg. Stúkurnar komu sér upp húseignum, og Stór-
stúkan eignaðist ofurlítið fé. Þetta varð enn þá eitt af því, er
gerði stúkurnar síðar færari um að vinna. Maður, sem hefir góð-
an efnahag og þarf ekki að bera kvíðboga fyrir náttstað eða
peningum fyrir matarbita handa sér og börnum sínum næsta
dag, hefir miklu meira starfsþol, en hinn fátæki, sem er sísvang-
ur, og máske sér enga leið til að fá brauðbita næsta dag. Auk
alls tímans, sem fer í að ná í matinn! Stúkurnar gátu betur
kostað regluboða og annað, er þarf til öflugra og góðra fundar-
halda og bindindisstarfsemi.
Árið 1891 var Borgfór Jósefsson, verzlunarmaður, kosinn stór-
ritari, og gegndi hann þeim starfa til 1909, eða í 18 ár. Er það
margfalt lengri starfstími í þarfir Stórstúkunnar, en nokkur annar
hefir haft. Borgþór er mjög ötull og fylginn sér, mesti reglu-
maður í hvívetna og ósérhlífinn, laginn og samvinnuþýður — og
mælskumaður. Hann var líka afar-vinsæll sem stórritari, og allir
templarar hljóta að ljúka upp einum munni um það, að Reglan
hafi aldrei haft betri stórritara. Pað hafi verið réttur maður á
réttum stað. Er enginn efi á því, að það, hve vel starfið gekk
og greiðlega, var ekki hvað minst Borgþór að þakka, bæði
þessi ár og síðar, eins mikið og stórtemplar. Templarar
hefðu átt að læra það árin 1911—1913, hve mikið er
komið undir því, hvernig stórritarastarfið er rækt. Eigi
Reglan að vinna af áhuga og dugnaði, er nauðsyn, að
ritarasætið sé setið af þeim manni, er hefir þ á hæfi-
leika, sem útheimtast til að inna það vel af hendi. En
Borgþór þurfti oft að vinna mikið, er hann var stórrit-
ari. Er það áreiðanlega ekkert skrök, þótt ég segi, að
hann hafi oft unnið alt að 20 tímum á sólarhring. —
Og þeir verða færri, er hafa lagt jafn-mikið á sig fyr-
ir Regluna á íslatidi, eins og þeir Borgþór og Indr. Ein-
arsson.