Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 19

'7 5
varð sú raunin þar á. En afleiðingin af því varð sú, að á næsta
þingi var starfinn aftur lagður niður, en svo settur aftur á fót
1901.
III. ÁRIN 1891 — 1897.
Viö brottför Guðlaugs varð Oiafur Rósenkranz stórtemplar,
og var hann síðan kosinn það á þinginu 1891, og gegndi því^til
þingsins 1897.
Pessi ár var talsvert unnið að útbreiðslu bindindismálsins, og
ferðaðist Arni Gíslason leturgrafari um land alt í þeim erindum.
17. Árni Gíslason. 18. Séra Jens Pálsson.
Árni var afar-vinsæll maður, hægur og kyrlátur, ljúfur og lipur í
allri framkomu, vel máli farinn og laginn að tala fyrir máli sínu.
Hann starfaði ekki mikið að því, að stofna stúkur, en lét sér
nægja, að ferðast um og tala fyrir málinu, og stofnaði talsvert
víða bindindisfélög; lifðu sum þeirra nokkra stund og breyttust
síðar í stúkur. Það, sem sérstaklega einkennir þessi ár, er, hve
mikið St. St. starfaði að stofnun almennra bindindisfélaga. Pað
lítur nærri því svo út, sem það hafi verið eina — eða að minsta
kosti aðal-hugsunin á þeim árum. Pað voru samin lög fyrir
bindindisfélög, eyðublöð undir skýrslur fyrir þau o. s. frv. Pað
liggur óneitanlega hendi næst, að líta svo á, sem það væri að
starfa á móti templarafélaginu. Peim mun fleiri sem eru í öðr-
um bindindisfélögum, þeim mun minni líkur eru fyrir því, að
templarar verði fjölmennir. Og þessi hugsun hefir ráðið í St. St.
2'