Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 40

196
stúkunni, hafa gamlir fulltrúar einnig atkvæðisrétt; en það var
hér hið sama og leyfa öllum gömlu afturhaldssömu Reykvíking-
unum atkvæðisrétt. Hún var ekki vinsæl, nafnakallsbeiðnin súl
Um þetta mál urðu afarmiklar umræður; þær stóðu meira en
sólarhring alls. Halldór Jónsson bankaféhirðir lagði til, að biðja
»alþingi að skora á landsstjórnina, að leita skriflegra atkvæða
allra kjósenda í landinu um, hvort alþingi eigi að semja og sam-
þykkja lög um bann gegn aðflutningi áfengra drykkja«. Og eins
og kunnugt er, þá varð það að lokum þessi leið, sem alþingi
fór, og er Halldór Jónsson höfundur hennar. Starfaði Halldór
miög mikið aö bindindismálinu þessi ár, reit fjölda blaðagreina
um það, og var stoð þess og stytta. Að lyktum varð það, að
P. Thóroddsen, ásamt okkur 22, er báru fram aðflutningsbannið,
samdi nýja tillögu; var tillagan um bannið eins, en framkvæmd-
arnefndinni jafnframt heimilað, að taka þær leiðir, er aðrir héldu
fram, milliþinganefnd eða atkvæðagreiðslu, ef hin leiðin reyndist
ófær. Svo fór um málið þá, og hefi ég skýrt svo vendilega frá
því, vegna þess, að eftir þetta voru aldrei neinar deilur um
stefnurnar, hvorki innan Reglu né utan. Peir, er töldu vínsölu-
bannið heppilegra sem millistig, létu sér vel lynda ákvörðunina,
að örfáum mönnum undanskildum. Frá þeim tíma er því mark-
miðið fastákveðið. Og eftir það, eða frá 1. jan. 1904, að ég tók
við riistjórn »Templars«, var sífelt rætt um aðflutningsbann í
blaðinu. Flest blöð landsins studdu og bannið. ísafold, er jafn-
an var örugt styrktarblað templara, fór sér hægt og gætilega;