Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 26

hún mátti, því hún hefir jafnan verið rtijög áhugasöm um templ-
aramál. Hið frámunalega fjör og hin laðandi áhrif Indriða komu
honum hér í góðar þarfir. Hann ritaði fjörug og seiðandi um-
burðarbréf, og var eins og hann stappaði herskarana upp úr
jörðinni. Og aðstaða hans var að mörgu leyti góð.
í tíð Ólafs Rósenkranz hafði verið starfað að nýrri endur-
skoðun á áfengislöggjöfinni. Frumvörp um héraðasamþyktabann
höfðu verið borin upp á þingunum þá, en þau náðu ekki fram-
gangi — urðu ekki útrædd. A þinginu 1899 voru loks samþykt
ný lög um verzlun og veiting áfengra drykkja, og giltu þau lög
unz aðflutningsbannlögin tóku við. Að þessum lögum var hin
mesta framför. Annað þó enn merkilegra var samþykt á þinginu
1899, og það voru lög frá 12. janúar igoo um bann gegn tilbún-
ingi áfengra drykkja á íslandi. Var það Guðlaugur Guðmundsson,
er bar þau fram á alþingi, en hann var, eftir að Jón Ólafsson
hætti þingstörfum, aðalmaður templara á alþingi. Pau voru sam-
þykt í neðri deild með 17 atkv. gegn 1, og í efri deild í einu
hljóði. Og það, sem er eftirtektarvert, er, að þau voru samþykt
nær umræðulaust. Pví ekki tel ég, þó framsögumennirnir í deild-
unum gerðu nokkra grein fyrir þeim. Pessi lög voru áður borin
fram af bindindismönnum á alþingi 1895, og gengu þá gegnum
neðri deild, en komust aldrei á dagskrá í efri deild. Eins og
liggur í hlutarins eðli, þá eru slík lög fyrst og fremst bindindis-
lög. En bindindismenn héldu því þá fram, að tilgangurinn væri
tvennskonar, »að koma í veg fyrir aukna áfengisnautn, og að