Eimreiðin - 01.09.1915, Blaðsíða 30

186
Reglan á íslandi og bannmálið á Sig. Eiríkssyni meira að þakka
en nokkrum öðrum einstökum manni. Hann hefir fært henni
hvern sigurinn á fætur öðrum, en launin, sem hann hefir hlotið
fyrir það, er fátækt og sultur, öfund og bakbit, svo hann er
sannarlega ekki öfundsverður af borguninni! Enda mun hann
aldrei hafa gengist fyrir henni, heldur hinu, að hann varð hug-
fanginn af málefninu, og vildi sem mest gott láta af sér leiða í
þágu þess og þjóðfélagsins í heild sinni.
En auk þess, að 01. Rósenkranz hafði plægt jarðveginn, þá
kom enn nýtt atvik fyrir, er stuðlaði mikið að gengi og vexti
Reglunnar, máske hvað mest af öllu, og eflaust hið lang-veiga-
32. Helgi Sveinsson.
33. Guðm. Björnsson.
mesta til frambúðar. Og það var fyrirlestur Gubm. Björnssonar,
landlæknis, um áfengi, er haldinn var 26. des. 1898, í Iðnaðar-
mannahúsinu í Rvík, að tilhlutun »Umdæmisstúkunnar« nr. 1.
Fyrirlestur þessi var, eins og aðrir fyrirlestrar G. B., fluttur af
mælsku og þekkingu, og hafði þá strax sýnilega mikil áhrif. G.
B. sannaði þar: »að áfengi sé eitur, sé skammgóður vermir, sé
svikul máttarstoð, sé eyðandi heilsu, fé og siðferði manna, sé
mesta mein aldarinnar«. Um þessa ræðu segir einn merkasti
templarinn: »Enga ræðu hefi ég heyrt snjallari flutta fyrir bind-
indismálinu. Og enga ræðu veit ég hafa haft heillavænlegri áhrif
til sigurs og sæmdar.« Og lík orð hefir annar merkur maður
haft við mig, og mig grunar, að ræða þessi hafi gert hann að
templar. Víst er um það, að ræða þessi hafði afarmikil áhrif og
varð Reglunni hin mesta »féþúfa«. Fyrstu tvö árin var fjölgunin