Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1919, Side 5

Eimreiðin - 01.07.1919, Side 5
EIMREIÐIN] ORKUGJAFAR ALDANNA 133 svo sem ekkert að gera, meðan mennirnir höfðust ekkert að, annað en veiða dýr og eta þau. En svo fóru þeir smátt og smátt að gefa sig við fleiru. Þá reis Saga úr rekkju, fór í sokkana og leit út um ljórann. En hún hefði helst þurft að vera svolítið fyr á ferli; mennirnir höfðu leikið á hana; þeir höfðu t. d. lokið við pýra- mídana á Egyftalandi, er nú blöstu við auganu eins og álitleg fjöll. Hefði Saga verið fyr á flakki, hefði hún kannske getað frætt okkur á því, hvernig þeirra tíma menn fóru að því að hefja björg þau hin miklu, sem þar eru í lög lagin, hundruð feta í loft upp, og hefði það ekki verið ófróðlegt. Og nú rekur hvað annað, musterin miklu á Indlandi, súlnahallir Grikkja, dómkirkjurnar gotnesku o. s. frv., og öll þessi stórvirki eru gerð ein- göngu af mannahöndum. Vöðvar manna og dýra, er mennirnir höfðu þá fyrir löngu tekið í sína þjónustu, vinna svo að segja alt; vélar eru svo sem engar til í vökunni, en mennina er fyrir löngu farið að dreyma, óra fyrir öðrum tímum með öðru vinnulagi og meiri hvíldum. Þeir eru í anda farnir að sjá skipin þjóta um höfin, gegn stormi og straumi, án segla og ára; þá er farið að dreyma um að líða í loftinu, að sjá gegnum holt og hæðir, — en hvernig þetta má verða og hvaða kraftar hér muni verða starfandi, um það veit enginn. Við skeiðum yfir miðaldirnar, einskonar útreiðartímabil í sögu þjóðanna, er alt er á ferð og flugi; þaðan leggjum við leið okkar inn í lönd hinnar nýju sögu; er lítt fýsi- legt að hafa þar fyrst um sinn langa dvöl; kveður þar alt við af trúarbragðastælum og pexi, skvaldrið og gargið líkast eins og í fuglabjargi, og alt botnlaust, eins og á hreppsfundum. Þjótum við þar fram hjá á harðaspretti, en förum eftir litla stund af baki hjá unglingspilti, sem í mesta máta er að kynda undir vatnskatli og fá upp suðu; hefir hann troðið tappa í stútinn, en bundið lokið niður með járnvír. Hvað á það tiltæki eða sú rælni að þýða? Jú, pilturinn er hvorki meira né minna að hafast að, en það, að finna og kanna gufuaflið, sem síðan hefir svo að segja umskapað heiminn.

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.