Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 16

Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 16
144 ORKUGJAFAR ALDANNA [EIMREIÐIN Braun, því annars mundu þessi 3 kíló af geislaefni, sem við höfum komið þarna fyrir, fara með þessa frumsmíð okkar upp í Síríus eða ennþá lengra. Okkur langar til að sjá, hvernig þessu reiðir af, og bíðum því þarna sólar- hring. Eftir 24 stundir eru sömu mennirnir aftur þarna staddir; í hálofti, rétt svo að augað eygði, sást ofurlítill díll, er stækkaði smátt og smátt, og féll loks niður skamt frá þeim með svo miklum hraða, að hann sökk sem svarar 3 fet í jörð. Gengu mennirnir þar að, grófu upp farið og báru það á milli sín inn í verksmiðjuna. »Bæri- lega tókst þessi fyrsta tilraun okkar«, mælti Braun; geisla- orkan befir alveg haldið í við aðdráttaraflið. Okkur ætti nú að vera alveg óhætt að leggja út í að smíða reglulega geimferju. Nú ætti ekki úr þessu að verða þess langt að biða, að við getum húsvitjað hjá Marsbúum, og kannske komið við á fleiri býlum og eyðikotum í geimnum. VIII. Þetta rætist. Ár og aldir líða. Við tökum nú seinasta sprettinn, en fáum okkur hressingu fyrst, því nú er langt í áfangastað. Ferðinni er heitið alla leið upp í Venus, og ætlum við að hlusta þar á fyrirlestur, sem jarðprófessor ætlar að halda þar í kveld í borginni Heliopolis. Petta er árið 2810. Aðalefni fyrirlestursins er geislaorkan og notkun hennar. Fer prófessorinn þar virðulegum og lofsamlegum orðum um göinlu karlana, sem uppi voru fyrir 900 árum og fyrstir fundu radíum og rannsökuðu það, þótt lítt kynnu þeir að nota sér orku þá, er í því býr. Dró hann í lok fyrirlestursins upp úr vasa sínum gamalt og forn- fálegt skjal, prentað fyrir 9 öldum tæpum, og las þar upp klausu þá, er hér fer á eftir; átti hún svo sem að gefa áheyrendunum smekk af víðsýni gömlu karlanna, sem fyrstir höfðu fundið upp á þvi, að kljúfa frumagnirnar og leiða í Ijós geislaorkuna, sem þeirri sundrungu var samfara. Kemst gamli spekingurinn þar þannig að orði: »Frá aldaöðli hafa varðveitst og fylgt mannkyninu ýmsar merkilegar sagnir; hafa sumar þeirra svo djúpar rætur, að engin rannsókn hefir getað fyrir þær grafið; liggur því
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.