Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 47

EIMREIÐIN]
175
KYikmyndir.
Fáar uppgötvanir hafa hitt fyrir sér betri og frjórri jarð-
veg heldur en kvikmyndirnar, bíómyndirnar. Kvikmynda-
leikhús hafa þotið upp um allan heim og kvikmyndir,
sem góðar þykja, fara land úr landi og er horft á þær af
milljónum manna. Þó að önnur leikhús standist ekki eða
hangi á horriminni, blómgast kvikmyndaleikhúsin og þau
mörg á sama stað. Þau eru full þegar aðrir skemtistaðir
eru háifir, og þau hafa sýningar á hverju kvöldi þó að
önnur leikhús geti með naumindum safnað fólkinu saman
einu sinni í viku eða sjaldnar. Jafnvel í stórborgunum
hafa þau sogið merg og blóð úr öðrum skemtistöðum.
Fleiri og fleiri af gömlu leikhúsunum er lokað, eða breytt
í kvikmyndaleikhús og fleiri og fleiri af ágætustu leikur-
um gengur í þjónustu kvikmynda-félaganna, af því að þar
er best borgað. Skáldin keppast einnig um, að fá verk sín
»filmuð«, þ. e. kvikmynduð, því að bæði fá þeir þá mest
fyrir þau, og svo eru þau þá séð af flestum og ná mestri
frægð.
Þessi afskapa framþróun kvikmynda-listarinnar hefir
verið mönnum allmikið áhyggjuefni, eins og alt, sem
kemur svo skyndilega, að aðrar kringumstæður lífsins geta
ekki fullkomlega lagað sig eftir þeim jafnóðum. Þær hafa
mætt mótspyrnu bæði frá þeim, sem sjá atvinnu sína og
tekjur í veði fyrir þeim og einnig frá þeim, sem óttast
spillingu, er stafi af því, að unglingar geti æst skemtana-
fýsn sína á þessum ódýru skemtunum og orðið fyrir óheil-
næmum áhrifum af því, sem sýnt er. Aðrir aftur á móti
halda, að kvikmyndirnar geti orðið að stórmiklum notum,
einkum til fræðslu og einnig til þess að »geyma« merka
viðburði o. fl.
En hvað um það? Kvikmyndirnar eflast og breiðast út,
og ekkert fær rönd við reist, og varla er nokkur sá til,
sein kominn er af barnsaldri, að hann hafi ekki haft
marga skemtistund á »Bíó«.