Eimreiðin - 01.07.1919, Blaðsíða 60

188
FRESKÓ
1EIMREIÐIN
út i neitt, sem neyði mig til þess, að meta annað land
meira. t*ess megið þér og vera vís, að þó að greifinnan
meti mig án efa meira nú orðið en hvern meðal verka-
mann, þá verð eg samt aldrei í augum hennar nema eins
og t. d. einkaskrifari eða kennari, eða í allra hæsta lagi
nokkurskonar Rizzio, sem þessi drotning liti á við og við
af meðaumkun einni, og gæfi skilding einstaka sinnum af
brjóstgæðum. En mér er nú svo farið, að eg mun hvorki
biðja hana um gjafaskilding né brjóstgæði. Eg verð hæst
ánægður þegar verkinu er lokið, að hún líti á salinn,
brosi til mín og láti mig svo fara. »A reviderci« kæri,
trúi vinur!«
Hr. Hollys, Glenlochrie, til Charterys greifinnu, Milton
Ernest (simskeyti);
»Hversvegna komið þér ekki til Drumdries? Allir eru
bálvondir og nú fæ eg víst ekki að sjá yður, því að eg
verð hér ekki nema tvær vikur«.
Charterys greifinna, Milton Ernest til hr. Hollys, Glen-
lochrie (simskeyti):
»Eg er óhuggandi út af því, kæri Hinrik, að fá ekki að
sjá yður, en Drumdries er leiðinlegasti staður, sem eg
þekki. Regar eg þáði boðið að koma þangað, vissi eg ekki
að Kingslynn auminginn mundi verða þar i nágrenninu.
Eg hélt að hann ætlaði á fílaveiðar til Afríku eða Indlands.
Eg mundi ekki þora að koma þar út fyrir húsdyr, eg
væri svo hrædd um að mæta honum. En eg má ekki sjá
hann fyrir augum mínum. Eg veit það eins vel eins og
þér, að nann er gott og meinlaust skinn, sem engum vill
vera tii ama, nema þegar hann er í Paris, því að þar
þykist hver Englendingur mega lifa og láta eins og hann
vill. En eg vil nú ekki giftast honum, jafnvel ekki þó að
eg verði ein af hinum tólf hertoginnum á Stórabretlandi
og írlandi, sem aliir frændur og vinir eru sammála um
að sé eiginlega það eina, sem vert sé að lifa til að eignast.
En eg er svo einstaklega ánægð með að vera það, sem
eg nú er. [Framh.]