Morgunblaðið - 15.06.2002, Blaðsíða 58

58 LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
UM það bil 40% kjósenda í þessu
landi virðast styðja Sjálfstæðisflokk-
inn og vilja heita sjálfstæðismenn. En
hversu miklir sjálfstæðismenn eru
þeir þegar til kastanna kemur? Getur
Sjálfstæðisflokkurinn gengið áfram
undir óbreyttu nafni ef hann á kom-
andi árum lætur undan þrýstingi
óþjóðlegra hagsmunaafla innan eigin
vébanda og gengur á mála hjá Evr-
ópusambandinu? Sem stendur velta
margir því fyrir sér hvort stefna
flokksins í Evrópumálum kunni að
gjörbreytast við hugsanlega brottför
Davíðs Oddssonar úr formannsstöð-
unni. Hingað til hefur stefna Davíðs á
hægri kanti íslenskra stjórnmála
heldur leitast við að forða okkur frá
Brusselvaldinu og á vinstri kantinum
er stefna Vinstri grænna skýr á móti
aðild. Hins vegar má segja að stefna
Sjálfstæðisflokksins sé engan veginn
skýr á móti aðild, þótt flokkurinn hafi
sett sér að halda því viðhorfi fram, að
það mál sé ekki á dagskrá sem stend-
ur. Virðist sú afstaða einna helst fela í
sér tilhneigingu til að slá á frest þeim
ágreiningi sem um málið er hugsan-
lega meðal ráðamanna flokksins og í
valdastofnunum hans. En flokkur
sem vill heita Sjálfstæðisflokkur og
standa undir því nafni verður auðvit-
að að hafa skýra stefnu í sjálfstæð-
ismálum þjóðarinnar. Það segir sig
sjálft!
Viðhorf Framsóknarflokksins og
Samfylkingarinnar til Evrópumál-
anna virðast ekki taka mikið mið af
þjóðlegu sjálfstæði og er það miður.
Sérstaklega veldur það vonbrigðum
hvað Framsóknarflokkurinn eða öllu
heldur formaður hans virðist orðinn
ánetjaður Brusselvaldinu. Ég hef áð-
ur í greinum um þessi mál bent á hvað
erlent áhrifavald virðist stundum
hafa haft mikla heilaþvottarverkun á
íslenska utanríkisráðherra. Það sýn-
ist ekki fara dvínandi því núverandi
ráðherra utanríkismála virðist farinn
að tileinka sér tungutak Jóns Bald-
vins í umræðum um þessi mál. Þar er
heldur leiðum að líkjast að mínu mati.
Hvernig framsóknarmenn hins
vegar líta á Evrópumálin, almennt
talað, er flóknara mál, en ef óþjóðholl
stefna fer að ráða þeirra á meðal í
þessum efnum er margt á miður góð-
um vegi. Það hefur aftur á móti aldrei
farið á milli mála að innan Samfylk-
ingarinnar er sterk hreyfing fyrir því
að ganga í Evrópusambandið, enda
horfa menn þar á bæ á framtíðar-
glansmynd af Evrópu undir yfirstjórn
krata. Það eru því ekki miklar for-
sendur fyrir þjóðlegri afstöðu í þeim
flokki, þó að til séu þar einstaklingar
sem eru algerlega andvígir aðild að
Evrópusambandinu. En hvað eru
slíkir menn að gera í Samfylkingunni?
Barátta þjóðarinnar fyrir sjálf-
stæði sínu og frelsi í síbreytilegum
heimi er nokkuð sem aldrei tekur
enda. Í þeim efnum þarf alltaf að
standa vakandi á verði. Hver kynslóð
þarf að hafa það á hreinu.
Það er ennþá ljós yfir landinu og ef
við höldum vöku okkar getum við
gengið í því ljósi, en sofandi fljótum
við að feigðarósi.
Á allra næstu árum mun það að öll-
um líkindum koma skýrt í ljós, hvaða
stjórnmálaafl það mun verða sem
reynast mun, þegar á hólminn kemur,
hinn raunverulegi Sjálfstæðisflokkur
þessa lands!
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21, 545 Skagaströnd.
Sjálfstæði og frelsi
Frá Rúnari Kristjánssyni:
ÚTREIÐ Sjálfstæðisflokksins í síð-
ustu borgarstjórnarkosningum er til
þess fallin að vekja upp efasemdir um
framtíð stórra íhaldsflokka í íslensk-
um stjórnmálum. Ekki er einungis að
Flokkurinn eini tapaði borginni í
þriðja skipti í röð, heldur var vita von-
laust að hann; sem hefðbundinn
minnihlutaflokkur einn sér; gæti haft
roð við hinum flokkunum sameinuð-
um. En til þess er íhaldsflokkur of
einhæfur í eðli sínu.
Nýju framboðin í borgarstjórnar-
kosningunum benda enn fremur á
akkilesarhæl íhaldsflokka á Íslandi í
framtíðinni.
Í fyrsta lagi var það Frjálslyndi
flokkurinn: Hann hafði sérstaklega á
stefnuskrá sinni að vinna að kjörum
aldraðra. En fyrirsjáanlegt er að
fjölgun aldraðra verði einmitt hvað
helsta vandamálið fyrir Ísland í ná-
inni framtíð. Og þar eru hægriflokkar
jafnan eftirbátar vinstriflokka í úr-
lausnum; af því hægriflokkarnir ein-
blína meira á að hver maður hugsi um
sína eigin kjarnafjölskyldu um flesta
hluti.
Húmanistaflokkurinn/Flokkur
mannsins, vísar svo á hinn akkilesar-
hæl íhaldsflokks framtíðarinnar, því
hann bauð nýbúa fram á lista sínum.
En dæmin frá nágrannalöndum okk-
ar benda til að helsta ráðið til að vega
upp á móti fjölgun aldraðra, sé ein-
mitt það að flytja inn erlent vinnuafl.
En einmitt þessu virðast sumir hægri
flokkar Evrópu eiga hvað erfiðast
með að kyngja um þessar mundir.
Hvað er þá til ráða fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn okkar? Ég held ekki að
hann muni hverfa sem mikilvægt afl í
íslenskum stjórnmálum: því íhalds-
flokkar eru jafnframt hin ytri um-
gjörð hefðbundinna borgaralegra
mannlífsviðhorfa; og því líkast til enn
burðarásinn í að framleiða fólk með
skapandi frumkvæði; í stjórnmálum
og athafnamálum; sem og í vísindum
og listum.
Auk þess er á að líta að Sjálfstæð-
isflokkurinn hefur sýnt öldruðum at-
hafnaskáldum sérstaka vinsemd, sem
og nýbúum frá auðvaldslöndunum.
Því má vona að hann geti vaxið af
þeim arfi, til móts við nýja tíma.
Og hver veit nema hann megni enn
á ný að innbyrða stóra búta af vinstra-
fylginu; og verða þannig aftur að
,,flokki allra stétta“; eins og á síðustu
öld.
TRYGGVI V. LÍNDAL,
Skeggjagötu 3, 105 Reykjavík.
Aldraðir, nýbúar og
Sjálfstæðisflokkurinn
Frá Tryggva V. Líndal: