Morgunblaðið - 06.04.2003, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. APRÍL 2003 43
Sonur minn, bróðir okkar og mágur,
SIGURÐUR BIRGIR SIGURÐSSON,
Hallveigarstíg 9, Reykjavík,
frá Laugalandi, Vestmannaeyjum,
sem lést fimmtudaginn 27. mars, verður jarð-
sunginn frá kirkju Óháða safnaðarins við
Háteigsveg í Reykjavík mánudaginn 7. apríl
kl. 15.00.
Hulda Reynhlíð Jörundsdóttir,
Björg Sigurðardóttir, Hallgrímur Valdimarsson,
Inga Jóna Sigurðardóttir, Sævar G. Proppé,
Guðlaugur Sigurðsson, Kristrún O. Stephensen.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýju og
vinarhug við andlát og útför ástkærrar móður
okkar,
MARGRÉTAR KR. MELDAL,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkr-
unarheimilinu Droplaugarstöðum fyrir sérlega
góða umönnun og hlýhug.
Hjalti Jóhannesson,
Kristmundur Jóhannnesson.
Elskuleg systir mín,
MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Rifi, Snæfellsnesi,
síðast til heimilis
á Rauðarárstíg 3,
verður jarðsungin frá Ingjaldshólskirkju
þriðjudaginn 8. apríl kl. 14.00.
Fyrir hönd ættingja,
Ásta L. Guðmundsdóttir.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför ástkærrar móður minnar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR B. SIGURÐARDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíð,
áður Lundargötu 11,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á gangi C á
dvalarheimilinu Hlíð.
Sveinn Ólafsson, Guðbjörg Malmquist
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HAUKUR SÆVALDSSON
verkfræðingur,
Núpalind 2
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 7. apríl kl. 13.30.
Hrafn Hauksson, Ásdís Ósk Bjarnadóttir,
Hulda Hauksdóttir, Jörgen Heiðdal,
Lilja Hrönn Hauksdóttir, Jakob Freyr Jakobsson,
Haukur Örn Hauksson, Loraine Mata
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
SIGRÍÐAR HANSDÓTTUR,
Seljahlíð.
Hanna María Siggeirsdóttir, Erlendur Jónsson,
Vilhjálmur Geir Siggeirsson, Kristín Guðmundsdóttir,
Jóna Siggeirsdóttir, Þórólfur Þórlindsson,
Siggeir Siggeirsson, Auður Þórhallsdóttir
og barnabörn.
Okkar ástkæri,
HANNES ANDRESSON GUÐMUNDSSON
frá Húsatúni,
Haukadal í Dýrafirði,
síðast til heimilis
á Hrafnistu Hafnarfirði,
lést að morgni þriðjudagsins 1. apríl.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 8. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Ásrún Sigurbjartsdóttir.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Sími 893 8638
Hef starfað við
útfarir í 20 ár
Sími 567 9110
www.utfararstofan.is
eitthvað bjátaði á og úr bætt með
ljúfu geði. Séra Jakob var sviptur
heilsu á besta aldri og aldrei gleymi
ég þeim sorgardegi í Holtshverfi er
frú Sigríður og börn hennar fluttu
brott suður til Reykjavíkur árið 1934.
Þá féllu mörg saknaðartár hjá göml-
um Holtshverfingum. Áfram var það
líkt og að koma heim er heimilis frú
Sigríðar og fjölskyldu hennar var
vitjað í höfuðborginni.
Örlögin báru Guðrúnu Jakobsdótt-
ur langt í brottu frá heimahögum, á
höfuðbólið og ættarsetrið forna Vík-
ingavatn í Kelduhverfi. Þar átti hún
sér, svo sem í fornum sögum segir,
skála um þjóðbraut þvera, með
manni sínum, öndvegisbóndanum
sanna og trausta, Sveini Björnssyni.
Gestaönn var mikil og öllum fagnað
af alúð og gleði. Fyrirhyggju og dug
þurfti því í öllum búsráðum innan
bæjar og utan. Fornar og góðar hefð-
ir voru í heiðri hafðar og býlið var
gjöfult í gæðum lands, vatns og hafs.
Þar risu börn þeirra hjóna fjögur á
legg, Ragna Sigrún, Solveig, Bene-
dikt Óskar og Jakob Lárus og Guð-
rún kenndi þeim að elska æsku-
byggðina fögru, Eyjafjöll sunnan
heiða, og fólkið sem þar býr engu
miður en Kelduhverfið góða við hið
ysta haf. Elliárunum var eytt í
Reykjavík og nú var fremur auðvelt
að endurnýja gömul kynni við Fjalla-
fólk jafnt í Reykjavík sem austan
fjalls. Það var mikil gleði í Skógum og
víðar undir Eyjafjöllum er Guðrúnu
og Svein bar að garði. Á þeim sam-
fundum og einnig í símaspjalli lifði
maður upp fögur æskuár og minnin
um allt það heiðursfólk í byggðinni
sem varðað hefur veginn og fyrir
löngu er horfið af heimi. Við Guðrún
áttum það sameiginlegt á efri árum
bæri að andvöku að fara í huganum í
ferðalag um Fjallasveit fortíðar þar
sem góðvinir bjuggu í hverju húsi og
öllum var fagnað af ástúð.
Guðrún Jakobsdóttir var í engu
meðalmaður, hún var stórvel gefin,
minnissjór og ritfær svo af bar. Stíl-
snilli brá blæ fegurðar á allt sem hún
festi á blað. Dæmi þess myndu skarta
vel í sýnisbók íslenskrar ritiðju á 20.
öld. Guðrún gleymist engum sem af
henni höfðu kynni, hress, hreinskipt-
in og sköruleg í allri framgöngu og
umfram allt, mikill vinur vina sinna.
Hún var allra manna skemmtilegust
á að hitta. Ekki fór hún á mis við sorg
og reynslu frekar en flestir aðrir sem
ná háum aldri en óbuguð og kvíðalaus
mætti hún hinsta dægri. Þannig er
gott að kveðja eftir langa og anna-
sama ævi sem svo margt gott hafði
látið öðrum í té.
Hér í Skógum voru ættarrætur
okkar beggja og hér heldur minning
Guðrúnar áfram að lifa. Það gerir
hún í ættarbiblíunni sem hún og fjöl-
skylda hennar gáfu Skógakirkju á af-
mælisdegi séra Jakobs í Holti 7. júlí
árið 2000. Ég bregð henni oft á loft
fyrir kirkjugesti. Í hana hefur Guð-
rún látið skrá skrautletri það sem hér
fer á eftir: „Hin helga bók er nú eign
Skógakirkju til minningar um ynd-
islega foreldra, Sigríði Kjartansdótt-
ur og séra Jakob Ó. Lárusson Holti,
sóknarprest Eyfellinga frá 1913–
1930. Guð er vort hæli og styrkur.
Megi hann ætíð vaka yfir fólki og
byggð. Fyrir hönd fjölskyldu minnar.
Guðrún Jakobsdóttir.“
Ég kveð þessa ógleymanlegu dótt-
ur Eyjafjalla með innilegri þökk fyrir
allt sem hún var mér og mínum á
langri vegferð og óska börnum henn-
ar og ástvinum öllum heilla á ævileið.
„Þar sem góðir menn fara þar eru
guðs vegir.“
Þórður Tómasson.
Þá er hún elsku Guðrún búin að fá
hvíldina, farin til að vera með Sveini
sínum sem fór á undan henni til að
búa henni stað, eftir að hafa hvílt sig
eftir margra áratuga vinnu. Ég get
séð hann fyrir mér farandi að verða
smá óþolinmóður að fá Guðrúnu sína
aftur til sín. Spenntur að sýna henni
allt hið nýja sem hann hefur lært eftir
að vera hinum megin um tíma. Hann
var kunnugur ýmsu þar áður en hann
fór og talaði um ýmislegt í þá áttina
yfir árin sem ég þekkti hann og þau
hjónin. Sólveig, dóttir þeirra, sagði
mér að Sveinn hefði heimsótt hana í
draumum og að hún hafi haft aðra fal-
lega reynslu sem undirbjó hana vel
fyrir brottförina.
Nú fá þau tækifæri til að endur-
setja svið fyrir sitt hugsanlega annað
ástarævintýri og meiri rómantík hvar
í heiminum sem þau gætu kosið að
gera það. Hvort það yrði aftur í land-
búnaði og á þessari jörð veit enginn
nema þau, en þeirra er og verður auð-
vitað sárt saknað af börnum og
barnabörnum sem og mörgum sem
nutu gestrisni þeirra, hlýju og glettni
í gegn um árin á Víkingavatni í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu og síðar á Laugat-
eignum eftir að þau hættu búskap.
Ég talaði við Guðrúnu í síma á af-
mælinu hennar í fyrra sem þá reynist
síðasti afmælisdagurinn hennar á
þessari jörð.
Eins og ég sagði í minningargrein
um Svein þá fann ég strax fyrir and-
legum skyldleika við þessa fjölskyldu
við fyrstu kynni, en afi minn og amma
höfðu verið vinir þeirra í langan tíma
áður en ég hitti þau. Þau voru látin
þegar kom að mér að kynnast Vík-
ingavatnsfjölskyldunni árið 1977.
Marga máltíðina hafa ég og börn
mín fengið hjá þeim og kaffisopann í
heimsóknum til þeirra hvort sem var
að Víkingavatni eða Laugateignum
og var gestrisnin og hlýjan alltaf söm
við sig og margt um að spjalla svo að
heilu dagarnir liðu eins og ekkert
væri eins og gerist þegar maður dvel-
ur með þeim sem maður á andlegan
skyldleika við.
Að syrgja fólk er samkvæmt and-
legum fræðum sagt vera jarðnesk til-
hneiging, sem við leyfum okkur þeg-
ar við missum þá sem við elskum, þar
sem það er hluti af því að upplifa líf
hér á jörð. En að því sögðu þá getum
við líka glaðst með þeim að hafa feng-
ið hvíld frá líkamlega erfiðri vinnu og
að hafa nú tækifæri til að ferðast
hvert sem þau hugsa sér á hraða hug-
ans og þau geta þá verið með öllum
sínum á nýjan hátt og einnig haft
tækifæri til að skoða meira af heim-
inum en búskapurinn gaf þeim tæki-
færi til. Nú gætu þau líka skroppið
alla leið hingað til Ástralíu og kíkt á
mig og okkur og þann lífsstíl sem við
höfum hér. Ég held að Sveinn hafi
verið svolítið forvitinn um það og
muni njóta þess án þess að þurfa að
sitja í flugvél og gera allt sem fylgir
því. Ég þykist vita að þau bæði muni
njóta þess og ég get í anda séð Svein
stinga upp á hinum og þessum æv-
intýrum í þeirra nýja raunveruleika.
Þau voru bæði næm og andlega sinn-
uð á sinn hátt, þau Guðrún og Sveinn,
og var hægt að spjalla endalaust um
lífið og tilveruna í þeirra félagsskap.
Mikilli sögu er lokið að þeim Vík-
ingavatnshjónum látnum, en þannig
er lífið og það heldur áfram að breyt-
ast og það skildu þau líka vel. Reisn
þeirra og hlýja verður í hugum fólks á
meðan einhver er eftir til að muna
eftir því og þakka fyrir þann kafla í
sögu landsins og í sögu Norður-Þing-
eyjarsýslu. Ég er viss um að þau eru
nú í faðmi almættisins og una sér vel.
Matthildur Björnsdóttir,
Adelaide, Suður-Ástralíu.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför okkar
ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
RAGNHEIÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Miðtúni 84,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar
Landspítalans Landakoti.
Brynjólfur Guðmundsson, Guðbjörg Torfadóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir, Gústav Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN GUÐMUNDUR JÓHANNSSON
prentari,
Lyngheiði 19,
Selfossi,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands föstudaginn
4. apríl.
Útförin verður auglýst síðar
Guðrún Ásbjörnsdóttir
Gíslína G. Jónsdóttir Ingvar Guðmundsson,
Jóhann H. Jónsson, Ingunn Ú. Sigurjónsdóttir,
Sigríður Á. Jónsdóttir Sigurður Þ. Kristjánsson,
Ásbjörn G. Jónsson Guðfinna B. Birgisdóttir
afabörn og langafabarn