Morgunblaðið - 06.04.2003, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 SUNNUDAGUR 6. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Helga mín, nú
ertu farin frá okkur en
munt ávallt eiga stóran
stað í hjarta mínu. Þið
hjónin, þú og Guðjón,
genguð mér í föðurstað
eftir að pabbi dó og hef ég verið hepp-
in með það að hafa fengið að njóta ást-
úðar ykkar og tryggðar. Maður gat
ávallt reitt sig á það að ef eitthvað
kom upp á gátu Helga og Guðjón
ávallt leyst vandann, huggað og glatt.
Ykkur var annt um alla og horfðuð
aldrei niður til neins og voru ávallt til
staðar fyrir alla. Ég hef alist upp hjá
ykkur og þið hafið verið mér sem for-
eldrar. Þið byrjuðuð að passa mig
strax sem ungbarn og hafið átt hluta
HELGA HANNA
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Helga HannaMagnúsdóttir
fæddist á Akranesi
14. júní 1922. Hún
lést á Landspítala í
Fossvogi 22. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
31. mars.
af mér og munuð ávallt
eiga. Eftir að við flutt-
um í sama hús og þið
var það venja hjá mér
að koma niður til ykkar
á kvöldin og kyssa ykk-
ur góða nótt. Sofnaði ég
oft hjá ykkur og neitaði
að fara upp með
mömmu, vildi bara vera
hjá Helgu og Guðjóni.
Þið voruð afskaplega
hlý og góð hjón og ein-
staklega barngóð og ég
man að ef einhver önn-
ur börn áttu athygli
ykkar varð ég öfund-
sjúk og þið sáuð það alltaf á mér og þá
hló Guðjón en Helga var vön að koma
til mín og knúsa mig og segja að ég
vissi nú að ég væri uppáhaldið þeirra.
Þið Guðjón voruð fyrirmynd mín og
þegar ég var lítil man ég að ég byrjaði
að labba útskeif, því að ég hélt nú að
maður ætti að gera það fyrst Guðjón
labbaði svoleiðis. Þegar ég var sjö ára
flutti ég út á land og kom þá til
Reykjavíkur á sumrin til ykkar og
eyddi sumarfríinu með ykkur. Við
fórum alltaf niður að Tjörn að gefa
svönunum og öndunum og er það mér
minnisstætt að í eitt skiptið sem við
fórum þá tók ein gæs, sem ég var að
gefa brauð, vettlinginn minn og hljóp
Guðjón þá á eftir henni og náði hon-
um til baka. Svo í enda sumars var ég
vön að fara með ykkur í ferðalag út á
land, í sumarbústað á Einarsstöðum
og á Seyðisfirði, það var vani að við
Guðjón keyptum flugdreka. Svo var
farið á hverju kvöldi, ef veður var til
að fljúga honum og svo gengið heim
og spilað. Þið vilduð öllum vel og
amma, systir Guðjóns, sagði mér sög-
ur af því þegar dætur hennar þurftu
að fara suður þegar eitthvað hafði
komið fyrir. Þá voruð þið Guðjón
mætt til að taka á móti þeim og hugs-
uðuð um þær af ástúð.
Þannig voru Helga og Guðjón, allt-
af að gefa og hugsa um aðra. Það er
erfitt að setja niður á blað í stuttu
máli hversu frábær og yndisleg þið
voruð. Þið gáfuð mér svo ótrúlega
margt og orð fá því ei lýst hversu kær
þið eruð mér. Þið voruð bestu foreldr-
ar sem hægt var að hugsa sér. Ég
sakna ykkar endalaust og það er svo
erfitt að lifa þessa daga án ykkar.
Þegar ég kom heim var það svo skrít-
ið að fara ekki til Helgu og geta tekið
utan um hana og sest niður og spjall-
að.
Það er svo ótal margt sem mig
langar að segja um hana Helgu mína
en ég kem ekki orðum að því. Minn-
ingarnar eru svo margar og allar góð-
ar. En ég veit að þið viljið að við höld-
um áfram að lifa okkar lífi eins og
ekkert hafi gerst en það er erfitt því
að nú er stór eyða í hjarta okkar. Eft-
ir að Guðjón dó þá dó hluti af henni
Helgu minni líka en ég vona að nú
hafi hún fengið þann hluta aftur því
nú hvílir hún hjá Guðjóni.
Ég kveð þig með mikla sorg í
hjarta, elsku Helga mín, en minning-
ar gleymast aldrei og munu ávallt
kæta mig og minna mig á umhyggju
ykkar í minn garð.
Ég sakna þín og ykkar beggja.
Elsa Sæný Valgeirsdóttir.
✝ Gísli Ólafur Jak-obsson fæddist í
Reykjavík 17. des-
ember 1934. Hann
lést á heimili sínu,
Lersö Park Alle 43 í
Kaupmannahöfn,
29. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jakob Gísla-
son, orkumálastjóri,
f. 10. mars 1902 á
Húsavík, d. 9. mars
1987, og fyrri kona
hans, Hedvig Em-
anuella Hansen, f.
26. júní 1908 í
Kaupmannahöfn, d. 25. nóvem-
ber 1939. Albróðir Gísla er Jak-
ob, tæknifræðingur, búsettur í
Glasgow í Skotlandi, f. 26. des-
ember 1937, maki Moira Helen
Blakeman, kennari, f. 11. maí
1944 í Glasgow. Seinni kona Jak-
obs er Sigríður Ásmundsdóttir, f.
6. ágúst 1919. Börn þeirra, hálf-
systkini Gísla, eru: Ásmundur,
eðlisfræðingur, f. 5. júlí 1946,
Aðalbjörg, félagsfræðingur, f.
18. maí 1949, maki Hallgrímur B.
Geirsson, hæstaréttarlögmaður,
myndagerðarmaður, f. 29. júlí
1961 í Kaupmannahöfn. Fyrri
kona hans er Susanne Bier, kvik-
myndagerðarkona, f. 15. apríl
1960. Þau skildu. Sonur þeirra er
Gabriel Bier Gíslason, f. 5. júlí
1989. Seinni kona Tómasar er
Mette Nikoline Hede Gíslason, f.
24. maí 1970. Sonur þeirra er
Tobias Oliver, f. 29. apríl 2001.
Barnsmóðir Gísla er Liza
Knipschildt Jürgensen, uppeldis-
fræðingur, f. 18. nóvember 1953 í
Kaupmannahöfn. Dóttir þeirra
er 3) Nanna Rósa Knipschildt
Jürgensen, f. 27. maí 1987 í Fre-
deriksberg.
Gísli ólst upp í Reykjavík.
Hann nam trésmíði í Reykjavík
og Kaupmannahöfn og tók próf
frá Iðnskólanum í Reykjavík
1957, nam við Köbenhavns Byg-
mesterskole 1956–59. Gísli nam
arkitektúr við Kunstakademiets
Arkitektskole í Kaupmannahöfn
1961–64. Hann vann á Teikni-
stofu Stefáns Jónssonar og Reyn-
is Vilhjálmssonar 1964–65, á
arkitektastofu Peters Breds-
dorffs í Kaupmannahöfn 1965–82
og á skipulagsdeild Værlöse
Kommune frá 1982 þar til hann
lét af störfum á síðasta ári.
Útför Gísla verður gerð frá
Kildevældskirke á Österbro í
Kaupmannahöfn í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
f. 13. júlí 1949, og
Steinunn Sigríður,
jarðeðlisfræðingur, f.
6. maí 1953, maki
Sverrir Hilmarsson,
húsasmiður, f. 20.
ágúst 1955.
Gísli kvæntist 31.
október 1953 Jo-
hanne Agnes Jakobs-
son, f. Götze, f. 17.
október 1935 í Kaup-
mannahöfn. Foreldr-
ar hennar voru Hil-
bert Frank Götze,
lásasmiður, f. 23. júlí
1899 í Kaupmanna-
höfn, d. 21. júlí 1962, og kona
hans Ragnheiður Ingibjörg
Götze Sigurðardóttir, f. 6. des-
ember 1901 í Reykjavík, d. 17.
desember 1975. Börn Gísla og Jo-
hanne eru 1) Jakob, skrifstofu-
maður, skáld og málari, f. 23.
desember 1953 í Kaupmanna-
höfn. Barnsmóðir hans er Sus-
anne Hörup, arkitekt og iðn-
hönnuður, f. 23. júní 1956 í
Viborg. Sonur þeirra er Alexand-
er Hörup, f. 23. júlí 1981 í Kaup-
mannahöfn. 2) Tómas, kvik-
Gísli Ólafur Jakobsson er látinn.
Þegar hann var sex ára skoppaði
ég inn í heiminn og hann varð
minn afar stóri bróðir – því hann
var svo miklu eldri en bróðir hans,
Jakob, sem að sjálfsögðu var minn
stóri bróðir. Mamma þeirra var
dáin og við systkinasynirnir vorum
saman í Læknishúsinu á Eyrar-
bakka. Aðstæður breyttust er
fram liðu stundir en hin fyrsta
heimsmynd er undarlega sterk.
Johanne og ástin urðu að hjóna-
bandi þegar Gísli var aðeins 18 ára
og áður en varði var hann horfinn
til Danmerkur þar sem hann svo
bjó og starfaði. Heimili þeirra í
Kaupmannahöfn varð fastur
punktur í ferðum margs frænd-
fólks af Íslandi og þaðan eru
margar góðar minningar.
Skemmtilegt var líka að fá jóla-
kortin með aðgerðayfirliti liðins
árs sem gáfu okkur hlutdeild í til-
veru þeirra og styrktu fjölskyldu-
böndin.
Þau komu nokkrum sinnum til
Íslands og fóru stundum vítt um
landið í eftirminnilegar ævintýra-
ferðir. Alveg sérstaklega var
ánægjulegt að eiga saman stundir
á síðasta sumri á 100 ára afmæli
Jakobs Gíslasonar. Þá komu þeir
bræður, Jakob og Moira frá Skot-
landi og Gísli og Johanne frá Dan-
mörku, með alla fjölskylduna, af-
komendur og frændfólk. Þar
hittust margir á fagnaðarfundi –
og auk þess lék veðrið bjartar og
mildar aríur í Elliðaárdalnum, á
Snæfellsnesi – og víðar um landið í
þessum fyrri hluta júlímánaðar.
Johanne, Jakob, Tómas og
Nanna Rósa – Jakob og Moira,
Sigríður, Ásmundur, Aðalbjörg og
Steinunn og fjölskyldur og vinir
Gísla – innilegar samúðarkveðjur
frá okkur Rögnu Freyju, móður
minni og systkinum og frændfólk-
inu hér á Íslandi.
Gísli Ólafur Pétursson.
Sumt lærir maður af því að
manni er kennt það. Sumt lærir
maður af reynslunni, eins og sagt
er, eða af því að maður hefur
heyrt eitthvað eða séð. Sumt lærir
maður án þess að vita af því. Veit
það stundum ekki fyrr en löngu
seinna og kannski enn seinna hvar
og af hverjum maður lærði það.
Gísli var ekki líkur neinum af
þeim arkitektum sem ég þekkti
þegar ég var ungur. Hann var ekki
heldur eins og ég hafði lært,
fannst mér, að arkitektar ættu að
vera. Hann veiddi til dæmis fiska
og bjó til flugdreka. Fiskarnir
voru að vísu ekki margir og sjald-
an mjög stórir. Drekarnir voru
stórir og smáir og flugu bæði vel
og illa.
Ég veit enn ekki nákvæmlega
hvað það var, en í báðum þessum
málum var þráður og tilfinning
fyrir einhverju elementi og ein-
hverjum lögmálum.
Já, er það? sagði hann þegar
maður þóttist vera að útskýra eitt-
hvert arkitektónískt fyrirbæri. Er
það virkilega þannig?
Ég hugsaði kannski ekki mikið
um það þá, en seinna veit ég að í
mörgum af þessum samtölum bjó
hvatinn sem löngu seinna hafði
kallað fram einhver viðbrögð.
Ég kynntist Gísla fyrst fyrir
fjórum áratugum þegar hann
starfaði sumarlangt sem ungur
arkitekt á teiknistofu Stefáns föð-
ur míns og Reynis Vilhjálmssonar
og verið var að skipuleggja Árbæj-
arhverfið sem að mestu var ein-
býlis- og fjölbýlishverfi, en vest-
asti hlutinn á háhæðinni átti að
vera þéttari byggð, garðhúsa-
hverfi, sambyggð hús, litlir garðar,
skjól á háhæðinni, og Gísli vann að
þessu verki. Mitt verk var að lita
kópíur, grænt gras og rauð hús, og
Jakob, sonur Gísla, sem var yngri
en ég, var á launaskrá sem ind-
íánateiknari. Þá stóð jafnframt yf-
ir vinna við Aðalskipulag Reykja-
víkur 1962–83 og garðhúsin í Árbæ
urðu að þriggja áratuga samstarfi
Gísla við Peter Bredsdorff arki-
tekt í Kaupmannahöfn og félaga
hans við skipulagsmál á Íslandi og
Grænlandi, í Kenýa og Köge og
víðar og þó einkum í Danmörku.
Þar fóru færir fagmenn í skipulagi
og skildu kannski meira eftir sig
en marga grunar, eins og þeir vita
sem gerst þekkja. Á teiknistofunni
í Nörregade var stundum eins og
maður væri staddur á alþjóðlegum
brautarpalli skipulagsmála, þar
sem verið var að senda af stað nýj-
ar áætlanir í sínu fínasta pússi til
nýrra heimkynna og nýs lífs. Yfir
þessu vakti Gísli heilan manns-
aldur og ekkert var búið fyrr en
það var í lagi og gat ekki orðið
betra. Lestin fór ekki fyrr en allt
var klárt. Ekki hálfklárt. Alveg
klárt.
Seinna tók hann á móti mér í
Kaupmannahöfn, ég kynntist
Hönnu og strákunum og ég kynnt-
ist Sölvgade og einhverri ró yfir
vötnunum undir heiðum himni sem
var þar og ekki annars staðar.
Annars staðar var annar himinn.
Maður var á leiðinni að læra og
vildi vita hvað það var sem maður
átti að vita. Hafðu engar áhyggjur,
sagði Gísli, þetta er eins og með
frönsku. Hestur heitir cheval og
svoleiðis er það allt saman.
Þó að árin liðu og kannski væri
ekki talað saman í síma nema
endrum og sinnum þá breyttist
sambandið ekkert. Þegar fundum
bar saman, á Austurbrú eða Arn-
arstapa, var þráðurinn tekinn upp
og hafði alltaf verið á sínum stað.
Viðmótið var alltaf eins, hlýtt, svo-
lítið forvitið, sérstaklega um frétt-
ir að heiman, um mann sjálfan og
allt í kringum mann og síðan komu
fréttirnar af honum eða kannski
mest af öllum í kringum hann. Það
var þéttur hópur af ungu og efni-
legu fólki og gömlu og efnilegu
fólki, hver og einn hafði sína sér-
stöðu og allt var þetta límt saman
með tröllataki hjartahlýjunnar.
Það er ekki alltaf öruggt hve-
nær maður lærir eitthvað eða af
hverjum, stundum veit maður það
ekki fyrr en löngu seinna. En það
má treysta því að hestur heitir
cheval og þá kemur allt hitt af
sjálfu sér.
Við Ólöf sendum Hönnu, Jagga
og Tómasi kveðjur okkar héðan,
þökkum fyrir kynnin og geymum
minningarnar.
Stefán Örn Stefánsson.
GÍSLI ÓLAFUR
JAKOBSSON
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legrar móðursystur minnar,
UNU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Furugerði 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Furugerði 1.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
bróðir,
STEINÞÓR GUÐMUNDUR HALLDÓRSSON,
Langholtsvegi 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Hringbraut föstudaginn
4. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar,
Lilja Bára Steinþórsdóttir, Kristinn Gunnarsson,
Guðrún Steinþórsdóttir Kroknes, Ásvaldur Jónatansson,
Ágústa Steinþórsdóttir Kroknes, Ágúst Rafn Kristjánsson,
Benedikt Steinþórsson Kroknes, Jóhanna Árnadóttir,
Ásgerður Helga Kroknes, Sigurður Enoksdóttir,
barnabörn, barnabarnabarn og systkini.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ALDA PÉTURSDÓTTIR,
Holtsgötu 37,
Reykavík,
lést á heimili sínu föstudaginn 4. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnar Guðmundsson, Dagný Björnsdóttir,
Úlfar Guðmundsson, Gyða Hansen,
Pétur Ingi Guðmundsson.
barnabörn og barnabarnabörn.
AFMÆLIS- og minningargrein-
um má skila í tölvupósti (net-
fangið er minning@mbl.is, svar
er sent sjálfvirkt um leið og
grein hefur borist) eða á disk-
lingi. Ef greinin er á disklingi
þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að tilgreina símanúm-
er höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma). Ekki
er tekið við handskrifuðum
greinum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina