Réttur - 01.08.1931, Blaðsíða 9

Rjettur] HVAÐ VERÐUR UM TEKJURNAR
121
að lítast svo á málið, að hagurinn að jarðabótinni sé
orðinn tvísýnn, og haldi verðfallið áfram, þá syrtir
enn í lofti. Að ári liðnu þarf máske 50 dilka í Rækt-
unarsjóðinn og árið þar eftir 60, og þá ferðu að sjá
fram á það, að þú heldur ekki aðeins áfram með það
að berjast í bökkum, heldur vofir hvert komandi ár
yl'ir þér með ógnunum um hrun og gjaldþrot. Rækt-
unarsjóðurinn tekur orðið til sín mikinn hluta af ár-
legri framleiðslu þinni, og þegar hún hrekkur ekki orð-
ið lengur til, þá tekur hann af þér jörðina, sem þú
varst búinn að auka og bæta, og þú gengur í burtu
slyppur og snauður.
Hvað hefir gertst í þeirri þróun búnaðarhátta, sem
átt hefir sér stað á jörðinni þinni? í fám orðum þetta:
Bankaauðvaldið hefir gert þér fært að bæta fram-
leiðsluskilyrði á jörðinni. Nú er framleiðsla orðin
miklu meiri á móti hverri vinnueiningu en áður var.
En svo er stilt til, að ágóðinn af þessari breytingu
fær ekki að renna í þinn vasa, heldur til bankans, sem
lánar þér, eða í gegnum hann til bankans, sem honum
lánar.
Þetta er hið mikla alvörumál, sem þú og stéttar-
bræður þínir verða að horfast í augu við nú á tímum.
Þrátt fyrir allar umbæturnar, sem gerðar eru á sviði
landbúnaðarins, þá eru heilt yfir alls engar horfur um
betri afkomu til handa þeim, sem á jörðunum sitja.
Auðvaldið heldur í höndum sínum skilyrðunum til end-
urbótanna og þau skilyrði veitir það ekki öðruvísi en
með þeim afarkostum, sem við nú höfum virt fyrir
okkur. Þegar auðvaldið hefir orsakað kreppu í við-
skiptalífinu, — aukið atvinnuleysi, lækkandi kaupgjald
og lækkandi vöruverð, þá heimtar það með hverju ári
al' þér meira fé, — fleiri dilka, — mei'ri mjólk, þar til
það endar að öllum líkindum loks með því að ganga svo
nærri framleiðslu þinni, að þú færð ekki staðið straum
af kröfum þess, og það hirðir að síðustu jörðina, —