Réttur - 01.08.1931, Blaðsíða 65

Rjetturj LANDBÚNAÐARKREPPAN í DANMÖRKU 177
Landbúnaðarkreppan
í Danmörku.
Danmörk hafði lengi vel sjerstöðu í auðvaldsheim-
inum. Sérstaða þessi var fyrst og fremst að þaltka legu
landsins og náttúruauðæfum. Frá Danmörku til Eng-
lands er stutt sjóleið, mun styttri leið en frá flestum
öðrum þeim landbúnaðarlöndum, sem selja afurðir sín-
ar á enska markaðinum. Flutningar á sjó eru marg-
falt ódýrari en landflutningar með járnbrautum. Enski
markaðurinn er stærsti landbúnaðarmarkaður í heimi.
Á Englandi eru litlir sem engir tollar, því England
hefir ekki séð sér hag í því, vegna heimsverslunar
sinnar. Danmörk liggur í siglingarleiðinni milli Þýska-
lands annarsvegar og Noregs og Svíþjóðar hinsvegar
og í siglingarleiðinni til Eystrasaltslandanna. Dan-
mörk varð því snemma mikið verslunarland. Kaup-
mannahöfn náði undir sig miklum hluta landbúnaðar-
útflutnings Eystrarsaltslandanna og iðnaðarvöruinn-
flutningsins til þeirra frá Vesturlöndum. Einnig náði
Danmörk undir sig miklu af útflutningi og innflutn-
ingi Noregs og Svíþjóðar, og mestallri utanríkisversl-
un íslands, eins og við vitum. En Danmörk er líka
flestum öðrum löndum fremur fallin til ræktunar á
korni og alidýrum. Er Ástralía, Suður-Afríka og
Ameríka fóru að flytja ógrynni af ódýru korni til
Norðurálfu, kom brátt að því, að kornræktarlöndin þar
gátu ekki staðist samkeppni þeirra.
Þau lönd, svo sem Þýskaland, sem höfðu mikinn inn-
anlandsmarkað vegna iðnaðarins, tóku þá flest það
ráð, að leggja háa tolla á allan korninnflutning, þannig
að kornverðið hækkaði innanlands sem þeim nam. Með
því var byrðum kreppunnar skelt yfir á herðar verka-
lýðsins og millistéttarinnar, til þess, að hægt yrði að
12