Réttur - 01.08.1931, Blaðsíða 22

134 FRAMSÓKN OG FÁTÆKIR BÆNDUR [Rjettur
verða verkamenn að vinna sem best að slíkum skiln-
ingi á sameiginlegum hagsmunum verkalýðs og fá-
tækra bænda. Enda kemst Engels, hinn frægi frum-
kvöðull sósíalismans, svo að orði í riti sínu um smá-
bændur: »Eftir því sem við getum varnað fleiri bænd-
um að falla niður í verklýðsstjettina og unnið á okkar
mál sem bændur, því fljótari og sársaukaminni verður
hin þjóðfjelagslega umbreyting. Það gæti ekki komið
okkur að gagni, að bíða eftir þessari umbreytingu,
uns þróun auðvaldsins er komin á ystu nöf, uns síðasti
handiðnaðarmaðurinn og síðasti smábóndinn hafa orð-
ið stórframleiðslu auðvaldsins að bráð«.
En meðan skilningur fátækra bænda þannig hlýtur
að vakna og vaxa á því, að hagsmunir þeirra sjeu ó-
samrýmanlegir auðvaldsskipulaginu, — gengur hið
pólitíska forustulið Framsóknar þá leið, sem það ætl-
aði fátækum bændum að ganga með sjer, að verða
varalið og verndarar auðvaldsskipulagsins. Foringjar
Framsóknar verða bankaráðsmenn og bankastjórar,
gerast hluthafar í gróðafyrirtækjum Reykjavíkurauð-
valdsins og sogast inn í embættismannabákn þess rík-
isvalds, er viðheldur auðvaldsskipulaginu, fátækt þess
og órjettlæti. Djúpið milli Framsóknarforingjanna og
fátæku bændanna verður sífelt stærra, hagsmunirnir
ólíkari og hugsunarhátturinn óskyldari. En eftir kosn-
ingarnar 1931 verður Framsókn yfirlýstur vörður auð-
valdsskipulagsins og tekur að beita sjer harðar og
harðar gegn verkalýðnum og leiðtogum hans, komm-
únistum. Einmitt þegar fátækum bændum og verkalýð
ríður mest á, þegar kreppan er dunin yfir og skortur-
inn brýst alstaðar fram, þá skýtur auðvaldið Fram-
sókn fyrir sig sem skildi, svo hún einangri bændur frá
baráttunni, ef saman skyldi ljósta fylkingum milli auð-
valds og verkalýðs bæjanna.