Réttur - 01.08.1931, Qupperneq 72

184 LANDBÚNAÐARKREPPAN 1 DANMÖRKU [Rjettur
Lækkun tekjio- og eignarskatta, á bændum er aðal-
lega stórbændum í hag. Tekjur smábænda eru löngu
orðnar minni en sem nemur skattfrjálsum tekjum.
Eignir þeirra eru orðnar engar eða minna en það.
Vemda/rtollar fyrir landbúnaöinn myndu auðvitað
hafa í för með sér hækkun vöruverðsins innanlands,
en það myndi síst verða smábændum í hag, söluhring-
irnir myndu nota aðstöðu sína til að sölsa undir sig
mestan hluta gróðans. Verndartollar á korni, og þar
með fóðurkorni yrðu til þess að hækka reksturskostn-
að smábænda, því þeir verða að kaupa mikið af því, en
hinsvegar rækta stórbændur og stórjarðeigendur mikið
af korni og selja til smábænda. Kaupgeta alþýðunnar
í borgunum myndi líka minka ógurlega og það myndi
koma harðast niður á smábændum, sem myndu verða
píndir til að selja afurðir sínar til útflutnings ein-
göngu.
Útflutningsverðlaun og styrkir úr rikissjóði gætu
auðvitað hjálpað bændum eitthvað í bráðina, ef þeim
yrði rétt skipt, en veita yrði til þess hundruð miljóna
á ári hverju. En auðvitað myndi svo búið um hnútana,
að mesti hluti styrkjanna rynni til stórbænda og stór-
jarðeigenda.
Með lækkun framleiðslukostnaðarins er auðvitað ein-
göngu átt við launalækkun, enda er því ekki leynt.
Stórbændur myndu auðvitað hafa beinan hag af lækk-
un launa landbúnaðarverkamanna, en þau eru þegar
orðin svo lág, að þau geta ekki lækkað úr þessu, svo
nokkru nemi. Laun verkalýðsins í borgum eru tiltölu-
lega hærri, þó ekki séu þau há. Á lækkuðum launum
þeirra myndu kapítalistar, og þar með stórbændur og
stórjarðeigendur, einir græða. En smábændur myndu
aðeins tapa á því vegna lækkaðrar kaupgetu alþýðunn-
ar. Hugsanlegt er auðvitað, að launalækkun geti bætt
svo samkeppnismöguleika danska iðnaðarins, að meiri
atvinna fengist. En ekki myndi það jafna upp það tjón,