Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 17

ir voru sammála um að yrði að bylta, en stunduðu
gagnrýnina hver á annars villur eins og jnokkurs-
konar listgrein, safnaði auðvaldið hinztu kröftum,
tók fullkomið drottnunarvald yfir verklýðshreyfing-
unni og sneri henni undir byssukjöftum upp í fasista-
félög. Síðan sameinaði tukthúsið, öxin og útlegðin
þessa ágætu foringja Alþýðuflokksins og Kommún-
istaflokksins, sem fyrr höfðu verið slíkir meistarar í
að sýna fram á hver annars villur.
Síðan fasisminn varð yfirvofandi í hverju landi,
hefir áróður kommúnista um gagngera byltingu á
skipulagi auðvaldsins ekki verið tímabær, enda þótt
slík bylting hafi kannske aldrei staðið öllu nær en
einmitt undir fasismanum. Hið fyrsta einkunnarorð
á stefnuskrá Kommúnistaflokksins er nú lýðræði.
Þar sem flokkur þessi áður hvatti verkalýðinn og
skoraði á alþýðuflokkana til byltingar á hagstjórn-
inni, hvetur hann nú hinn sama verkalýð og skorar
á hina sömu alþýðuflokka fyrst og fremst til baráttu
fyrir verndun lýðræðisins. Þetta er orsökin til að sú
skoðun hefir orðið algengmeðal Alþýðuflokksmanna,
að með því að hætta að leggja áherzlu á byltingu,
en leggja höfuðáherzluna á verndun lýðræðis, þá
hafi Kommúnistaflokkurinn yfirgefið fyrri róttæka
stefnu sína. Til eru kommúnistar, sem finnst hið
sama um flokk sinn. Jafnvel ýmsir borgarar taka
lýðræðisbaráttu Kommúnistaflokksins, sem afturhvarf
til miður róttækari aðferða. Menn gera sér þess
nefnilega ekki grein, að orðið lýðræði er á þessum
tímum enn byltingarsinnaðra einkunnarorð en sjálft
orðið bylting var fyrir nokkrum árum, áður en fas-
isminn var orðinn heimsvald. Síðan fasisminn varð
vald sem hvarvetna vofir yfir, er baráttan fyrir
verndun lýðræðisins hin byltingarsinnaðasta afstaða
sem verkalýðurinn getur tekið, enda apa íhalds-
flokkarnir þetta orð eftir í gríð og ergi í lýðskrums-
augnamiði, alveg á sama hátt og þýzku fasistarnir
145