Réttur - 01.02.1937, Blaðsíða 29

stað, því hami áleit allan vígbúnað leiða óhjákvæmi-
lega í hernaðarstefnu.
Af þessu leiddi ekki, að hann fordæmdi á sama
hátt allt alræðisvald eða varnaraðgerðir alþýðunnar.
önnur staðhæfing:
Ossietzky hefir ekkert gildi sem friðarvinur.
Raunveruleg áhrif hans eru engin, áróðursstarfsemi hans
náði aldrei nema til takmarkaðs fjölda.
„Tidens Tegn“, 11. nóv. 1936.
Menn halda, að hið nationalsósíalistiska Þýzkaland verði
móðgað, ef Ossietzky fær friðarverðlaunin.
Það höldum vér ekki. Vér búumst í því tilefni ekki við
öðru frá Þýzkalandi en meðaumkunarfuliu brosi.
Til þess að eignast friðarverðlaun verða menn að hafa
haft áhrif á mannkynið í friðarstefnu. Og menn verða að
hafa gert það á þann hátt og með þeim ráðum, að merki
sjáist eftir.
Það hefir Ossietzky ekki gert.
„Aftenposten“, 14. nóv. 1936.
Það er ákaflega gaman að sjá þessi blöð allt í einu
fáta sér svo umhugað að friðarverðlaununum sé heið-
arlega varið. Maður varð ekki var samskonar um-
hugunar, þegar háttsettir hluthafar í viðbúnaðar-
framleiðslunni urðu verðlaunanna aðnjótandi.
En snúum oss að mótbárunum.
Ossietzky hóf starfsemi sína í friðarmálum þegar
fyrir stríð. 1913 var hann dæmdur til fyrstu fangels-
isvistar — vegna greinar, er harih skrifaði um prúss-
ínesku hernaðarstefnuna. Tilefnið var hinn frægi at-
burður í Zabern, þegar liðsforingi nokkur hjó með
sverði til nokkurra borgara, er honum fannst þeir
■ekki sýna sér nógu mikla kurteisi. Yfirvöldunum
þótti samt ekki ráðlegt að láta Ossietzky taka út
refsinguna; hann var náðaður.
Næstu fjögur ár tók Ossietzky þátt í stríðinu,
157