Réttur - 01.02.1937, Síða 44

skjóli lýðræðisins; með fjármagni frá miljónamær-
ingum og sveitaaðli hafa þeir keypt upp fullkomn-
ustu málgögn og útbreiðslutæki, leigt sér móðursjúka
ræðusnillinga og lýðskrumara, haft á mála þúsunda-
her af áróðursmönnum og enn stærri heri vopnaðra
manna, ýmist til að tæla ráðþrota fólk og fákænt
með fortölum og loforðum, eða hræða það til fylgis^
Leyfi lýðræðið merkisberum slíkra skoðana frjálsa og
óhindraða baráttu innan vébanda sinna, þá er lýð-
ræðið ekki lengur vegna lýðsins, og heldur ekki
vegna lýðræðisins, heldur beinlínis fyrir óvini lýðs-
ins og hatursmenn lýðræðisins.
Jafnaðarmenn og sameignarasinnar skapa stund-
um hjákátlegar deilur sín á milli út af því, hvort
heldur eigi að vera lýðræði, þ. e. a. s. alræði lýðsins
í einhverju landi, eða svokallað „próletariskt dikta-
túrí', þ. e. a. s. alræði hinna fátæku. Eg held, að or-
sökin til slíkra deilna sé m. a. sú, að báðir þessir
ágætu og velmeinandi flokkar gera sér þess ekki
grein, að lýðræðið, þ. e. alræði lýðsins, er í eðli sínu
fyrst og fremst alræði hinna fátæku; því lýðurinn,
það eru einmitt þessir níutíu af hverjum hundrað
mönnum í auðvaldsþjóðfélaginu, sem eiga engar
eignir, og þeirra hundrað manna af hundraði í sam-
eignarþjóðfélagi, sem eiga engar eignir. Lýðræði er í
eðli sínu fyrst og fremst forráð hinna fátæku, eða þá
a. m. k. það vald, sem stjórnar hinum fátæku í hag.
Þessvegna held eg það sé misráðið að flæma úr
menntastofnunum landsins í nafni lýðræðisins sak-
lausa unglinga, er hafa þá hugmynd, að lýðurinn eigi
að ráða í þjóðfélaginu, þ. e. a. s. hinir fátæku. Það
er athyglisvert að ofsóknir og útrekstrar á ungling-
um sem aðhyllast þessar skoðanir verða með hverju
ári tíðari, en voru lítt þekktar meðan stjórn skóla-
mála var í minna lýðræðissinnuðum höndum. Þessi
,,traffík“ hefir nú, sem kunnugt er, náð hámarki sínu
íyrir nokki'um dögum, með því að skólastjóri við op-
172