Réttur - 01.02.1937, Qupperneq 55

hæfði, að nýbygging sósíalismans í Sovétríkjuiium
væri óframkvæmanleg, nema heimsbylting kæmi til
þegar í stað, og að hann, þar sem heimsbyltingin lét
nú, eins og kunnugt er, bíða eftir sér, dró af forsend-
um sínum þá rökréttu ályktun, að Sovétríkin væru
að svíkja verklýðsstéttina og sósíalismann, væru að
breytast í borgaralegt ríki. Almenningur þekkir of
illa sögu þeirra Sinovjeffs og Kameneffs, sem 1917
voru meðlimir miðstjórnar Bolsivíkaflokksins og í
október það ár ljóstuðu upp um þá ákvörðun, sem
tekin var á leynilegum miðstjórnarfundi, að hefja
vopnaða uppreisn innan fárra daga — flokkssvik,
sem h e f ð u getað riðið byltingunni að fullu. Al-
menningi er of ókunn sú staðreynd, að Trotzky,
ásamt Sinovjeff, Kameneff og þeim félögum, sem
flestir höfðu að baki sér svipaðan feril, stofnaði loks
1927 innan Sovétríkjanna leyniflokk gegn Bolsivíka-
flokknum, sem þeir voru sjálfir meðlimir í. Að síðan
1927, er honum var vikið úr Bolsivíkaflokknum, hef-
ir Trotzky rógborið Sovétríkin að minnsta kosti eins
svívirðilega og sjálfir fasistarnir — já, enn svívirði-
legar, því að fasistarnir hafa þó aldrei, eins og
Trotzky, borið Sovétríkin svívirðingu svívirðinganna:
þeirri, að þar ríkti fasismi.
Þarf nokkurn að undra, þó að menn, sem mynd-
að hafa sér slíkar skoðanir, telji sér skylt að vinna
að því að steypa sovétstjórninni frá völdum og
stofna í landinu sinn „sósíalisma“. Og þar sem það
er nú löngu fullreynt, að þeir hafa engan hljómgi’unn
meðal sovétþjóðanna — er þá furða að þeir velji þá
einu leið, sem fær virðist vera, að hefja skemmda-
starfsemi, einstaklingsofbeldi og jafnvel samninga
við erlenda fasista um hernaðarinnrás í landið.
Myndu það ekki vera sæmileg kaup að láta af hendi
Ukrainu og Kyrrahafsströndina fyrir slíkar mann-
virðingar sem það að verða stjórnarherrar í Rúss-
landi.
183