Morgunblaðið - 14.01.2007, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 2007 47
MINNINGAR
Tjaldvagnar
Tjaldvagn til sölu
Montana Easy Camp ´05 með
fortjaldi og stórum álkassa.
Upplýsingar í síma 867 1335.
Húsbílar
Húsbíll til sölu. Ford Econoline 79,
skoðaður ‘07, húsbíll, 35" er á góðum
dekkjum, hár toppur með flest öllu
nema eldavél. Verð 450 þús., skoða
skipti. Upplýsingar í síma 899 5484,
Einar.
Lyftarar
Lyftari
Lyftir upp í 7,59 m og lyftir mest 1440
kg. Verðið er 600.000 með vsk.
Upplýsingar í síma 897 2387.
Jeppar
Toyota Hilux 89. Toyota Hilux V6 3 l,
89". Bíllinn er breyttur á 36", nýbúið
að gera hann upp og mála. Í bílnum
er talstöð , NMT sími, geislaspilari,
2 sjónvörp í sólskyggnum, ps2. Hann
er raflæstur að aftan og með lokur að
framan, loftdælu flækjum, nýju
pústkerfi. Uppl. 690 3294.
Þjónustuauglýsingar 5691100
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Fáðu
sms-fréttir
í símann
þinn af
mbl.is
✝ Nína GunnlaugHjaltadóttir
fæddist í Reykjavík
25. maí 1934. Hún
lést á heimili sínu,
Neðstutröð 6 í
Kópavogi, fimmtu-
daginn 28. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hjalti
Gunnlaugsson, f.
19.4. 1906, d. 4.10.
1989, og Valný
Tómasdóttir, f. 8.5.
1911, d. 23.10.
1992. Systkini Nínu eru: Þor-
steinn L. Hjaltason, f. 21.5. 1936,
maki Elín Einarsdóttir, þau eiga
fjóra syni; Tómas G. Hjaltason, f.
12.3. 1938, d. 6.9. 1967; og hálf-
systir Nínu samfeðra er Anna
Hilmars Hjaltadóttir, f. 22.3.
1940, maki Össur Torfason.
Nína giftist hinn 17. maí 1953
Hafsteini Eyjólfssyni. Þau slitu
samvistir. Sonur þeirra er Hjalti
E. Hafsteinsson, f. 12.7. 1953,
maki Þórdís Eygló Sigurð-
ardóttir, f. 28.12. 1950. Börn
þeirra eru Rannveig Ein-
arsdóttir, f. 15.11. 1967, maki
Jón Sævar Þorbergsson, f. 13.2.
1966, börn þeirra eru Jón Þór
Jónsson, f. 20.5. 1987, og Sigrún
Gróa Jónsdóttir, f. 23.1. 1992;
Sigurður Hrannar
Hjaltason, f. 22.3.
1982; og Pálmi G.
Hjaltason, f. 25.4.
1985, unnusta Anna
Rakel Ólafsdóttir,
f. 27.9. 1985, dóttir
þeirra er Clara
Hrönn Pálmadótt-
ir, f. 23.3. 2005.
Nína giftist aftur
hinn 28. nóvember
1959 Pálma A. Ara-
syni, f. 4.8. 1928, d.
3.8. 1997. Þau slitu
samvistir.
Nína stundaði ýmis störf um
ævina, þó var hún lengst af
starfsmaður Slysavarnafélagsins
Landsbjargar og forvera þess
eða um 32 ára skeið. Í starfi sínu
aðstoðaði hún meðal annars við
stofnun nokkurra björg-
unarsveita víðsvegar um landið.
Einnig kenndi Nína skyndihjálp
hjá ýmsum félögum, samtökum
og skólum. Nína gekk ung til liðs
við skátahreyfinguna og starfaði
þar til dauðadags. Hún var í
Parkinssonsamtökunum og
gegndi meðal annars stöðu for-
manns um skeið.
Útför Nínu var gerð frá
Kirkju óháða safnaðarins hinn
11. janúar, í kyrrþey að hennar
ósk.
Elsku Nína, ég kveð þig með sökn-
uði. Það var sárt að heyra að þú værir
farin og það rifjuðust upp allar ljúfu
minningarnar sem ég á um þig. Í
ágúst tókstu á móti mér og börnun-
um mínum í maraþoninu í Reykjavík
og mér fannst þú lítið hafa breyst,
sama kröftuga röddin og knúsið.
Nína, þú kynntir mig, þegar ég var
11 ára, fyrir mínu mesta og stærsta
áhugamáli, golfinu, og þú kenndir
mér hvað íþróttin gengur út á,
keppni, félagsskap og útiveru. Þú
gafst mér 2 kylfur sem ég notaði allt
fyrsta sumarið, stytt 5-járn og æð-
islegan pútter. Ég veit ekki af hverju
þú ákvaðst að taka mig með í golfið
en mikið rosalega er ég þér þakklát-
ur. Hann Magnús, 6 ára sonur minn,
fékk einmitt félagsskírteini í Golf-
klúbbi Reykjavíkur í jólagjöf og seg-
ist ætla að verða betri en ég þegar
hann er 11 ára. Nína, takk fyrir að
koma mér í golfið.
Nína, þú kynntir mig einnig fyrir
skátunum og Landsmótið á Úlfljóts-
vatni 1977 er í huga mér eins og það
hafi gerst í gær. Bláa skikkjan sem
þú gafst mér, öll merkin sem við
saumuðum í hana, kvöldvökurnar,
spilin, leikirnir og allt þetta skemmti-
lega fólk. Takk fyrir það Nína.
Ég held að allir eigi sér skemmti-
legustu frænkuna þegar þeir eru að
alast upp. Þú ert mín skemmtilegasta
frænka og athygli þín, umhyggja og
kraftur hjálpuðu mér mikið á þroska-
brautinni. Takk fyrir, Nína.
Ég kveð þig með söknuði.
Helgi Anton.
Ég var ekki orðinn hár í loftinu
þegar ég heyrði skátafélaga mína
segja sögur af kjarnakonunni Nínu
Hjalta. Flestar voru sögurnar
bundnar einhverjum sprellum og
skemmtilegheitum. Það var á heims-
móti skáta, Jamboree í Lillehammer
í Noregi sumarið 1975, sem leiðir
okkar lágu fyrst saman af einhverri
alvöru. Hún var þar foringi í gæsl-
unni, hrókur alls fagnaðar og eign-
aðist þar stóran vinahóp frá fjölda
þjóðlanda.
Þegar ég var að undirbúa mig að
fara í nám vestur til Bandaríkjanna
árið 1977 kom ég við á skrifstofunni
hjá Nínu til að kveðja. Varð hún þá
bjargvættur minn eins og svo oft síð-
ar, því hún átti frænku sem bjó í
sömu borg og ég var að fara til. Var
hún ekki lengi að græja að ég fengi
gistingu og ummönnun þar til að ég
kæmi mér fyrir.
Árið 1985 var ég ráðinn til starfa
hjá Landssambandi hjálparsveita
skáta en þar hafði Nína unnið frá
árinu 1972. Næstu 15 árin áttum við
eftir að starfa náið saman að eflingu
og uppbyggingu á björgunarstarfi í
landinu. Á þessum árum voru miklir
umbótatímar í björgunarsögu þjóð-
arinnar. Árið 1991 sameinuðust LHS
og Landssamband flugbjörgunar-
sveita í Landsbjörg, landssamband
björgunarsveita, og í október 1999
sameinuðust Landsbjörg og Slysa-
varnafélag Íslands í Slysavarnafélag-
ið Landsbjörg.
Í samstarfi okkar reyndist Nína
mér einstaklega vel. Hún var boðin
og búin til að leggja sig fram til að
hlutirnir mættu ganga upp. Framan
af vorum við fámenn á skrifstofunni
og má segja það að sönnu að Nína
gekk í öll þau störf sem þurfti. Hún
var mikill málasnillingur og skipti því
engu hvort um var að ræða íslenska
eða enska tungu, talaða eða skrifaða,
hún var þar á heimavelli. Allt ritmál
sem fór úr húsi sá hún um að lesa yf-
ir. Samskipti við fólkið úti í björg-
unarsveitunum var hennar fag. Þar
þekkti hún hvern krók og kima, al-
gjörlega ófeimin við öll samskipti, og
lengi vel var hún meðal afkastamestu
skyndihjálparkennara landsins. Nína
var mikil hamhleypa til vinnu og
fengu mörg góðgerðafélög að njóta
krafta hennar. Þar má helst nefna
Skátahreyfinguna, Parkinsonssam-
tökin, Hjálparsveit skáta í Reykjavík
og núna síðast eftir að hún flutti í
Kópavoginn var hún virk í starfi með-
al eldri borgara.
Ætli umhyggja hennar fyrir sínum
nánustu hafi samt ekki legið næst
hjarta hennar. Ég minnist þess þegar
foreldrar hennar voru á lífi og komin
á efri ár, þá var Nína mjög ræktar-
söm og studdi þau vel. Í veikindum
Pálma Arasonar, eiginmanns hennar,
lagði hún sig alla fram.
Umhyggju naut Hjalti einkasonur
Nínu og síðan synir hans, þeir Siggi
og Pálmi Gunnlaugur. Þeir bræður
voru alveg frá fæðingu og til hennar
hinsta dags, ömmu sinni einstaklega
nærkomnir og var hún áhugasöm um
að láta okkur sem vorum nálægt
henni deila með henni þeirri gleði
sem hún naut af drengjunum.
Ég veit að hennar er sárt saknað af
heimilisfólkinu í Neðstutröðinni og
meðal ættingja og vina um allt land.
Nína mín, takk fyrir allt og allt.
Hvíl þú í friði.
Björn Hermannsson.
Eins og venjulega vorum við Nína í
sambandi fyrir jólin. Eins og venju-
lega ræddum við um komandi flug-
eldasölu Hjálparsveitar skáta í
Reykjavík, eins og venjulega myndi
Nína starfa í stjórnstöðinni, eins og
venjulega myndi hún sjá um nýárs-
kortin, eins og venjulega myndi hún
sjá um að svara fyrirspurnum í síma,
eins og venjulega …
Flugeldasalan var nokkuð erfið
þetta árið, þrátt fyrir góðan stuðning
almennings. Það vantaði Nínu.
Í starfi björgunarsveita eru það oft
þau sem sinna útköllum sem eru í
sviðsljósinu. Stundum gleymast þau
sem leggja til þekkingu og vinnu með
óeigingjörnu sjálboðaliðastarfi og
gera þannig öðrum félögum kleift að
vera ávallt viðbúnir. Nína var ein af
þeim.
Hjálparsveit skáta í Reykjavík
þakkar Nínu samfylgdina og vottar
aðstandendum samúð. Fyrir hönd
hjálparsveitar skáta í Reykjavík
Haukur Harðarson
sveitarforingi.
Kveðja frá skátahreyfingunni
Nína Hjaltadóttir er farin heim
eins og við skátar segjum þegar
skátasystkin fellur frá. Nína byrjaði
ung í skátastarfi og má fullyrða að
hún hafi verið virk í skátastarfi alla
tíð. Framan af var starfsvettvangur-
inn í hinu almenna starfi sem skáti og
síðan foringi á flestum þrepum hreyf-
ingarinnar. Allan tímann lagði hún
allan sinn metnað í öll þau störf er
hún tók að sér. Hún tók að sér fjöl-
mörg verkefni á vegum landshreyf-
ingarinnar og skáta í Reykjavík og
má þar nefna skátaskemmtanir á ár-
um áður, 17. júní og sumardaginn
fyrsta. Þá sat hún í fjölmörgum ráð-
um og nefndum á vegum hreyfing-
arinnar og óþarfi að telja allt upp þó
undirbúningur fjölmargra landsmóta
skáta í gegnum tíðina komi upp í hug-
ann. Á tímabili starfaði hún jafnframt
á skrifstofu BÍS og fór þaðan til
starfa á vegum Landssambands
hjálparsveita skáta og starfaði síðan
óslitið á vegum þeirra og síðar
Landsbjargar þar til hún náði eftir-
launaaldri. Síðustu ár kom hún einnig
víða við og var m.a. einn bakhjarla
skátafélagsins í sinni heimabyggð –
skátafélaginu Kópar.
Nína var einstaklega félagslynd og
var ávallt létt í lundu og sá ekki
vandamál við verkefnin heldur ein-
vörðungu mismunandi erfið verkefni
sem leysa þurfti. Öllum þessum
störfum sem öðrum á vegum skáta-
hreyfingarinnar í gegnum árin sinnti
hún af alúð og áhuga og fyrir það skal
nú þakkað.
Þú ert skáti horfinn heim,
himinn, jörð, ber sorgarkeim.
Vinar saknar vinafjöld,
varðar þökkin ævikvöld.
Sérhver hefur minning mál,
við munum tjöld og varðeldsbál,
bjartan hug og brosin þín,
þau bera ljósið inn til mín.
Kveðjustundin helg og hlý,
hugum okkar ríkir í.
Skátaminning, skátaspor,
skilja eftir sól og vor.
(Hörður Zóphaníasson.)
Skátahreyfingin flytur Hjalta syni
Nínu og fjölskyldu sem öðrum ást-
vinum, einlægar samúðarkveðjur og
minnist hennar með miklu þakklæti.
Margrét Tómasdóttir
skátahöfðingi.
Kveðja frá skátafélaginu
Garðbúum
Einn af foreldrabakhjörlum
skátafélagsins Garðbúa til fjölda ára,
Nína Hjaltadóttir, er látin. Við skátar
segjum gjarnan að þar með sé skát-
inn farinn heim. Fyrir áratugum, er
sonur Nínu, Hjalti, gekk ungur í
skátafélagið Garðbúa í Smáíbúða- og
Bústaðahverfi fylgdi móðir hans nán-
ast með og var frá þeim degi ávallt
reiðubúin að leggja starfinu lið –
hvetja og liðsinna án þess þó að vera
með afskiptasemi. Nína var þar með
einn félaga okkar er vorum samsíða
Hjalta í skátastarfinu alla tíð og
skipti engu þó talsverður aldursmun-
ur væri á. Þannig var Nína, ávallt ung
í anda.
Skátafélagið Garðbúar og skáta-
systkini þaðan kveðja Nínu að sinni
um leið og þakkað er fyrir uppeldið
og vinskap í gegnum árin. Þá sendum
við Hjalta og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur.
Með skátakveðju,
Skátafélagið Garðbúar.
Nú hefur hún Nína kvatt okkur.
Ég kynntist Nínu í gegnum foreldra
mína en þau þekktust í gegnum skát-
ana. Mér fannst hún, á þeim tíma, í
fyrstu svolítið öðruvísi en flestir
kunningjar þeirra. Hún náði strax at-
hygli minni fyrir framkomu sína og
léttleika. Síðar á lífsleiðinni kynntist
ég henni betur en þá var hún eini
starfsmaður Landssambands hjálp-
arsveita skáta, síðar Slysavarna-
félagsins Landsbjargar. Á þessum
tíma hafði kviknað mikill áhugi hjá
mér á skyndihjálp og áttum við þar
langt og farsælt samstarf.
Okkar samstarf byrjaði fyrir al-
vöru þegar nokkrir leiðbeinendur
ákváðu að stofna Félag leiðbeinenda í
skyndihjálp (FLÍS) en þar var ég í
undirbúningsnefnd. Nína starfaði
með okkur í stjórninni í nokkur ár og
var m.a. formaður félagins.
Það var svo merkilegt við hana
Nínu að ef mig vantaði einhverjar
upplýsingar varðandi skyndihjálpina
þá hafði hún alltaf lausn eða leitaði
sér upplýsinga um málið. Það var
ótrúlegt hversu marga hún þekkti
bæði hér heima og erlendis.
Við Nína unnum saman við skyndi-
hjálparkennslu í allmörg ár, þar á
meðal í um 10 ár við þjálfun áhafna
Icelandair.
Nína var mikill áhugamaður um
slysaförðun og uppsetningu slysaæf-
inga. Þar áttum við líka samleið. Ekki
vantaði hana hugmyndaflugið við út-
færslu æfinganna hvort heldur það
voru brunasár, slagæðarblæðingar
eða beinbrot. Það var virkilega gam-
an að vinna með henni í þessum verk-
efnum því alltaf var líflegt í kringum
hana. Sem dæmi um verkefni sem
hún tók að sér var að sjá um að farða
60 manns á tveimur klukkutímum.
Þetta útheimti mikla undirbúnings-
vinnu sem hún vann að mestu. Sá
sem tók hinn helminginn á móti okk-
ur með jafn marga sjúklinga var
sjálfur herinn á Miðnesheiði. Eftir
þessa tveggja tíma vinnu voru báðir
hóparnir klárir en sá var munurinn á
hópunum að okkar sjúklingar voru
með sjáanlega áverka en hinn hóp-
urinn var aðeins með áverkalýsingar
á pappaspjaldi hengdar um hálsinn.
Þegar kom að greiningu slasaðra þá
brá greiningarlæknum hersins held-
ur betur í brún þegar þeir sáu farð-
aða sjúklinga sem léku af fingrum
fram eftir leiðbeiningum frá Nínu.
Alltaf var gaman að taka upp jóla-
kortin frá henni Nínu því þau voru
sérstök en þessi jól voru öðruvísi. Ég
var með fjölskyldunni erlendis á skíð-
um og tók því upp jólakortin eftir
heimkomuna. Ég vissi þá að hún
hafði kvatt þennan heim um hátíð-
arnar.
Nína mín, ég vil þakka þér fyrir
samstarfið á liðnum árum og votta ég
fjölskyldu þinni samúð mína.
Oddur Eiríksson, formaður
FLÍS.
Kveðja frá Gjábakka
„Dáinn, horfinn, harmafregn“.
Já, það var harmafregn sem barst í
Gjábakka þegar fréttist að Nína
Hjaltadóttir væri dáin, horfin. Það
mátti sjá svipbrigði á andlitum fólks-
ins og flesta setti hljóða. Nína hafði
ráð við mörgu, hafði breiðan starfs-
vettvang að baki og var áhugasöm
um að tileinka sér nýjungar. Hún var
einstaklega hjálpfús og gefandi per-
sónuleiki, handlagin og listræn. Allt-
af tilbúin að rétta hjálparhönd.
Með þessum ljóðlínum er Nína
Hjaltadóttir kvödd með djúpri virð-
ingu og þökk.
Og hver á nú að blessa blóm og dýr
og bera fuglum gjafir út á hjarnið
og vera svo í máli mild og skýr,
að minni í senn á spekinginn og barnið,
og gefa þeim, sem götu rétta flýr,
hið góða hnoða, spinna töfragarnið?
Svo þekki hver, sem þiggur hennar beina,
að þar er konan mikla, hjartahreina.
(Davíð Stefánsson)
Gestir og starfsmenn Gjábakka
votta aðstandendum samúð.
Blessuð sé minning Nínu Hjalta-
dóttur.
Sigurbjörg Björgvinsdóttir.
Nína G. Hjaltadóttir
 Fleiri minningargreinar um Nínu
Hjaltadóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Kveðja frá Skáta-
skólanum Úlfljótsvatni