Morgunblaðið - 14.01.2007, Qupperneq 53

Hilmir Snær hefur valið að fylgja
hamsleysinu í verkinu eftir í stað
þess að tempra það. Það er mikið
öskrað, og þótt það sé stundum til-
efni til þess þá hefur það á end-
anum öfug áhrif, slævir í stað þess
að vekja. Meiri alúð við styrkleika-
og tempóbreytingar, meiri stjórn,
hefði áreiðanlega styrkt sýninguna
sem heild.
Hlutverkaskipan þótti mér á
mörkunum hvað varðaði ald-
ursmun, sem er nákvæmlega til-
greindur í handriti, umtalaður í
verkinu og skiptir talsverðu máli.
Hilmir hefur algerlega horft
framhjá þessu, og það truflaði mig
framan af.
Og þótt rimlagrindin sem skilur
að rými áhorfenda og persóna og
lokar þær síðarnefndu inni í búri
nýtist stundum í sterkar myndir og
kalli fram áhrifaríkar lausnir þá
þvældist hún líka fyrir, eins og ljóst
mátti vera. Truflaði sjónlínur,
þreytti augun. Og svo er það nú eitt
af því sem þessum rýni leiðist hvað
mest þegar leikmyndahönnuðir líta
á það sem sitt verkefni að segja
áhorfendum um hvað leikritið sé.
Mestu máli skipti samt hvað ég
átti erfitt með að trúa á sambandið
sem er orkustöð atburðanna. Til
þess er Gunnar of augljóslega lít-
ilsigldur frá upphafi hjá Ellerti A.
Ingimundarsyni, of mikil reisn yfir
Sigrúnu Eddu Björnsdóttur í hlut-
verki Láru. Ekkert í fari hennar
sagði mér að þar færi kona á síð-
asta snúningi í ástamálunum sem
væri knúin til að grípa hvern sem
treysti sér í að fullnægja þörfum
hennar. Og hvergi sá ég þess stað í
Gunnari í túlkun Ellerts sem gæti
fengið þessa konu til að trúa því að
honum væri við bjargandi.
Og að síðustu: Ég skil ekki af
hverju Gunnari Hanssyni var leyft
að standa ekki með persónunni
sinni, heldur grípa hvert tækifæri
til að gera hana hlægilega. Sem er
að sönnu auðvelt, en þeim mun
meiri ástæða til að leggja algera
sannfæringu í rómantískt sjálfs-
blekkingarraus Harðar um skáld-
skap, listamannseðli sitt og lítilmót-
leika hinna.
En svo gerðist eitthvað. Eða
margt, reyndar. Járnrimlunum var
svipt frá sviðsopinu (ef það skyldi
hafa farið framhjá einhverjum að
nú væri Öldu að batna) sem bætti
samband sviðs og salar til muna.
Gunnar Hansson fór að trúa á sinn
mann um leið og blekkingin var frá
honum tekin og skilaði á enda-
sprettinum býsna sannfærandi
veiklunduðum manni sem maður
óskaði alls góðs og fyrirgaf honum
vanþroskann.
Það sem kannski skipti mestu;
þegar elskhuginn var á brott varð
Sigrún Edda eins sannfærandi sem
móðir og hún var áður ótrúverðug
drykkjumannskona. Ef Dagur von-
ar er harmleikur þá er Lára hin
tragíska hetja, og því skilaði Sigrún
í lokakaflanum, og mátti ekki
seinna vera.
Rúnar Freyr Gíslason er sann-
færandi týpa fyrir hlutverk ólík-
indatólsins Reynis og gerði margt
vel, þótt hann hafi tilhneigingu til
að verða svolítið eintóna og dytti
stundum í þá gryfju hér. En ég
trúði bæði á hörkutólið og skáldið í
Reyni og það er gott.
Hanna María Karlsdóttir sýndi
mér hlýjuna í hinni lífsreyndu Guð-
nýju, en stéttamunurinn á þeim
Láru var ekki til staðar, Hönnu
Maríu lætur ekki best að lýsa ar-
istókratíi.
Birgitta Birgisdóttir fær það
verkefni að vera hið skáldlega
hjarta sýningarinnar. Í fyrstu var
ég dálítið áhyggjufullur yfir leið
hennar og leikstjórans með ljóð-
rænan texta Öldu, að láta hana lifa
sig svona inn í hann og upplifa feg-
urðina í því sem hún segir. Það
býður heim hættunni á að við-
kvæmur textinn verði of væminn í
bernskum stíl sínum. En það slepp-
ur og Birgitta nær að gera Öldu ná-
læga okkur þrátt fyrir fjarlægðina í
ástandi hennar. Líkamsmál hennar
er verulega vel unnið, og sást best í
lokin þegar bráir af henni og það
gerist fyrst og fremst í líkamanum
og við sjáum hvað Birgitta hefur
haldið vel utan um þennan þátt
sýninguna í gegn.
Hljóðmynd Egils Ólafssonar er
stemningsrík en ekki alltaf sam-
ferða öðrum elementum í hughrif-
unum. Sérstaklega áberandi í ræðu
Öldu um „sálarmorðingjana“ þar
sem hægferðugt sellóið gerði ekk-
ert til að hjálpa tempói sýning-
arinnar.
Búningar Dýrleifar Ýrar Örlygs-
dóttur og Margrétar Einarsdóttur
eru sannfærandi, lýsing Kára Gísla-
sonar vinnur vel með leikmynd Vy-
tautasar Narbutas, sem er falleg og
þénug fyrir utan fyrrnefndan fram-
vegg.
Sýning Leikfélags Reykjavíkur á
Degi vonar lukkast á endanum, þó
svo við hana sé ýmislegt að athuga
í persónusköpun, hlutverkaskipan,
leikmynd og tóntegund þeirri sem
leikstjórinn velur.
Og það færir heim sanninn um
það að hér fer meistarastykki frá
hendi höfundar. Vogað leikrit þar
sem ástríðurnar ná frá sálum per-
sónanna upp á yfirborðið, tjáðar á
kraftmiklu, skáldlegu máli. Ekkert
verður eins hlægilegt og svona verk
ef þau eru mislukkuð. Þeim mun
virðingarverðari ef þau heppnast.
Þorgeir Tryggvason
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 2007 53
Miðasala í síma 4 600 200 og á netinu www.leikfelag.is
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
Lau 20. jan Frumsýning UPPSELT
Sun 21. jan UPPSELT
Fim 25. jan örfá sæti laus
Fös 26. jan örfá sæti laus
Lau 27. jan örfá sæti laus
Sun 28. jan UPPSELT
Fim 1. feb í sölu núna!
Fös 2. feb í sölu núna!
Næstu sýn: 3/2, 4/2, 8/2, 9/2
Forsala í fullum gangi
Tryggðu þér miða strax
Íslandsmálning Skútuvogi 13. S. 517 1501
beint á móti Húsasmiðjunni
Íslandsmálning Sætúni 4. S. 517 1500
Ný verslun Íslandsmálningar í Skútuvogi
Opnunartilboð á innimálningu.
Loftmálning 3L kr. 490
Veggjamálning 3L kr. 490
Veggfóður kr. 590
Veggfóðursborðar kr. 390
grunnskóli - framhaldsskóli - háskóli
NÁMSAÐSTOÐ
íslenska - stærðfræði - enska - danska
franska - eðlisfræði - efnafræði - tölfræði
þýska - spænska - lestur - stafsetning o.fl.
greining á lestrarerfiðleikum
Nemendaþjónustan sf. Sími 557 9233 • www.namsadstod.is
Eftir Flóka Guðmundsson
floki@mbl.is
„ÉG VAR að missa íbúðina sem ég
leigði í Reykjavík þegar ég frétti af
íbúð á Nesinu,“ segir tónlistarmað-
urinn Jóhann Helgason um tilvilj-
unarkennda ástæðu þess að hann
flutti á Seltjarnarnesið árið 1981.
Nú 26 árum síðar býr Jóhann enn á
Nesinu og var hann í gær útnefnd-
ur bæjarlistamaður staðarins. Með
útnefningunni er fyrst og fremst
verið að heiðra listamanninn og
hvetja hann til frekari dáða á lista-
sviðinu en nafnbótinni fylgir einnig
600 þúsund króna starfsstyrkur.
Jóhann hefur um árabil verið í
fremstu röð íslenskra tónlistar-
manna, bæði sem lagahöfundur og
flytjandi. Mörg af lögum hans hafa
átt miklum vinsældum að fagna og
skipa sér óumdeilanlega meðal sí-
gildra slagara íslenskrar poppsögu.
Hann á að baki farsælan sólóferil
auk þess að hafa starfað með vin-
sælum hljómsveitum og flytjendum
á borð við Magnús & Jóhann,
Change, Poker, Þú & ég o.fl.
Samdi lag um Seltjarnarnesið
Útnefningin var tilkynnt við at-
höfn í gær. Við það tilefni frum-
flutti Jóhann eigið lag við texta
Kristjáns Hreinssonar, Seltjarn-
arnesið.
„Það hefur myndast sú hefð að
hinn útnefndi geri eitthvað við at-
höfnina. Það var ekkert sérstakt
lag af mínum lögum sem mér
fannst henta betur en annað svo
mér datt í hug að það væri bara
sniðugt að semja nýtt og þá tengt
Nesinu. Ég hafði því samband við
Kristján og bað hann að semja text-
ann. Þá kom í ljós að hann er tengd-
ur Nesinu, en afi hans, amma og
pabbi bjuggu hérna, þannig að
hann átti auðvelt með þetta.“
Að sögn Sólveigar Pálsdóttur,
formanns menningarnefndar Sel-
tjarnarness, mun nefndin vænt-
anlega standa að útgáfu hljómdisks
í tengslum við menningarhátíð Sel-
tjarnarness sem fram fer í júníbyrj-
un. Fari svo verður hið nýja lag
bæjarlistamannsins þar að sjálf-
sögðu að finna.
Flutti á Seltjarnar-
nesið fyrir tilviljun
Jóhann Helgason er bæjarlistamaður Seltjarnarness 2007
Morgunblaðið/RAX
Bæjarlistamaður Seltjarnarness Jóhann Helgason tónlistarmaður.