Morgunblaðið - 25.11.2007, Síða 55

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2007 55
UMRÆÐAN
Ég bý á besta stað
Frábær hönnun
Arnarneshæðin er einstaklega vel staðsett á eftirsóttum stað á höfuðborgar-
svæðinu. Hverfið er sólríkt og skjólsælt, með gullfallegt útsýni til allra átta.
Stutt er í alla verslun og þjónustu, fjölmargir skólar eru í næsta nágrenni og
ótal frábær íþrótta- og útivistarsvæði innan seilingar.
- Lyfta
- Bílastæðageymsla
- Stórar stofur
Vorum að taka til sýningar glæsilega
íbúð, fullbúna húsgögnum frá EGG.
Ný íbúð
Opið hús í Hofakri 5 í dag frá kl. 14–15
Sími 530 1500 | Suðurlandsbraut 52 | Guðrún Árnadóttir löggiltur fasteignasali | www.arnarnes.is
- Suðursvalir
- Gott útsýni
- Lágmarksviðhald
Til Jónasar
Sæll vertu frændi
frægð þinni fjarri
smávinum fögrum
foldarskarti
Lifandi leiður
liðinn ljúfur
við ódauðleika
alþjóð daðrar
Mig langar að minnast í fáum
orðum fátæka gáfumannsins að
norðan. Jónas Hallgrímsson var
einstökum gáfum gæddur, fjöl-
hæfur til hugar og handar. Á
stuttri ævi vannst honum tími til
að skila þjóð sinni ómetanlegum
þjóðararfi þrátt fyrir kröpp kjör.
Jónas unni landi og tungu og féll
því vel inn í andrúmsloft rót-
tækra menningarstrauma í Kaup-
mannahöfn í byrjun 19. aldar.
Með ljóðum sínum hvatti Jónas
fátæka þjóð til dáða með tilvísun
í það eina sem alþýða manna
þekkti jafnvel og lófa sína: nátt-
úru landsins og frelsisþrá. Jónas
sá náttúruna með augum vísinda-
mannsins og fagurkerans, sá hið
smáa og fagra í heildarmyndinni
allri. Af mörgu má ráða að Jónas
hafi verið dulur maður. Sem barn
síns tíma ber hann ekki tilfinn-
ingar sínar á torg. Hvorki ljóð
Jónasar, dagbækur eða bréf láta
margt uppi um hans einkahagi.
Setji maður sig þó í spor hans
hlýtur maður að ætla að þar hafi
farið maður með sára lífsreynslu
sem markar djúp spor á vegferð
hans gegnum lífið. Í mínum aug-
um er hann maður sem ber sorg-
arblett á sálinni, blett sem reif-
aður er dulúð og myrkri og hljótt
er um þegar líf og verk eru skoð-
uð. Þessi sorgarblettur er fátækt-
in sem íslensk þjóð vill á hverjum
tíma láta sem ekki sé til. En
þannig verða kraftaverkin oft til,
uppspretta ódauðleikans oftar en
ekki í neyðinni. Á 200 ára fæð-
ingarafmæli þjóðskáldsins er við
hæfi að minnast alþýðu Íslands
sem fyrr á öldum barðist fyrir
tilvist sinni og þáði að láni anda-
gift og kraft frá manni sem
skynjaði sorg fólks og þrá í eigin
brjósti. Á þessum tímamótum er
vert að staldra við, þakka Jónasi
Hallgrímssyni og blessa verk
hans, hætta að daðra við ódauð-
leikann.
Þorgerður Ásdís Jóhannsdóttir
Jónas Hallgrímsson
Höfundur er kennari.Jónas Hallgrímsson, skáld.
1807-2007
ÞAÐ fer ekki framhjá neinum á þess-
um dögum að menn bregðast á ýmsa
vegu við nýju biblíuþýðingunni. Vafa-
laust er það fastur liður í hvert sinn
sem ný þýðing hennar kemur fram.
Margt af því sem neikvætt er sagt
um biblíuþýðinguna virðist fremur af
rótum stærilætis en hógværðar, sem
ætti þó að vera aðal allrar umræðu
um þessa heilögu texta.
Í grein í Lesbók, laugardaginn 13.
október, eftir Jón Sveinbjörnsson,
fyrrverandi prófessor í guðfræði við
Háskóla Íslands, segir: „Texti Bibl-
íunnar er tjáning löngu liðinna
manna um lífsgildi. […] […] Hins
vegar virðist oft hafa verið hætta á (
við þýðingar ) að ytra form textans
tæki völdin og yrði að einskonar
skurðgoði. Boðskapurinn virðist þó
ætíð brjótast út í nýjum þýðingum og
má í því tilefni nefna þýðingu Lút-
ers.“
Í huga mínum leikur alltaf vafi á
um þýðingar. Strax á fyrstu árunum
með ritningunum, fyrir meira en
fjörutíu árum, fannst mér ég ekki
finna þá fullnægju í íslenskum þýð-
ingum sem ég vænti og tók að sanka
að mér erlendum. Komst ég fljótt að
því að fæstum þeirra bar alveg sam-
an sem er auðvitað hið eðlilegasta
mál því að á bak við biblíuþýðingar
eru alltaf nefndir eða ráð sem skera
úr um niðurstöður. Þessi ráð hafa
verið uppi á mismunandi tímum og á
mismunandi mál- og menning-
arsvæðum og hljóta því að hafa verk-
að á endanlegt útlit textanna. Þá
blasir það og við að sjötíumannaþýð-
ingar og fimmtíumannaþýðingar,
sem leituðust við að þýða frumtext-
ana, hafi lagt að baki marga fundi og
endað með einhverskonar málamiðl-
unum.
Sama hefur án vafa gilt um þá sem
fyrstir skráðu hugsanir og munn-
mæli um lífsgildin. Orð sem við í dag
köllum Guðsorð og voru í upphafi
skráð á hebresku og jafnvel sanskrít.
Að fyrstu samningu þeirra hljóta að
hafa komið fleiri en einn, útvaldir
menn, kunnir að visku og speki og
telja má víst að þeir hafi þurft að bera
niðurstöður sínar undir einhverskon-
ar yfirvald, en eins og lýðum er ljóst
þá eru yfirvöld, á öllum tímum, sam-
ansett af mislitu og misvitru fólki.
Nútímamenn þurfa því að leggja
sig fram um að lesa biblíutextana
með ákveðið rými í huga, gæta þess
að bíta sig ekki of fast í kreddur og
fordóma og gefa textanum færi á að
anda inn í brjóst sitt. Það er gott ráð
fyrir áhugasama að hefja grennslan í
bók Jóhannesar guðspjallamanns.
Tákn hans er örninn sem hefur sig
hæst á loft og svífur þöndum vængj-
um ofar stormum og stríði og sér víð-
ast um.
ÓLI ÁGÚSTSSON,
Glósölum 7, Kópavogi.
Biblían
er blessuð
bók II
Frá Óla Ágústssyni
BRÉF TIL BLAÐSINS