Morgunblaðið - 25.11.2007, Síða 59

Hofsósi og Sveins Hlyns og Gull-
ýjar og Þóru og Stefaníu og allra
hinna. Svo hefur Þórbergur líklega
verið í móttökunefndinni, enda dó
hún á dánardægri hans, og hann
hefur kannski staðið fyrir upp-
lestri. Ég er viss um að móttökurn-
ar voru hlýjar enda dásamleg kona.
Hennar verður sárt saknað hér en
ég hlakka til að hitta hana næst.
Ragnheiður Eiríksdóttir
(Ranka skranka).
Mér er það bæði ljúft og skylt að
setja niður á blað nokkur minn-
ingabrot um Ragnheiði, systur
mína.
Ef ég á að finna minningar leita
ég þeirra í steinasafni mínu, velti
nokkrum steinum því þar er margt
að finna.
Það fyrsta sem ég finn er minn-
ing um okkur systurnar þrjár,
Ragnheiði, mig og Nunnu. Það er
sunnudagur og okkur langar að
fara í bíó. Engin okkar þorir að
biðja pabba um bíópeninga en
Radda tekur af skarið. Hún hleyp-
ur inn í stofu, sest upp í fangið á
pabba, tekur utan um hálsinn á
honum og hvíslar í eyra hans.
Pabbi segir; alveg sjálfsagt, elskan
mín. Þar með var björninn unninn.
Þetta atvik sýnir hve Radda var
hreinskilin og góðhjörtuð.
Ragnheiður var mjög vinsæl í
Gagnfræðaskólanum og hún þoldi
ekkert pukur. Það var henni að
mæta ef einhver var skilinn útund-
an.
Radda var ung er hún kynntist
honum Marteini Friðrikssyni,
myndarlegum og góðum íþrótta-
manni. Fljótt dró saman með þeim
og voru þau fallegt par á að líta.
Vorið sem Ragnheiður varð 21
árs var slegið upp tvöföldu brúð-
kaupi í Hamarstíg 2. Tvær elstu
systur mínar giftu sig. Anna Pála
giftist Vigni Guðmundssyni og
Ragnheiður giftist honum Marteini
sínum. Þetta var falleg athöfn og
ég er viss um að við öll sem vorum
þarna stödd munum eftir þessum
ljúfa og sólríka degi.
Fyrstu hjúskaparárin dvöldu þau
hér í Reykjavík en fljótlega fluttust
þau til Ólafsfjarðar þar sem Mar-
teinn réð sig sem kaupfélagsstjóri.
Þar áttu þau góð ár og eignuðust
þar marga vini. Svo kom að því að
þau fluttu til Sauðárkróks. Mar-
teinn réðst þar sem framkvæmda-
stjóri Fiskiðjunnar. Mikill upp-
gangur var hjá því fyrirtæki meðan
hann var þar við stjórn.
Barnalán þeirra var mikið. Þau
eignuðust sjö börn. Ragnheiður og
Marteinn voru mjög samstiga í
uppeldi barnanna og voru þau alin
upp við mikið ástríki. Heimilishald-
ið var oft á tíðum ansi þungt, gesta-
gangur var mikill og var öllum vel
tekið. Húsmóðirin kom til dyra,
brosti á sinn skemmtilega hátt og
bauð alla velkomna. Ragnheiður og
Marteinn voru mjög samrýnd og
áhugamál flest þau sömu. Má þar
nefna klassíska tónlist og bóklest-
ur. Héldu þau tónlistarlífinu á
Sauðárkróki lifandi öll árin sem
þau bjuggu þar. Þegar börnin voru
flogin úr hreiðrinu og Marteinn
komst á eftirlaun fluttu þau suður
og settust að í Kópavogi. Flest
börnin voru sest að í Reykjavík.
Síðustu árin áttu þau heima í
Garðabæ. Þar gátu þau fylgst með
stóra barnahópnum sínum sem
stækkaði ört og þau nutu samvista
hvert annars.
Ég velti ekki upp fleiri steinum.
Þeir bestu verða geymdir þangað
til frá líður og söknuðurinn eftir
stóru systur sækir að.
Ég vona að Marteinn og stóri
hópurinn hennar geti yljað sér við
minningarnar því það er af nógu að
taka.
Með sorg og söknuð í hjarta kveð
ég elsku systur mína.
Megi Guð geyma þig, elsku
Radda mín.
Þín systir
Sigurlaug.
Radda frænka mín er dáin, hún
var stóra systir hans föður míns.
Ég og fjölskylda mín fórum oft í
heimsókn á Krókinn til Röddu í
gamla daga, það voru skemmtileg-
ar og oft ævintýralegar ferðir. Bök-
unarlykt lagði út á götu þegar kom-
ið var að Ægisstíg, inni var glatt á
hjalla, hlátrasköll og mikið af fólki,
Radda að baka og elda mat, alltaf
gaf hún sér tíma til að tala við okk-
ur frændsystkinin og hafði áhuga á
því sem við vorum að gera, ég man
eftir þessum tilfinningum, öryggi,
hlýju, gleði. Mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Margrét Bjarman.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2007 59
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
SIGURÐUR INGIBERGUR BERGSSON
frá Þingeyri,
Suðurhólum 35d,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum, Fossvogi, miðviku-
daginn 14. nóvember, verður jarðsunginn í
Bústaðakirkju þriðjudaginn 27. nóvember
kl. 11.00.
Þorbjörg Ólafsdóttir,
Bjarni G. Sigurðsson, Hulda Jensdóttir,
Guðrún Ó. Sigurðardóttir, Halldór Karl Hermannsson,
Magnfríður S. Sigurðardóttir, Ólafur Ólafsson,
Guðni B. Sigurðsson,
Sigurður Kr. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf.
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 6988 / 553 6699
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947 / 565 6511
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR KR. ÁRNASON
skipstjóri,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
sem lést 18. nóvember sl. verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju miðvikudaginn 28. nóvember
kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd
eða Krabbameinsfélagið.
Friðrik Sigurðsson, Margrét Hlíf Eydal,
Steinar Sigurðsson, Helga Sigurjónsdóttir,
Árni Þór Sigurðsson, Sigurbjörg Þorsteinsdóttir,
Þórhallur Sigurðsson, Ene Cordt Andersen,
Sigurður Páll Sigurðsson
og barnabörn.
✝ Gylfi Þor-steinsson fædd-
ist á Akureyri 21.
janúar 1935. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga á Húsavík að-
faranótt
miðvikudagsins 7.
nóvember sl.
Faðir hans var
Andrés Þorsteinn
Sigvaldason, f. 19.8.
1912, d. í desember
1998, og móðir hans
Stefanía Jónsdóttir, f. 8.11. 1917, d.
11.9. 1997. Stefanía giftist Birni Ol-
sen Sigurðssyni, f. 24.2. 1916, d.
10.4. 1982, sem gekk Gylfa í föð-
urstað. Gylfi var elstur 11 systkina.
Gylfi var giftur Guðnýju Sig-
urbjörnsdóttur, f. 12.3. 1933, frá
Kelduneskoti í Kelduhverfi. Saman
áttu þau 4 börn, þau eru: 1) Árni
Heiðar, f. 6.8. 1965. Kona hans er
Erla Guðmundsdóttir, f. 12.10.
1965, og eiga þau dæturnar Karl-
ottu Kristínu og Heiðu Ösp. Kar-
lotta er gift Ólafi Jóni og eiga þau
soninn Óliver Árna. 2) Sigurbjörn
Smári, f. 4.9. 1967. Kona hans er
Ólína Sigrún, f. 8.12. 1965, og eiga
þau dæturnar Guðnýju Rós og Olgu
Sif. 3) Ófeigur Ingi, f. 5.1. 1970.
Kona hans er Anna Herborg, f 15.3.
1967. Þau eiga soninn Gunnar
Inga. 4) Sandra Ösp, f. 1.4. 1975.
Maður hennar er
Halldór Baldvinsson,
f. 17.10. 1969. Dóttir
þeirra er Karen Sól.
Fyrir átti Sandra son-
inn Viktor Snæ.
Frá fyrra hjóna-
bandi á Guðný þá Þór
og Guðmund Ein-
arssyni sem ólust upp
á heimili Gylfa og
Guðnýjar. Þór er
fæddur 24.10. 1957.
Kona hans er Janet
Borquez, f. 18.2. 1976.
Börn þeirra eru Tinna Marisel,
Stefán Þór og Guðný Helga. Frá
fyrra hjónabandi á Þór dótturina
Helgu Dögg. Guðmundur er fædd-
ur 28.7. 1959. Kona hans er Katrín
Regína Rúnarsdóttir, f . 22.9. 1969.
Synir Guðmundar frá fyrra hjóna-
bandi eru Einar, Garðar og Marinó.
Kona Einars er Ásthildur og eiga
þau soninn Tristan. Katrín Regína
á frá fyrra hjónabandi soninn
Andra.
Gylfi ólst upp í Eyjafirði og vann
að mestu við bústörf þar til hann
fór ungur til sjós. Hann fluttist
ásamt Guðnýju til Raufarhafnar ár-
ið 1966 þar sem þau bjuggu alla
daga síðan. Hann stundaði þar sjó-
mennsku og starfaði síðustu árin í
loðnubræðslunni á staðnum.
Útför Gylfa fór fram frá Rauf-
arhafnarkirkju 18. nóvember.
Elsku afi, þegar við fréttum að þú
værir dáinn, þá grétum við. Við mun-
um eftir þér svona: Þú varst oft að
taka myndir. Þú varst mikill vinur
Bæs. Þegar við komum í heimsókn
þá keyptum við bolsíur handa þér á
leiðinni. Þegar við komum þá komu
Blær, amma og þú til dyra. Svo sast
þú í „leisiboynum“ fram að kvöld-
mat. Amma gerði alltaf fiskibollur og
saltkjöt og þú gafst Blæ alltaf með
þér. Og þú fórst reglulega með Blæ
út að hjóla í körfunni á hjólinu. Svo
varstu alltaf hrifinn af hestum. Þú
áttir líka mjög mikið af bókum, alls-
kyns bókum sem var alltaf jafn gam-
an að skoða.
Elsku afi, við kveðjum þig með
þessari bæn:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Kveðja,
Guðný Rós og Olga Sif
Sigurbjörnsdætur.
Gylfi Þorsteinsson
og styrkjast þann aldarfjórðung sem
framundan var.
Amma Obba bjó á miðhæðinni og
tengdi ættliðina. Hún tengdist líka
vinum þeirra, var hugljúf, fróð og
yndisleg kona sem gaman var að
ræða við. Stundum settumst við þess-
ar elstu í sjarmerandi eldhúskrókinn
hennar með kaffi og sígó, en það var
fyrir löngu; já, það var á sama tíma og
móðir hennar, frú Anna Guðrún,
sagði brosandi eftir að við höfðum
horft á mynd eftir handriti Agöthu
Christie í stofunni hjá ömmu Obbu:
„Þau eru alltaf svo hugguleg morðin
hjá henni Agöthu, þar er aldrei sýnt
blóð.“ Amma Obba var með afbrigð-
um gestrisin og aldrei kom maður svo
inn á heimili hennar að hún spyrði
ekki hvort mann langaði í kaffi, kon-
fekt eða sérrí. Allt í hófi.
Æðruleysi og tryggð einkenndi líf
Þorbjargar Tryggvadóttur. Nú þegar
hún, elsti tengill okkar við Ránar-
götuárin, er horfin á braut, þökkum
við henni allan þann hlýhug sem hún
sýndi okkur alla tíð. Það fór hver rík-
ari af hennar fundi. Elskulegum vin-
um, Önnu, Ínu og Kristni, vinkonum
okkar Obbu, Völu og Ásu, eiginmönn-
um þeirra og langömmubörnunum
færum við hugheilar samúðarkveðjur
frá okkur og „ömmu Ellu“.
Við kveðjum elskulega konu með
orðunum sem Ína hennar kveður okk-
ur alltaf með þegar haldið er á nýjar
slóðir: „Guð gefi þér góða ferð og
góða heimkomu.“
Lízella og Anna Kristine.
Elsku Kristján
minn!
Það var minn happa-
dagur þegar ég grét mig inn í hjarta
Möggu konu þinnar en hún og
mamma lágu saman á fæðingardeild
FSA. Ég hafði verið svikin um sveita-
vist á meðan og var mjög ósátt og grét
svo allur heimurinn heyrði um þetta
óréttlæti (er mér sagt). Litlu seinna
hringir Magga í mömmu og býður
mér að koma í sveitina til þeirra, í
nokkra daga um rúninginn. Ég hikaði
ekki og fyrr en varði sat ég í rútu á
leið í nýja sveit, Ytri Reistará. Þegar
þangað kom skildi ég ekki vel hvað þú
sagðir, Kristján minn, en hlýtt og þétt
handtakið, brosið og glettnin í aug-
unum var allt sem ég þurfti og ekki
var konan þín síðri, frá þessari stundu
bundust þau bönd sem aldrei hafa
slitnað. Krökkunum kynntist ég fljótt
og ég fann mig sem eina af ykkur.
Eftir viku skrapp ég heim til að ná í
föt og þegar ég kom aftur skildi ég
svo vel allt sem þú sagðir. Um heim-
ferð var ekki hugsað af minni hálfu
fyrr en haustaði. Mér þótti ævintýra-
legt að þú varst frá Danmörk og
stundum komu þaðan bréf, blöð og
eitthvað sniðugt, brúða í dönskum
þjóðbúningi og fleiri hlutir. Það er svo
ótrúlegt en þegar ég hugsa til baka er
alltaf sólskin í huga mínum og undi ég
hag mínum vel hjá ykkur. Margar
helgar skrapp ég í sveitina til ykkar.
15 ára gerðist ég kaupakona hjá ykk-
Kristján Buhl
✝ Kristján Buhlfæddist í Jor-
drup á Jótlandi 13.
júní 1930. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
sunnudaginn 7.
október síðastlið-
inn. Útför Kristjáns
var gerð frá Möðru-
völlum í Hörgárdal
16. október sl.
ur og er mér minnis-
stætt þegar lítil hnáta
bankaði á hurðina hjá
mér á morgnana og litla
andlitið ljómaði upp
þegar ég opnaði fyrir
henni, þá hitnaði mér
um hjartaræturnar. Ég
fékk sérherbergi, ný-
málað, dúklagt og með
fallegum gardínum og
blómum, mér leið eins
og prinsessu. Fyrsta
jólagjöfin sem ég fékk
frá fjölskyldunni gleym-
ist aldrei, brúða sem var
í hringsniðnum kjól með uppsett hár,
ætluð til að sitja til skrauts á rúmi.
Kind fékk ég að gjöf og tvö lömb
komu alltaf í minn hlut á hverju
hausti.
Í öll þessi ár sem liðin eru hefur
vinátta okkar haldist, ég eignaðist
mann, heimili og tvo syni, sem þið
tókuð opnum örmum og gaman þótti
þeim að spjalla við ykkur, heyra frá-
sagnir frá liðnum tíma í Danmörk og
hér heima, og fá að vasast aðeins í
dýrunum. Þið voruð bæði miklir dýra-
vinir og verðlaunagripir rötuðu inn á
heimilið fyrir framleiðslu ykkar, þótt
þið létuð ekki mikið yfir því. Fallegri
blóm hafði ég varla séð og virtist allt
vaxa og dafna í höndum ykkar hjóna,
svo samrýnd sem þið voruð.
Það er alltaf erfitt að kveðja kæran
vin en mér fannst líka sárt að þú
fékkst ekki að lifa það að sjá litla
prinsinn sem fæddist 26. október síð-
astliðinn hjá yngstu dóttur þinni og
tengdasyni, en ég efast á hinn bóginn
ekki um að þú fylgist með og haldir
þínum traustu verndarhöndum utan
um alla þína fjölskyldu.
Ég votta Möggu minni, börnum,
mökum og barnabörnum innilega
samúð og bið Guð að styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum. Þér Kristján
minn, þakka ég góða vináttu öll þessi
ár og ykkur Möggu báðum fyrir að
bjóða mér öruggt húsaskjól og aðstoð,
hvenær sem ég þyrfti á að halda, hvað
er hægt að gefa manni dýrmætara?
Guð blessi þig og fjölskyldu þína alla.
Ykkar
Borghildur Rún og fjölskylda.
Kristján minn.
Þegar við sáumst í síðasta sinn
varstu ósköp þreyttur og lagðist að
lokum í rúmið þitt á meðan við spjöll-
uðum saman. Mig grunaði þá að þetta
yrði okkar kveðjustund. Þú varst
danskur og langalangafi minn líka,
svo máski eigum við sömu forfeður
eða mæður. Afi minn sagði þegar
hann sá ömmu, að þessa konu skyldi
hann eiga, ellegar enga, það hefur lík-
lega verið eins með þig, því mörg sam-
rýnd hjón hef ég svo sem þekkt, en fá
eins og ykkur Margréti. Mér fannst
alltaf að þið væruð eitt, væri talað um
annað, kom hitt í hugann. Rúm fjöru-
tíu ár eru síðan kynni okkar hófust og
hefur aldrei borið skugga á. Ómetan-
leg var gæska ykkar við dóttur mína
Borghildi Rún, sem grenjaði sig inn í
fjölskyldu ykkar. Fékk forláta
prinsessudúkku í jólagjöf og kind sem
lifði með ólíkindum lengi og færði
henni tvö lömb á hverju hausti, sem
var ekki svo lítil búbót stórri fjöl-
skyldu. Og andareggjunum skiptuð
þið á milli okkar fyrir jólin, svo við
gætum bakað þegar engin egg var að
fá, það eru geymdar minningar en
ekki gleymdar. Ég man líka þegar ég
gisti með pollana mína tvo, og þú hoss-
aðir þeim, sínum á hvoru hné og
söngst danskar barnagælur. Þú hafðir
gaman af að spjalla og rifja upp gamla
daga, hafsjór af fróðleik og sást oft
kómísku hliðina á tilverunni. Betri
vinir en ykkur á Ytri-Reistará eru
vandfundnir og þó þú sért nú hafinn á
vit hins ókunna, sem okkar allra bíð-
ur, munu tengslin ekki rofna.
Margrét mín og börnin, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur til ykkar
allra.
Lifið í friði.
Ykkar
Magnea frá Kleifum.