Morgunblaðið - 15.12.2007, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - 15.12.2007, Blaðsíða 54
54 LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ GunnlaugurMagnússon fæddist í Ólafsfirði 4. október 1925. Hann lést á Fjórð- ungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. des- ember síðastliðinn. Foreldrar hans voru hjónin Magn- ús Halldór Ingi- mundarson, f. 22. september 1901, d. 14. janúar 1985 og Guðlaug Svan- fríður Gunnlaugs- dóttir, f. 1. september 1902, d. 19. janúar 1996. Systkini Gunn- laugs voru Ingimundur, f. 17. júní 1923, d. 27. nóvember 1924 og Hólmfríður, f. 18. desember 1926, d. 19. nóvember 2002. Fóstursystir Gunnlaugs er Anna Freyja Eðvarðsdóttir, f. 16. maí 1944. Gunnlaugur bjó öll sín æviár í Ólafsfirði. Hann var húsasmíða- meistari að mennt og stundaði nám við Reykholtsskóla, Iðn- skólann á Akureyri og Iðnskól- ann í Ólafsfirði. Gunnlaugur kvæntist 5. ágúst 1950 Guðlaugu Rósu Gunnlaugs- dóttur, f. 9. mars 1929. Börn þeirra eru: 1) Ingi Vignir, f. 29. mars 1950, maki Ása Jóhanna Ragnarsdóttir, f. 17. ágúst 1948. Synir þeirra eru Ragnar Kristófer, f. 19. maí 1979 og Guðlaugur Magn- ús, f. 10. maí 1983. 2) Róslaug, f. 2. júlí 1952, maki Helgi Sigurður Þórðarson, f. 25. september 1946, börn þeirra eru: a) Helga, f. 13. maí 1972, maki Sölvi Lárusson, f. 15. ágúst 1970, börn þeirra eru þrjú, b) Gunnlaugur, f. 17. júlí 1973, maki Ragna Kolbrún Ragnarsdóttir, f. 19. júlí 1971, börn þeirra eru fimm, og c) Hrönn, f. 4. september 1979, maki Jón Gylfi Kristinsson, f. 22. febrúar 1983, börn þeirra eru tvö. Útför Gunnlaugs fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11. Það voru alltaf góðar móttökur sem maður fékk á Hornbrekkuveg- inum hjá Gulla og Gullu. Þegar amma Gulla var búin að kyssa mann í forstofunni heyrði maður í klossanum hjá afa Gulla þegar hann kom gangandi úr stofunni. Handtakið var traust og viðmótið hlýlegt. Og þannig var afi Gulli. Í nokkur misseri var Gulli búinn að glíma aðeins við Elli kellingu og stundum sótti hún að honum nokk- uð hart. En alltaf stóð Gulli upp aftur. Dugnaðurinn, seiglan og viljinn var alltaf til staðar. Og hverri glímu og hverri byltu tók hann með jafnaðargeði og æðru- leysi. Á yngri árum stundaði Gulli íþróttir, bæði skíði, sund og fim- leika og gekk á fjöll. Hann var í hópi Ólafsfirðinga sem æfðu skíða- stökk. Þá var hann mikill áhuga- maður um stangaveiði. Ljóst var að Gulli bjó að íþróttaiðkun sinni frá yngri árum. Og íþróttaáhuginn var alltaf til staðar þó að á seinni árum þyrfti Gulli að láta sér nægja að horfa á og saman sátu þau hjón- in á Hornbrekkuveginum og horfðu á HM í fótbolta, Ólympíu- leikana eða annað íþróttaefni í sjónvarpinu og svo var hægt að rökræða um úrslitin, dómarana eða annað eins og gengur. Það var alltaf mjög gaman að koma í heimsókn með Björgvin. Gulli var barnakall og sýndi barna- börnum sínum mikinn áhuga. Stundum brá hann sér í hin ýmsu líki og gaf frá sér hin ólíklegustu hljóð og hafði jafngaman af og barnabörnin. Þannig man ég eftir afa Gulla og þakka honum fyrir traust og góð kynni. Ömmu Gullu og fjölskyldu sendi ég innilegar samúðarkveðjur. Páll Guðmundsson. Öðlingurinn hann afi er dáinn. Himinninn var of sjaldan heiður í lífi hans vegna alvarlegra veikinda frá 38 ára aldri. Dauðinn var oft á næsta leiti, en afi var seigur og komst á kreik aftur og aftur. Hann heyrðist aldrei kvarta um heilsu- brest sinn sem svo oft var honum fjötur um fót. Auk starfs síns, en afi var húsasmiður, átti afi mörg áhugamál en allt þetta ýttist óhjá- kvæmilega til hliðar vegna veikind- anna. Hann hafði yndi af söng og íþróttum, svo sem sundi, skíða- greinum og golfi, svo eitthvað sé nefnt. Þegar ský dró frá sólu í lífi afa notaði hann sólskinsdagana vel. Hann var slyngur stangveiðimaður og fékk okkur afastrákunum veiði- stengur í hendur og kenndi okkur að beita og kasta og mikið kunni hann af allskonar hnútum viðkom- andi veiðinni. Hann átti ótal tól og tæki í bíl- skúrnum sínum og dundaði sér þar við smíðar o.fl. þegar hann gat. Hann var hagur í höndum og við dáðumst að mununum sem hann framleiddi. Íþróttaunnandinn hann afi varð að láta sér nægja stólinn sinn og sjónvarpið til þess að fylgj- ast með. Fótboltaleiki í sjónvarp- inu lét hann ekki oft fram hjá sér fara og það var alltaf svo gaman að sitja hjá honum og fylgjast með. Ekki voru eftirlætis liðin okkar öll þau sömu. Þar vorum við á önd- verðum meiði, en amma og Guð- laugur voru bandamenn hans. Nú er stóllinn hans afa auður og treginn fyllir hjörtu okkar allra í fjölskyldunni sem unni honum svo mjög. Elsku besti afi okkar, nú ertu laus úr viðjum veikindanna. Guð þerrar tárin og læknar sárin. En minning þín björt og hlý mun lifa og ylja okkur, elsku afi. Þínir sonarsynir Ragnar og Guðlaugur. Elsku afi. Nú þegar þú ert horfinn frá okk- ur er okkur efst í huga hversu þakklát við erum fyrir þau ár sem við áttum með þér. Þú kenndir okkur svo margt um lífið þó ekki væru orðin mörg og sýndir okkur hvernig hægt er að taka því sem að höndum ber með hugarró og æðru- leysi. Við vitum ekki hversu lengi yngstu börnin okkar muna afa Gulla en þeim þykir innilega vænt um þig og við reynum að miðla til þeirra því sem við lærðum af þér. Óteljandi bjartar minningar eru til þess að ylja okkur. Minningar sem aldrei gleymast. Þær eru ljós sem lifir um ókomin ár. Friður Guðs þig blessi, elsku afi. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Helga, Gunnlaugur og Hrönn. Mig langar til að kveðja hann Bróa með örfáum orðum því engar langlokur hæfa þeim hógværa manni sem hann var. Veikindum sínum tók hann alla tíð með slíku æðruleysi að eftir var tekið af þeim sem hann þekktu. Þótt Brói hafi átt við langvarandi veikindi að stríða þá tókst honum að lifa lífinu og miðla til annarra ást og um- hyggju. Ég vil þakka honum elsku Bróa fyrir hvað hann umbar mig alla tíð sem krakka og ungling í sambýlinu því trúlega var ég sjaldnast á lágu nótunum. Einnig vil ég þakka hon- um fyrir hvað hann var yndislegur frændi barnanna minna og náinn vinur Kalla. Það verður skrítið að í framtíðinni verður það Gulla en ekki Gulla og Brói því vaninn var að nefna þau alltaf sem í einu orði væru. Ég vil að lokum votta Gullu, Inga, Róslaugu, Ásu, Helga, börn- um og barnabörnum mína dýpstu samúð. Anna Freyja. Gunnlaugur Magnússon Hér sitjum við með tárin í augunum og hugsum um hvar eig- um við að byrja. Magga, eins og þú varst kölluð, það er svo skrítið að vita til þess að þú sért farin frá okkur. Það voru ekki allir eins heppnir og við að fá að vera með þér í sumar, það var svo ynd- islegt að koma til ykkar með hjólhýs- ið í eftirdragi og þú úti í glugga ásamt Kristjáni þínum og þinni yndislegu systur Böggu. Þú varst auðvitað með myndavélina á lofti að smella af þeg- ar við vorum að koma okkur fyrir úti á túni, og þegar inn var komið þá var alltaf klárt kaffi og meðlæti. Talandi um mat, þá varstu alltaf að spá í mat fyrir okkur, að við fengjum nú að borða líka. Ég hafði nú slatta gott af því að vera hjá ykkur í sumar, og sjá ykkur systur, því ég er svo dugleg við það að henda afgöngum. Víð lágum úti á túni í sólbaði og skelltum okkur á rúntinn, þú sýndir mér hvar hver bjó í sveitinni þinni, við sátum líka inni að prjóna, ekki veit ég hvað margar lykkjur voru prjónaðar en þær voru sko margar. Talandi um föndur, þá eru sko mörg vettlinga- og sokkapör hér á bæ sem verða varð- veitt vel. Þegar við Viðar vorum að klára sumarfríið okkar þá var ákveðið að skreppa í smá bíltúr og lagt var í hann í rigningu en veðrið það varð nú ágætt – eða þannig, þegar við fórum inn í Vík í Mýrdal, skoðuðum fullt á leiðinni, týndum t.d. hrafntinnu að við héldum, en svo var víst ekki þegar Margrét Ámundadóttir ✝ MargrétÁmundadóttir fæddist í Háholti í Gnúpverjahreppi 15. mars 1925. Hún lést á Landspítal- anum við Hring- braut 22. nóvember síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Stóra-Núps- kirkju 8. desember. heim var komið, þá sýndi Kristján okkur alvöru hrafntinnu en steinarnir voru settir út á stétt og verða þar. Viðar vildi endilega fara lengri rúnt, sem við gerðum, og oft var sagt í leiðinni að ekki færum við nú með hjól- hýsið þessa leið, en þegar við vorum komin á leiðarenda þá vorum við nú kominn inn í Þakgil. Það er hægt að segja það að þú varst alltaf svo flott og fín, með varalit og hálsmen, í stíl við dressið sem þú varst í þann daginn. Það er svo skrít- ið að vita til þess að þú eigir ekki eftir að vera með okkur lengur. En svona er nú víst gangur lífsins. Elsku Kristján Ámundi og Bagga, missir ykkar er mikill og biðjum við góðan guð að vera með ykkur og öðr- um aðstandendum á erfiðum tíma. Undir háu hamra belti höfði drúpir lítil rós. Þráir lífsins vængja víddir vorsins yl og sólarljós. Ég held ég skynji hug þinn allan hjartasláttinn rósin mín. Er kristallstærir daggardropar drúpa milt á blöðin þín. Æsku minnar leiðir lágu lengi vel um þennan stað, krjúpa niður kyssa blómið hversu dýrðlegt fannst mér það. Finna hjá þér ást og unað yndislega rósin mín. Eitt er það sem aldrei gleymist, aldrei, það er minning þín. (Guðmundur G. Halldórsson.) Elsku Magga, við kveðjum þig nú með þökk fyrir allt sem þú hefur gef- ið okkur. Við metum það mikils. Þín verður sárt saknað. Nína og Viðar. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum) Elsku Magga, það var svo gaman að vera hjá þér í sumar, þú varst svo góð við mig, bjóst til svo góða kakó- súpu handa mér og hafragraut.Ég er búin að hugsa svo mikið um þegar ég var í sveitinni að dansa fyrir ykkur öll, þú brostir alltaf svo fallega til mín. Það var svo gott að knúsa þig, þú varst alltaf tilbúin að gera allt fyrir mig, elsku Magga, ég sakna þín svo mikið. Ég skal passa Kristján, Ámunda og langömmu Böggu vel fyrir þig. Ég hugsa til þín og veit að núna ertu orðin fallegasta stjarnan á himninum, þín Karen Thelma. Elsku Magga. Það er svo sárt að þú sért farin, en við vitum samt alltaf að þú ert alltaf hjá okkur hvar sem við erum. Það var alltaf svo gaman að vera hjá þér uppi í sveit, þú varst allaf svo hress. Þegar við komum þá var alltaf byrjað á því að finna til mat og eitthvað gott. Það var svo gaman að fá þig í heimsókn til okkar í Grashag- ann en að ferðast var þitt uppáhald. Elsku Magga, takk fyrir allt sem þú hefur gefið okkur. Minningin um þig verður geymd í hjörtum okkar. Elsku Kristján, Ámundi og langamma Bagga, missir ykkar er mikill, megi Guð vera með ykkur. Takk fyrir öll knúsin sem þú hefur gefið okkur. Við elskum þig og söknum þín mjög mikið, Magga. Í bljúgri bæn og þökk til þín, sem þekkir mig og verkin mín. Ég leita þín, Guð, leiddu mig, og lýstu mér um ævistig. Ég reika oft á rangri leið, sú rétta virðist aldrei greið. Ég geri margt sem miður fer, og man svo sjaldan eftir þér. Sú ein er bæn í brjósti mér, ég betur kunni þjóna þér. Því veit mér feta veginn þinn og verðir þú æ Drottinn minn. (Pétur Þórarinsson.) Axel Ingi og Andrea Rún. Ég vil í örfáum orð- um minnast hennar Ásdísar frá Svalvogum í Dýrafirði. Hún var föðursystir stjúpföður míns. 10 ára var ég fyrst send í sveit til þeirra sæmdarhjóna, Ásdísar og Þor- láks. Þau voru vitaverðir og bændur í Svalvogum sem var eitt af afskekkt- ustu býlum á Íslandi. Þetta var ekki nein venjuleg sveita- ferð. Í fyrsta lagi var erfitt að komast þangað, það tók heilan dag að keyra frá Reykjavík til Þingeyrar og svo þaðan út fjörðinn eins langt og veg- urinn náði. Síðan tók við hátt í tveggja tíma ganga að Svalvogum. Hefði ég vitað hversu langt og strangt þetta ferðalag í sveitina var hefði ég neitað að fara. Næstu sumur á eftir beið ég með óþreyju eftir að prófum lyki svo ég gæti drifið mig aftur í sveitina þrátt fyrir bíl- og flugveiki alla leiðina. Það held ég að lýsi best ánægju minni með sumardvölina hjá Dísu og Dolla. Á sumrin tóku þau í fóstur 5-7 börn en áttu sjálf fjögur. Ég var svo heppin að vera eitt af sumarbörnunum þeirra. Þau höfðu sterk uppeldisáhrif á mig og kenndu mér ótal margt. Ég kynntist aldagömlum hefð- bundnum sveitaverkum, lærði að vinna og skila mínu verki samvisku- samlega. Á kvöldin að afloknum vinnudegi sátum við krakkarnir með þeim eins Ásdís Emilía Þorvaldsdóttir ✝ Ásdís EmilíaÞorvaldsdóttir fæddist í Svalvogum við Dýrafjörð 19. febrúar 1918. Hún lést á Landakots- spítala 24. nóvem- ber síðastliðinn. Útför Ásdísar var gerð frá Fríkirkj- unni í Reykjavík þriðjudaginn 4. des. sl. og við værum fullorðið fólk, sötruðum kaffi eða spenvolga mjólk og borðuðum kex, rædd- um lífsins gagn og nauðsynjar, hvað hefði betur mátt fara þann daginn, spáðum í veðr- ið næsta dag, hvar átti þá að slá og hvar yrði heyjað. Í Svalvogum var allt- af til nóg að lesa og stundum á laugardags- kvöldum var öllu ýtt til hliðar í eldhúsinu og dansað eftir danslögunum í útvarp- inu. Þá var gaman að sjá Dísu og Dolla í ljúfum takti. Samband þeirra var einstakt. Dísa var alveg einstakur mann- þekkjari, mikill húmoristi og hlátur- mild. En það var ekki hægt að komast upp með neitt múður hjá henni. Hún var tryggur vinur. Fegurð fjallanna við Svalvoga er mikilfengleg. Þar eiga steinarnir sér nafn og sögu. Fyrir utan dýrðina sem við sáum hvern dag með berum augum áttum við samt að virða þá veröld sem við ekki sáum eins og til dæmis að passa okkur með boltann nálægt Dísusteini. Ekkert var henni mikilvægara en virðing og lotning gagnvart umhverf- inu og náttúrunni. Ég bið Guð að blessa Dísu og minn- ingu hennar. Ásgerður Þórisdóttir. Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Myndir | Ef mynd hefur birst í til- kynningu er hún sjálfkrafa notuð með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á mynda- móttöku: pix@mbl.is og láta um- sjónarmenn minningargreina vita. Minningargreinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.