Morgunblaðið - 15.12.2007, Blaðsíða 58

58 LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnur Guð-mundsdóttir
(Gógó) fæddist í
Hnífsdal 15. mars
1934. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði
laugardaginn 8.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
á Oddsflöt í Grunna-
vík í Grunnavíkur-
hreppi, Elísa Guð-
rún Einarsdóttir, f.
1. júlí 1900, d. 6.
mars 1985 og Guðmundur Árnason
Pálsson, f. 8. október 1895, d. 2.
júní 1967. Systkini Gógóar eru: 1)
Aðalheiður, f. 6. janúar 1923, d. 29.
ágúst 1977, maki Hafsteinn Axels-
son, f. 5. júní 1922, d. 24. desember
1982. 2) Steinunn, f. 11. maí 1924,
d. 26. nóvember 2007, maki Krist-
björn H. Eydal, f. 4. ágúst 1929. 3)
Páll, f. 22. júlí 1925, maki Gróa
Guðnadóttir, f. 24. nóvember 1930.
6) Haukur, f. 25. júní 1928, maki
Anna Jónsdóttir, f. 18. nóvember
1929. Auk þeirra ólu þau Elísa og
Guðmundur upp dótturson sinn,
son Aðalheiðar, Baldur Matthías-
son, f. 13. október 1941, maki Mar-
grét Bergsdóttir, f. 18. júní 1942,
d. 22. júlí 1994.
Gógó giftist 31. maí 1958 Inga
Einari Jóhannessyni frá Dynjanda,
f. 19. janúar 1932. Foreldrar hans
Grunnavíkurhreppi, til ársins
1942 er fjölskyldan flutti til Ísa-
fjarðar. Á Ísafirði bjó fjölskyldan
fyrst í húsinu Bjarnaborg og síðar
að Mánagötu 3. Gógó stundaði
nám við barnaskólann og gagn-
fræðaskólann á Ísafirði. Sem ung
stúlka fór hún á síldarvertíðir með
móður sinni til Siglufjarðar og var
í vist og á vertíðum víða um land á
yngri árum. Hún var heimavinn-
andi húsmóðir eftir að synir henn-
ar fæddust en árið 1975 hóf hún
störf á Skattstofu Vestfjarða og
starfaði þar í tæpan aldarfjórð-
ung.
Á Ísafirði bjuggu Gógó og Ingi
fyrst í Túngötu 12 en frá árinu
1969 hafa þau átt heimili í Tún-
götu 18. Árið 1993 keyptu þau sér
sumarbústað í Tunguskógi sem
eyðilagðist í snjóflóðinu árið eftir
en þau byggðu sér nýjan bústað á
sama stað sem var og er sælureit-
ur fjölskyldunnar þar sem þau
hafa dvalist heilu sumrin. Gógó
var einn af stofnendum Grunnvík-
ingafélagsins á Ísafirði árið 1955
og tók mikinn þátt í starfsemi fé-
lagsins alla tíð. Þá hafði hún mikla
ánægju af ferðalögum og ferðaðist
víða, innanlands sem utan. Hún
hafði yndi af tónlist og tók t.d.
virkan þátt í starfi Harmoniku-
félags Vestfjarða.
Gógó verður jarðsungin frá Ísa-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
voru hjónin Rebekka
Pálsdóttir, f. 22. nóv-
ember 1901, d. 28.
nóvember 1984 og
Jóhannes Einarsson,
f. 14. maí 1899, d. 6.
júní 1981, ábúendur
á Dynjanda í Grunna-
víkurhreppi og síðar
að Bæjum á Snæ-
fjallaströnd. Synir
Gógóar og Inga eru:
1) Jóhannes Bekk, f.
9. desember 1955,
maki Alda Svanhild-
ur Gísladóttir, f. 17.
febrúar 1953, sonur þeirra er Ingi
Einar, f. 10. maí 1983. Sonur Öldu
af fyrra hjónabandi með Þorleifi
Jónssyni, f. 14. janúar 1950, d. 17.
febrúar 1980, er Jón Þór f. 7. sept-
ember 1974, sambýlismaður Guð-
mundur Birgir Halldórsson, f. 14.
ágúst 1975. 2) Elvar Guðmundur,
f. 23. janúar 1959, maki Dagný
Selma Geirsdóttir, f. 26. maí 1959,
börn þeirra eru Gunnar Ingi, f. 14.
janúar 1986 og Dagbjört Sunna, f.
13. maí 1995. 3) Brynjar, f. 27. maí
1966, maki Guðbjörg Ragnheiður
Jónsdóttir, f. 5. ágúst 1969. Börn
Guðbjargar úr fyrri sambúð eru
Sævar Þór, f. 4. ágúst 1992, Víðir
Kári, f. 3. apríl 1995 og Laufey
Lóa, f. 2. júní 1997, Vignisbörn.
Gógó ólst upp hjá foreldrum sín-
um og systkinum á Oddsflöt, sem
þá var síðasti torfbærinn í
Þegar vetrarsólin skín á fannhvíta
Snæfjallaströndina og Bjarnanúpur-
inn stendur á haus í sléttu Djúpinu er
eins og tíminn standi í stað. Geislarnir
ná aðeins að sleikja efstu brúnir
Gleiðarhjallans, snjór er yfir öllu og
Pollurinn lagður þunnum lagnaðarís.
Andartakið er eins og ljósmynd,
römmuð inn í glugga á húsi við Mána-
götuna og lítill snáði virðir hana agn-
dofa fyrir sér. Kallað er á hann úr eld-
húsinu að gjöra svo vel,
afmælissúkkulaðið og bakkelsið sé á
borðum. Ég hleyp spenntur fram og
þar stendur mamma brosandi með
hvíta svuntu á bláum inniskóm. Dag-
urinn er fullkominn, ljósri lagköku
með sultu á milli er rennt niður með
súkkulaðinu og ömmuís á eftir. Svo er
rokið út og leikið sér í snjónum fram í
myrkur.
Tæpum 50 árum síðar birtist þessi
mynd aftur, ég er staddur á sömu
slóðum á sama tíma og á einu and-
artaki gleypir kolsvart vetrarmyrkrið
myndina. Ég horfi á stjörnubjartan
himininn, þögnin er yfirþyrmandi, en
innst inni er ég þakklátur almættinu
fyrir að snöggu og erfiðu stríði
mömmu er lokið. Þetta var stutt stríð,
tæpir þrír mánuðir, sem hún var eng-
an veginn tilbúin að heyja. Hvern dag
tók hún fyrir í einu og þráði það heit-
ast að fá meiri tíma til að vera með
fólkinu sínu. Það gekk ekki eftir og
við sjáum á eftir henni, spyrjum
spurninga en svörin eru fá. Mamma
var heilsuhraust og kenndi sér einsk-
is meins, helst þó að hún væri farin að
reskjast eins og hún sagði. Ekki var
að sjá að neitt hrjáði hana í sumar þar
sem hún gekk um æskustöðvarnar í
Grunnavík eða þegar verið var að
smíða í Tunguskógi. Ekkert vílaði
hún fyrir sér að gera, gekk beint til
verks. Mamma var heimavinnandi en
þegar hún var rúmlega fertug fór hún
að vinna utan heimilis. Við starfslok
sneri hún sér að öllu því sem hún átti
eftir að gera en hafði ekki haft tíma
til. Sumrunum var eytt í Tunguskógi,
lagst var í ferðalög, farið í Djúpið á
haustin í smalamennsku þótt engar
væru kindurnar og ótal berjaferðir.
Einnig voru harmonikkuunnendur
eltir víða um land þar sem þeirra var
von. Jökulfirðir voru sér á parti, oft
var farið þangað, æskustöðvanna í
Grunnavík vitjað og farið inn á sveit,
bæði að Höfða og Dynjanda. Í síðustu
ferð hennar norður sl. sumar tók hún
með sér fagran altarisdúk sem hún
bjó til og gaf Grunnavíkurkirkju. Síð-
ustu ljósmyndirnar af mömmu eru úr
kirkjunni þar sem hún kemur dúkn-
um fyrir á altarinu. Þar má sjá að hún
er afar stolt af handbragðinu. Við
bræðurnir áttum góða mömmu,
kannski betri en aðrir að okkar mati,
því hún sagði sjaldan nei við okkur.
Við vorum lagnir að dekstra hana til
og höfðum oftast okkar fram. Eins
náðu barnabörnin til hennar, aldrei
var komið að tómum kofunum hjá
ömmu. Alltaf var hún að gleðja þau
og koma þeim á óvart. Mamma var
heilsteypt kona, lífsglöð og gefandi.
Rúmri viku fyrir andlát hennar lést
Steinunn systir hennar og syrgði hún
hana mjög. Þær systur munu verða
samferða áfram eins og þær voru allt
sitt líf, svo nánar voru þær. Ég þakka
mömmu fyrir allt sem hún gaf af sér,
bæði mér og fjölskyldunni. Megi hún
hvíla í friði.
Jóhannes Bekk Ingason.
Elsku mamma og amma.
Nú er erfiðri baráttu loksins lokið
hjá þér, sem tók ekki nema tæpa þrjá
mánuði. Ekki hvarflaði það að okkur
að þetta yrði síðasta sumarið með
þér, þegar við bræðurnir og tengda-
dætur þínar vorum í sumarbústaðn-
um inni í Tunguskógi að stækka pall-
inn hjá ykkur pabba. Eða þegar við
fjölskyldan vorum með þér á æsku-
slóðum þínum norður í Grunnavík.
Þar spiluðuð þú, Dagbjört og pabbi
öll kvöldin á spil. Við munum sérstak-
lega eftir því þegar við gengum inn
að Staðarkirkju, því þú hafðir saum-
að altarisdúk sem þú ætlaðir að gefa
kirkjunni. Þú varst svo stolt af því
þegar þú varst að máta hann á altarið
og máttir líka vera það. Svo var farið í
göngutúra um sveitina á daginn þar á
meðal á æskuheimili þitt að Oddsflöt.
Nú þegar líður að jólum, þá kemur
margt upp í hugann sem orðið var að
venju, t.d. að nú verða engar lagkök-
ur úr Túngötunni sem þú varst alltaf
vön að senda okkur bræðrum fyrir
hver jól.
Dagbjört á eftir að sakna að fá ekki
ömmuknús frá þér, því það elskaði
hún mest af öllu.
Svona gætum við talið endalaust
áfram því við höfum svo margt gert
saman.
Elsku mamma, tengdamamma og
amma, þín verður sárt saknað,
Hvíl í friði.
Við pössum afa fyrir þig.
Elvar, Dagný og
Dagbjört Sunna.
Elsku mamma.
Þegar sorgin knúði dyra hjá okkur
hér á Engjaveginum fyrir þremur
mánuðum þá varstu til staðar fyrir
okkur og huggaðir og umvafðir okkur
hlýju og kærleika eins og þú gerðir
alltaf ef eitthvað bjátaði á hjá ein-
hverjum. En ekkert okkar grunaði að
á þessum stutta tíma sem liðinn er
síðan þá, að Edda dó, að þá yrðir þú
farin frá okkur líka og einnig Steina
systir þín, frænka og fóstra okkar
bræðranna. Það er sérkennileg til-
viljun til að hugsa, ef það er þá til-
viljun, að þið systurnar skylduð
kveðja með svo stuttu millibili, því þið
voruð svo nánar og fjölskylduböndin
svo mikil og sterk. Frá því að þú
veiktist tók við barátta sem við öll
vonuðum að myndi gefa okkur meiri
tíma með þér en raunin varð á. En
stríðið varð stutt og erfitt á köflum og
þó sorgin og söknuðurinn sé mikill þá
veit ég þó að þér líður betur nú og að
þú varst tilbúin.
Ég man þig fyrst og fremst sem
mömmu sem var alltaf til staðar fyrir
okkur bræðurna og sem fylgdist allt-
af með því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Jafnvel á fullorðinsárum.
Með tíð og tíma bættust svo öll
ömmubörnin í hópinn og þú varst
alltaf tilbúin fyrir þau. Ég minnist
þess hversu lífsglöð þú varst og ávallt
létt í lund og tilbúin í glens og gaman
þegar það átti við. Ég minnist allra
ferðalaganna með þér og pabba hing-
að og þangað um landið, inn í Bæi eða
í Grunnavíkina og Leirufjörðinn. Átt-
hagarnir voru þér hjartfólgnir og
margar ferðirnar voru farnar með
þér Fjörðurnar þar sem þú virkilega
naust þín. Þú lést þig heldur aldrei
vanta á Flæðareyrarhátíðir og lagðir
alltaf áherslu á að við, þitt fólk, mætti
líka ef það mögulega gæti. Það átti
líka við um allar skemmtanir, mót og
mannfagnaði sem tengdust okkur
fjölskyldunni á einhvern hátt. Þú
varst þar nánast undantekningar-
laust líka. Aðalsælan þín var þó innan
bæjarmarkanna, í Tunguskóginum,
þar sem hægt var að ganga að þér og
pabba vísum yfir sumarið, nema ef
vera skyldi að þið hefðuð skroppið í
ferðalag, sem þið voruð oft dugleg að
gera. Á hverju sumri síðan þið eign-
uðust sumarbústaðinn þar fluttuð þið
ykkar hafurtask þangað og skruppuð
bara í heimsóknir í Túngötuna.
Það verður skrítið næsta sumar í
skóginum þegar þig vantar. Ennþá
erfiðara verður þó að sætta sig við að
þú verðir ekki með okkur þessi jól
sem eru framundan. Það er sárt og
erfitt að hugsa sér að þig og Eddu
muni vanta á aðfangadagskvöld.
Elsku mamma. Mig langar að
þakka þér fyrir að hafa verið til stað-
ar fyrir mig alla tíð. Til þín gat ég allt-
af leitað hvort heldur í gleði eða sorg,
barn sem fullorðinn og alltaf gátum
við rætt málin. Þú skildir alltaf allt.
Mig langar að kveðja þig með
sálminum sem þú og Steina hélduð
svo mikið uppá og sem amma kenndi
ykkur sem hún hafði lært af móður
sinni
Jesús mér ljúfur lýsi,
leið þú mig Jesú kær.
Jesú mér veginn vísi,
vertu mér Jesú nær.
Hafðu mig Jesú hýri,
handanna á milli þín.
Jesú mér stjórni og stýri,
stoð Jesú vertu mín.
Hvíl í friði elsku mamma mín. Þinn
sonur,
Brynjar.
Elskuleg tengdamóðir og amma,
Gunnur Guðmundsdóttir lést aðfara-
nótt laugardagsins 8. desember eftir
stutt en erfið veikindi. Gógó eins og
hún var ætíð kölluð var sterk og
traust kona.
Þegar við mæðginin komum inn í
fjölskylduna var okkur einstaklega
vel tekið. Eins og Jón Þór sagði sjálf-
ur var hann fyrsti í „dekri“ lengi
framan af þar til fleiri barnabörn
bættust við. Þá dreifðist elska hennar
á fleiri og var nóg til. Aldrei bar
skugga á samskipti okkar þennan
rúma aldarfjórðung sem við vorum
samtíða.
Gógó hafði gaman af því að ferðast.
Ég fagna því núna að við fjölskyldan
áttum því láni að fagna að fara saman
í nokkrar ferðir bæði innanlands og
utan. Sérstaklega minnist ég ferðar
okkar til Kanarí í desember fyrir
nokkrum árum. Gaman var að sjá
hvað þau nutu þess að vera í sólinni
milli þess sem tengdapabbi brá sér
inn til að horfa á skíðagöngu í sjón-
varpinu.
Samtíða okkur í þessari ferð voru
einnig Kristbjörn og Steinunn systir
hennar, sem við kvöddum sl. þriðju-
dag í Garðakirkju. Steinunn var einn-
ig mjög náin okkur hjónum og
drengjunum. Söknuðurinn er því
mikill þessa dagana. Huggun er í því
fólgin að þær fylgjast nú að í sitt síð-
asta ferðalag.
Margra skemmtilegra stunda er að
minnast bæði hér á Lambastaða-
brautinni og í Borgarfirðinum. Að
ógleymdum móttökunum í heimsókn-
um okkar á Ísafjörð. Munum við
geyma allar þessar góðu stundir í
hjarta okkar.
Margs er að minnast,
Margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
Friður Guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Við viljum með þessum fátæklegu
orðum þakka fyrir yndisleg ár. Elsku
Ingi, Guð styrki þig í þessari miklu
sorg.
Alda, Ingi Einar, Jón Þór og
Guðmundur Birgir.
Elsku amma mín.
Það er erfitt að trúa því að þú sért
búin að kveðja þennan heim. Aldrei
trúði ég því þegar ég heimsótti þig og
afa á sjúkrahúsið í Reykjavík að ekki
myndi líða langur tími þar til að þú
myndir kveðja mig fyrir fullt og allt.
Alltaf hélt ég í vonina að þú myndir
ná þér og stíga með mér dans á nýja
pallinum í sumarbústaðnum sem við
fjölskyldan byggðum saman í sumar.
En nú, eftir erfiða og stranga bar-
áttu, er þessu lokið, og á ég nú marg-
ar góðar minningar sem við áttum
saman.
Það voru ófáir dagarnir sem ég
kom í dekur í Túngötuna og fékk að
gista hjá afa og ömmu. Ég gisti oft á
dýnu í herberginu ykkar en var oftar
en ekki skriðinn uppí á besta staðinn,
í milluna til ykkar þar sem að þú last
fyrir mig og afa bókina um hann
Palla sem var einn í heiminum. Þegar
árin liðu og ég fór að verða stærri var
farið að verða dálítið þröngt fyrir
okkur þrjú í rúminu. Þá gisti ég bara
á dýnunni en oft á tíðum var afi kom-
inn þangað og ég fékk að kúra hjá
þér. Þegar ég fór að eldast fækkaði
gistingunum, en ég kom þó reglulega
í heimsókn til ykkar og alltaf tókstu á
móti mér með þínu hlýja brosi, und-
ursamlega faðmlagi og mjúku koss-
um.
Einnig eru mér minnisstæðar allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an í sumarbústaðnum. Ég minnist
þess eina páskana þegar ég var mikið
uppi á skíðasvæði á snjóbretti og var
búinn að vera þar allan daginn og að
krókna úr kulda. Ég ákvað þá að
renna mér niður í sumarbústað til þín
og afa. Þegar ég kom tókstu á móti
mér með þitt vinsæla heita súkkulaði
sem allir í fjölskyldunni elskuðu og
enginn getur gert eins vel og þú. Að
sjálfsögðu hitnaði mér og yfir kakó-
inu tókum við nokkur spil.
Það eru margar yndislegar minn-
ingar sem koma upp þegar ég hugsa
um þig, þú varst ekki aðeins amma
mín, þú varst líka einn besti vinur
minn. Ég gat alltaf leitað til þín þegar
eitthvað var að, þegar ég þurfti ein-
hverjar ráðleggingar eða þegar mig
vantaði einfaldlega bara hlýju og um-
hyggju.
Elsku amma, þín verður sárt sakn-
að og það verður mjög skrítið að
heyra ekki í þér vera að bardúsa í eld-
húsinu fyrir jólin, það verður líka
skrítið að fara ekki með þér í jóla-
messuna á aðfangadagskvöld eins og
við gerðum saman undanfarin jól.
En eins og þú sagðir við mig þegar
við sátum saman á sjúkrahúsinu eitt
kvöldið; Guð geymi þig, elskan mín,
við sjáumst aftur.
Þinn ömmustrákur,
Gunnar Ingi.
Elsku tengdamamma.
Fyrir sjö árum síðan keyrði ég
vestur með Brynjari þínum í þeim til-
gangi að hitta ykkur Inga, tilvonandi
tengdaforeldra mína. Ég var örlítið
kvíðin. En sá kvíði reyndist ástæðu-
laus. Þú og Ingi buðuð mig velkomna
í fjölskylduna og tókuð mér og börn-
unum mínum með opnum örmum.
Hjartahlýja ykkar og yndislegheit
umvöfðu okkur frá þeirri stundu. Sú
staðreynd að þú sért horfin á braut er
sár og erfið. Mig grunaði ekki í haust
að þú ættir svo stuttan tíma eftir hjá
okkur, að jólin yrðu haldin án þín. Ég
er ósegjanlega döpur en á sama tíma
svo þakklát fyrir að hafa fengið að
eiga samleið með þér síðustu árin.
Minningarnar eru ótalmargar og
ljúfar. Samtöl okkar undir það síð-
asta varðveiti ég í huga mér og
hjarta.
Elsku Gógó mín. Komið er að
kveðjustund. Þú varst yndisleg
tengdamamma og betri ömmu er
ekki hægt að hugsa sér. Hafðu þökk
fyrir allt það sem þú hefur gefið mér
og börnunum mínum. Þín verður sárt
saknað.
Þín,
Guðbjörg.
Ó, þá náð að eiga Jesú
einkavin í hverri þraut.
Ó, þá heill að halla mega
höfði sínu’ í Drottins skaut.
Ó, það slys því hnossi’ að hafna,
hvílíkt fár á þinni braut,
ef þú blindur vilt ei varpa
von og sorg í Drottins skaut.
Eigir þú við böl að búa,
bíðir freistni, sorg og þraut,
óttast ekki, bænin ber oss
beina leið í Drottins skaut.
Hver á betri hjálp í nauðum?
Hver á slíkan vin á braut,
hjartans vin, sem hjartað þekkir?
Höllum oss í Drottins skaut.
Ef vér berum harm í hjarta,
hryggilega dauðans þraut,
þá hvað helzt er Herrann Jesús
hjartans fró og líknar skaut.
Vilji bregðast vinir þínir,
verðirðu’ einn á kaldri braut,
flýt þér þá að halla’ og hneigja
höfuð þreytt í Drottins skaut.
(Matthías Jochumsson)
Með þessari kveðju vil ég þakka
Gógó frænku eða Gógó ömmu eins og
ég kallaði hana þegar ég var yngri
fyrir það hversu góð hún var mér allt-
af og fylgdist vel með mér. Nú er hún
dáin en mér finnst eins og Gógó komi
bráðum í heimsókn eða ég hitti hana
á Ísafirði. Svo átta ég mig á því að
hún er farin til himna. Steina frænka
og Óskar afi hafa örugglega tekið vel
á móti henni. Trúlega eru þau núna
Gunnur Guðmundsdóttir