Skinfaxi - 01.11.1948, Qupperneq 52

116
SKINFAXI
analíf var látið tákna allt það sem nú er átt við, þegar
rætt er um tómstundir unglinga og hversu þeir verja
þeim.
Það mundi verða of langdregið að lýsa hér tóm-
studanotkun unglinga á seinni hluta 19. aldar í Finn-
landi. Danssýlcin, brennivín og áflog settu svip sinn
á tómstundalí'f æskulýðsins, sem kirkjan i einangrun
sinni frá raunverulegu lífi hafði misst öll tölc á. Barna-
skólar voru ekki almennir um þetta leyti, verða það
fyrst á síðasta tug aldarinnar. En góðir menn og vel-
viljaðir tóku nú að sjá, að eitthvað varð að gera til
þess að fegra og auðga líf æskumannanna, svo að það
yrði ekki eins og hingað til eirðarleysis hringiða, til-
gangslaus, ruddaleg og hávaðasöm. Það voru ungir
barnakennarar og sveitastúdentar og einnig borgar-
búar, sem gerðust forystumenn ungmennafélaganna.
En hvernig átti að glæða göfugar hugsjónir með ung-
ingunum, sem ekki höfðu einu sinni allir gengið í
barnaskóla? Það reið á að fara varlega. Menn byrj-
uðu með smáleilíjum, söng, stuttum ræðum, einnig
erindum um sögu þjóðarinnar og um stórviðhurði
samtíðarinnar, stjórnmálaástand og fl. Og það lánað-
ist reyndar að sameina æskulýðinn og vekja hann til
áhuga fyrir stórum og fögrum málefnum með því
jafnframt að heina honum að hagnýtum áþreifan-
legum verkefnum. Finnsk-sænska ungmennafélags-
hreyfingin liefur ávallt hyggt starf sitt á raunhæfum
grundvelli. Fyrstu félögin unnu eindregið að stofn-
un og eflingu harnaskóla og lýðháskólarnir hafa síð-
ar orðið höfuðáhugamál þeirra á skólasviðinu.
Er litið er yfir starf finnsk-sænsku ungmennáfé-
laganna um 60 ára skeið sést, að ])að var vel ráðið
frá upphafi að taka skemmtanalifið á starfsskrána.
Með því tókst m. a.:
1) að safna svo að segja öllum æskulýð í ungmenna-
félögin.