Skinfaxi - 01.11.1951, Blaðsíða 14

110
SIÍINFAXI
43 millj. kwst., en 1949—50 mesta álag 216 þús. ktw.
og orkusalan 626 millj. kwst., svo ekki verður annað
sagt, en að rafmagnsmálin hafi þrifizt vel undir stjórn
E.S.B., þrátt fyrir margvíslega fjárhaglega örðugleika í
landinu á árunum 1930—40.
Raforku hefur verið veitt til allra boi’ga og bæja
og flestra þorpa (95%), en dreifing um sveitirnar er.
tiltölulega skammt á veg komin, enda eru þær strjál-
býlar og byggðin að þvi leyti svipuð og hér á landi,
að býlin standa yfirleitt ein sér en ekki í þyrpingu.
Á Irlandi búa um 60% af þjóðinni i sveit, svo ekki
er að undra, að Ix-ar hafi haft fullan hug á að leiða
rafmagn út í strjálbýlið. Árið 1943 lagði E.S.B. fram
ýtarlega greinargerð um lausn rafoi'kumála sveitanna
og var síðan ákveðið að eftirfarandi 5 atriði skyldu
lögð til grundvallar við lausn þessarar mála:
1. Að gjaldskrá í sveitum skyldi vera álíka og í þorp-
unum, samkvæmt þeim gjaldskrám, er þá voru í
gildi þar. Að sama gjaldskrá skyldi vera í gildi fyrir
alla notendur í sveit, hvar sem væri á landinu.
2. Að notendum skyldi yfirleitt ekki gert að greiða
veruleg heimtaugagjöld, né heldur ábyrgjast lág-
marksgjald fyrir rafoi’ku.
3. Að sem flestir gætu fengið rafmagn og að leitast
skyldi við að taka fyrir ákveðin svæði í hverjum
áfanga, en ekki línur eða belti.
4. Að fyrst ætti að taka fyrir þau svæði, þar sem fjár-
hagsleg afkoma veitanna yrði bezt.
5. Að allt skyldi gert til þess að fullgera dreifikerfin
um sveitirnar á 10 árum.
Fyrsta rafmagnskerfið var valið í sept. 1946, og eftir
að línuleiðir höfðu verið mældar, var byrjað að setja
niður stólpa í nóv. sama ár. I byi’jun var við ýmsa
örðugleika að etja, eins og eðlilegt er, en síðar hefur
gengið betur.