Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 73

réttarlandanna. Verum því eigi hugdeigir, en
höldum óhikað á rétti vorum. Slík eru dæmi
stærri þjóða. Ameríka mun nú helga sér land-
grunnið við Ameríku, meðal annars vegna þess,
að sagt er að þar sé mikil olía í jörðu á hafs-
botni.
Kvartað er um að eigi sé hægt að gera út á
fiskveiðar sökum dýrtíðar og verðfalls á erlend-
um markaði, og svo brugðust síldveiðarnar að
verulegu leyti síðastliðið sumar; rétt er það, en
ekki er ástæða til að láta sem öll sund séu lok-
uð, þótt markaður bregðist nokkuð í Bretlandi,
við því mátti búast, von er að Bretar hugsi um
sig. En allt meginland álfunnar fer að opnast,
ef þjóðirnar vilja ekki hver annarar dauða,
margar þeirra svelta nú heilu hungri. Er óskilj-
anleg sú tegund mannúðar, sem í því felst, að
viðhalda slíku. þegar fslendingar og aðrar fisk-
veiðabióðir bíða eftir tækifæri og leyfi til þess
að færa þeim mikinn og góðan mat.
Miklar síldveiðar munu verða næstu ár, bað
er spá gamalla og revndra síldveiðimanna. Þær
munu og verða mikið stundaðar hér við land
af erlendum skinum. Máske verður að sækja
meira á diúpmiðin en gjört hefir verið. væri því
athugandi hvort ekki væri rétt að hafa nokkur
svonefnd móðurskip til taks, til þess að flvtja
veiði smáskipanna og þeirra gangtregari til
lands í verksmiðjurnar, meðan sú hrotan stæði.
Verksmiðjur þær er við byggjum framvegis
til síldarbræðslu, mega ekki vera eins dýrar og
þær er við höfum byggt til þessa. Þær ættu ekki
að vera úr steinsteypu, en stálgrindur með báru-
járnsklæði eða aspest, þannig, að flytja mætti
mestan hluta þeirra úr stað milli landshluta, eft-
ir því hvernig síldin hagaði sér við landið, ef
hún t. d. færi að verða meira við austurlandið
nú á næstu árum. Heillaráð væri að byggja eina
slíka nú þegar við Reyðarfjörð.
Sagt er að Norðmenn noti mjög þá aðferð að
flytja verksmiðjurnar eftir síldinni og eru þeir
mikil síldveiðiþjóð.
Hvað á þá að gjöra frekar til þess að gjöra
mönnum kleyft að stunda útgerð á fslandi, þar
eð það er talið mjög hæpið með þeirri dýrtíð sem
nú er, en það mun nú mestmegnis vera miðað við
hinn brezka markað.
Við vitum, að sjávarútvegur er líftaug þjóð-
arinnar, við vitum einnig að hann verður að
bera sig ef vel á að vera. Það sem þarf að gjöra,
er að selja sjávarafurðir næsta árs sem mest
fyrirfram, helzt allt: Þá þarf að festa vísitöl-
una og allt verðlag í hlutfalli við hana í land-
inu á sama degi.
Til þess að það sé nokkurnveginn öruggt, að
útgerðin geti borið sig með því verði, sem nú
er á erlendum markaði, sem vissulega gæti þó
hækkað ennþá, og gjörir það sennilega fyrir síld-
arafurðir, þá væri hyggilegt að lækka vísitöluna
í einu í 260 stig og verðlag allt að sama skapi,
að undangenginni rannsókn á núverandi verð-
lagi á öllum vörum. Bezt er að gjöra þetta nú
þegar, til þess að skapa öryggi og festu. Mætti
láta þar staðar numið næsta ár þar til séð væri
með vissu hve góð áhrif slíkar aðgerðir hafa.
Þetta mun að vísu draga nokkuð úr gróða ým-
issa manna, sem þegar hafa fengið sinn skerf,
en þegar heill og framtíð þjóðarinnar er í húfi,
þá verða hinir fáu að sætta sig við þótt dálítið
gefi á bátinn. Við erlendum verðsveiflum má
alltaf búast og vissulega munu þá koma ráð við
þeim er þess gerist þörf. Það er kominn tími
til að horfast í augu við þá staðreynd, að nú
þarf að drepa við fæti. Því það er ekki eins og
loftið hafi verið heiðskýrt í dýrtíðarmálunum
að undanförnu, heldur einmitt mjög bólstrað.
Það væri því ekki eins og hellidemba úr heið-
skíru lofti, ef horfið yrði að þessu ráði, heldur
einmitt eins og sólargeisli, sem brýst gegnum
langvarandi dýrtíðarharmagrát.
Ásg.
Svava
og Svanhvít
Fyrir síðustu jól gaf fsafoldarprentsmiðja ís-
lenzkym ljóðvinum kost á að heilsa gömlum
kunningja. Ljóðasafnið Snót kom út í nýrri og
myndarlegri útgáfu. Nú heldur prnetsmiðjan
áfram á sömu braut, sendir frá sér tvö gömul
og vinsæl ljóðasöfn í sama búningi og Snót.
Svava kom fyrst út árið 1860. Hún flutti, sem
kunnugt er, ljóð þriggja góðskálda, Benedikts
Gröndals, Gísla Brynjólfssonar og Steingríms
Thorsteinssonar.Hefir hún ekki verið gefin út
síðan. Svanhvít, hið vinsæla þýðingasafn snill-
inganna Steingríms og Matthíasar kom upp-
haflega út árið 1877, en önnur útgáfa 1913. Er
þetta því þriðja prentun. Svanhvít hefur að
geyma margar snilldarþýðingar. Má þar t. d.
nema hina ódauðlegu þýðingu Steingríms á Kaf-
aranum eftir Schiller og þýðingum Matthíasar
á hetjuljóðum Runebergs hins finnska.
Hin nýjaútgáfafsafoldarprentsmiðjuermynd-
arleg og vönduð. Snæbjörn Jónsson hefur ann-
azt útgáfuna og ritar langa formála að báðum
bókunum.
V í K I N G U R
361