Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 33

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 33
ÞORLEIFUR BJARIMASOINI UPPRISA SMÁSAGA Þórleifur Bjarnason, höfundur þessarar snjöllu sögu, er Hornstrendingur aö ætt. Um ættbyggö sína hefur h ann samið ágætt rit HORNSTREND- ÍNGABÓK. Nú er hann tekinn að fást við skáld- skap, ot7 fer vel af stað. Er nýkomin út eftir hann stutt skáldsaga, en önnur lengri og viðameiri mun í smíðum. Þórleifur er námsstjóri á Vestfjörðum. Á fjórða dag' páska sigldi Halldór Andrésson sexæring sínum, Trausta, í verið. Þótt undar- legt megi virðast, var þetta í fyrsta skipti í mörg ár, sem hann reri úr Keflavík, og var það þó ein næsta verstöðin við hann. Reyndar hafði hann ekki verið mörg ár formaður. Þetta var þriðja vorið, en hin tvö hafði hann róið úr Vog- um, inni í Fjörðum. En hann hafði róið mörg vor úr Keflavík, meðan hann var stráklingur og háseti hjá öðrum, og það hafði hann lengst af verið. Hann var kominn um fertugt og hafði lengi borið þá löngun í brjósti að verða formað- ur; svo hafði hann látið smíða Trausta upp úr minni bát, sem hann átti, og auðvitað fór hann ekki að fá annan formann á hann. Halldór hafði fiskað vel þessi tvö vor, sem hann var búinn að vera formaður. og sögðu flestir, að hann væri heppinn að fiska og kapp- samur, en ekki að sama skapi mikill sjómaður, ef í hart fór. Hversdagslega var Halldór ljúfur í viðmóti og kallaði hvern mann elskuna sína. Annars gat hann svifið milli hinna fjarstæðustu geðbrigða, verið auðmjúkur og undirgefinn I tali, jafnvel grátklökkur yfir íífsins armæðu og böli, en skyndilega orðið ofsareiður og úthellt sér yfir þann, sem vakið hafði reiði hans. Nú þegar hann sigldi Trausta sínum inn á Keflavík, var skap hans milt og undirgefið til þakklætis við forsjónina. Honum byrjaði vel og hann taldi sig hafa fengið góða háseta. Þrír af þeim voru að minnsta kosti traustir menn: Há- varður á Kambi, Jónas í Seli og Bencdikt á Barði, allt rosknir menn og vanir sjó. Svo voru liinir t'veir — Árni Grímsson og Hermann Þórð- arson, báðir ungir og miklir fyrir sér. en ógætn- ir í tali og spottsamii'. En þetta var nú svo títt um unga menn. Hann felldi segl skammt undan landi og lét róa síðasta spölinn upp í vöiina, Nei, það voru engir bátar komnir enn; liann var sá fyrsti. Allt byrjaði þetta eins og hann óskaði. Það voru reyndar ekki nema þrír bátar, sem æthiðu að róa úr Víkinni þetta vor, og hinir tveir mundu sjálfsagt koma með’ kvöldinu. Þeir Hannes á Eyri og Jónatan í Ingjaldsfirði voru sjaldan vanir að láta standa á sér. í fjöru stóðu maður og beið komu þeirra Hall- dórs. Það var auðvitað Gísli Fertramsson, bónd- inn í Keflavík. Það var sagt, að hann gætti þess vel að taka á móti útróðrarmönnum, þegar þeir komu á vorin. Ilalldór þekkti Gísla lítið nema af afspurn. IJann hafði fyrir nokkrumárumkom- ið einhvers staðar austan af Ströndum — og keypt kotið, að sumir sögðu, — hann var ekki að flíka slíku — og leigði nú útróðrarmönnum uppsátur eins og fyrirrennarar hans höfðu gert. Gísli var kominn á sextugsaldur, var tvíkvæntur og átti tvo sonu af fyrra hjónabandi. Þeir voru báðir uppkomnir, annar þeirra farinn að beim- an, en hinn reri þetta vor fyrir vestan. Skömmu áður en Gísli kom í Keflavík, hafði hann misst fyrri konu sína, en kvænzt strax aftur ungri konu. Með henni átti hann þrjú börn, sem enn voru í æsku. Gísli var hættur róðrum, en ann- aðist um skepnur sínar, Hann sagðist enga heilsu hafa til þess að róa. Eiginlega var hann alveg heilsulaus maður, að hann sjálfur sagði, og mesti aumingi, átti ekkert og barðist við sultinn. Það sögðu ýmsir, að á vngri árum sín- um hefði hann mjög stundað sjó og róið marg- ar vertíðir fyrir vestan. Sumir efuðust um, að fátækt hans væri eins mikil og hann lét af, og dýr var hann talinn á uppsátur. Gísli var hár maður vexti, beinvaxinn og hold- skarpur. Venjulega klæddist hann tötrum, og oft dróst hann áfram, þegar aðrir sáu til, en svo sögðu ýmsir, að stundum sæist liann hlaupa við fót, þegar enginn virtist nærri. Hann saug ótt og títt upp í nefið. Þá var það svo um málróm hans, að hann var oft aumingjalegur ,eins og maður- inn væri langkvalinn af armóði og vesöld. Gár- ungar hermdu því eftir Gísla og' höfðu hann að háði. Þegar Ilalldór lenti báti sínum, stóð Gísli á fremstu steinum flæðarmálsins og beið komu V í K I N G U R 321
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.