Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 39

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 39
hann Og Halldóri fór eins og Hávarði, hristi höfuðið dapurlegur. Það var löng sigling fyrir höndum í sjó og hríð. Hver vissi, hvar sú sigling mundi enda? Vonleysið skein úr andlitum flestra. Austur- rúmsmennirnir horfðu löngum aftur fyi'ir bát- inn og fylgdust með þeim sjóum, er nálguðust. — Á hvað eruð þið að glápa? kallaði hinn nýi maður. — Reynið að ausa. Er ekki einu sinni hægt að nota ykkur til þess? Það færðist líf í andlit þeii'ra, og þeir gripu til austurtroganna. Svo horfðu þeir niður í bátinn. ■ *V Veðurliæð hélzt hin sama, en sjór fór enn versnandi, og sortinn var svo mikill, að ekki sást nema nokkra faðma frá bátnum. Frost fór harðnandi, klaki settist á borðstokka, og í bátn- um fraus það, sem frosið gat. — Hafðu dragreipið á hreyfingu, kallaði Gísli til Hávai'ðs, — renndu því stöðugt til í blökk- inni. Og áfrarn flaug báturinn undan stækkandi sjóum. Bátsmenn sátu hnípnir við sín vei'k, gi'á- ir í andliti, með klaka í skeggi. Augu flestra þeirra voru daufleg og án vonar. Þeir báru svip dæmdra manna, sögðu ekkert, en hlýddu mann- inum við stýrið. Einstaka sinnum reyndu þeir að bei'ja sér. Það voru þeirra einu sjálfráðu að- gerðir. Allt annað var gert eins og fyrir ann- arlega töfra aðkomandi afls, sem stolið hefði vilja þeiri-a. Áfram, — áfi’am þaut báturinn, skauzt und- an bárum, lyfti sér upp fjallháar ölduhlíðar og sat í löðurtóft bi'otinna sjóa. Tíminn leið án fyi'ii'heits — í endalausri siglingu, kulda og sjó. Og mennii'nir sátu bognir og hljóðir, þrúg- aðir af ofurvaldi hafs og stoi'ms, eins og fang- ar, sem enga von eiga urn lausn. Hvar var sú höfn, sem gaf þeim gi’ið ? Hinn nýi maður, Gísli, hafði setið rólegur við stýrið, horft hvössum augurn út í soi’tann og ekkert sagt nema hrópað fyrirskipanir sínar og ögranir til skipverjanna. Loks fór hann að iða í sæti, hallaði sér á báðar hliðar, stóð til hálfs upp frá stýrinu og starði fram undan. — Jæja, þar sáum við þó loksins land, sagði liann, — aldi’ei fór það svo. Þeir hrukku við, vöknuðu allt í einu af langri lxi’ollkenndi’i mai'ti'öð. Jú, það sást land, og sjó og storrn lxafði lægt án þess að þeir tækju eftir því. Halldór formaður starði til landsins, sem enn sást ógreinilega. — Hvar er þetta, elska? Ég kem því ekki fyi’ir mig, sagði liann. — Þetta er Sandvík. Það var stærsta verstöðin vestan Flóans. — Hér er ólendandi. Það er alveg víst, sagði Halldór. — En hér vei’ðum við að lenda, svaraði Gísli. Bátnum var siglt eins nálægt bi’imgarðinum og fæi’t var, áður en segl var fellt. Hinar nxöi'gu í’islágu verbúðir í landi sáust nú gi'einilega. — Það er mikið brim, sagði Gísli, en hér verð- um við samt að fara upp. Leggið fljótt út — svona, ekkert fum! Haldið svo bátnum beinum fyrii', meðan við bíðum eftir lagi. Einhver í landi lxafði séð siglingu þeii'ra, og menn streymdu niður til sjávar. Gísli stóð við stýi’ið og virti fyrir sér brimið. Það var stutt milli laga og langt að í'óa —, en hvað urn það. — Nú er að neyta ki’aftanna, sagði hann og hoi'fði á þá Hei’mann og Árna. — Róið eins og þið getið, þegar ég' segi til, en ég ætla að í’eyna að lxalda honum réttum, meðan hægt er. Vei’ið svo fljótir að bjarga ykkur upp. Svona, róið nú. Enn þaut báturinn af stað, en nú undan átök- um skiþverja, sem afmynduðust í andliti við að neyta krafta sinna á árinni. Fjöldi manns var konxinn niður að lendingarstaðnum, og sumir stóðu í sjó. Lagið entist ekki alla leið. Þegar nokkur ái’a- tog voru eftir að laixdi, skall fyrsta ólagið yfir, skolaði út mönnum og henti bátnum flötum upp. Hinum mörgu mönnurn, sem fyrir stóðu, tókst að hafa hendur á bátnurn og ná mönnunum, áð- ur en útsogið tók þá, en einn ski’eið Gísli úr bi'imlöðrinu upp á sandimx. Eftir nokkra stund var Trausti kominn und- an sjó, óbrotinn. Skipverjarnir stóðu í hvirfingu á kambinum, fölir og hraktir. Gísli leit ýfir hópinn, og augu lxans námu staðar við þá Her- rnann og Árna. Sjór draup niður föl andlit þeirra, og skjálftaviprur voru í munnvikum. IJann hálf sixei’i sér fi’á þeim, en vék sér við aftur og sagði: — Hei’mið þið nú eftir nxéi’, piltar! Góðhjörtuð og' samúðarrík eldri kona kom að máli við Hinrik litla, sem hafði misst föður sinn fyrir fáum dög-um. -— Hvað var það síðasta, sím pabbi þinn sagði á bana- sænginni áður en hann skildi við? — Hann sagði ekkert. Mamma var hjá honum þang- að til yfir lauk, svaraði Hinrik. ★ Lögfræðingurinn: — Hvers vegna gefið þér manni yðar ekki eftir skilnaðinn, ef þér hatið hann og fyrii'- lítið? Frúin: — Það geri ég aldrei. Hann skal ekki hrósa þeim sigri að losna við mömmu sem tengdamóður! ★ Hjónin höfðu rifizt heiftarlega. Konan stundi upp rnilli grátkviðanna: — Og ég, sem hef gefið þér öll mín beztu ár! Maðurinn: — Hamingjan hjálpi mér! Voru það þín beztu ár? V I K I N G U R 327
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.