Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 45

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 45
KTINNI — Hefur þá þá aldrei borðað baunir og flesk? * — Þér eruð yndisleg, fröken. — Alveg þetta sama sagði hann Páll við mig í dans- inum áðan. — Þér takið þó víst ekki mark á því sem hann segir, asninn sá? * Maður nokkur hafði í bræði bitið illa í nefið á konu sinni. Hún kærði þetta, en áður en rannsókn málsins hófst höfðu sættir tekizt milli hjónanna. Konan vildi þá gjarnan forða manni sínum frá óþægindum, og er þau komu fyrir réttinn, stóð hún á því fastara en fót- unum, að hún hefði sjálf í gáleysi bitið sig í nefið. * — Flýttu þér nú á fætur Jónsi, og skammastu þín fyrir letina. — Má ég ekki liggja dálítið lengur, mamma? Ég get alveg eins skammast mín í rúminu. * Jón Árnason í Þorlákshöfn og Þorleifur hinn ríki á Háeyri höfðu einhver viðskipti saman. Þau viðskipti enduðu þannig, að Þorleifur sá ekki við Jóni. Þá mælti Þorleifur: „Þú ert sá fyrsti maður, sem hefur leikið á mig, og þess skaltu njóta.“ * Séra Sjgurður Sivertsen, sem prestur var á Otskál- um, og Eyjólfur skáld í Króki í Garði, voru eitt sinn staddir á kampinum fyrir ofan Ki'óksós. Var þá bátur að koma að ósnum. Þá spyr prestur: Hver er þetta, ''kallinn minn, sem nú er að lenda? Eyjólfur svarar: Það er hann Kláus, kallinn minn, kufli gráum sívafinn, með uppháa hattinn sinn hér vill gá í lónið inn. * Úr syrpu Þórarins Sveinssonar, Lbs. 2008, 4to. Hervör heitin á Veiðilæk var hrædd um, að unnusti sinn mundi svíkja sig, það var Þórarinn, sem seinna varð maður hennar; brá hún sér á slættinum ofan úr Norðurárdal og suður að Innrahólmi. Þar var þá stift- amtmaður Ól. Stephensen. Fyrir honum kærði hún hann, og það, að Þórarinn elskaði meir vinnukonuna en sig, þó hún væri húsmóðir beggja. Þá svaraði hann, að þetta kæmi sér ekki eiginlega við. Það ætti fyrst að ganga til prests og prófasts, ef þau gætu ekki komið sér saman. Hún var því þrálátari, þangað til hann sagðist ekki gegna henni framar. Þá reiddist hún og kallaði eftir honum, því hann ætlaði inn í stofu. „Ef þú ekki vilt lita á málefni mín, þá legg þú af stjórnina!" Hann snýr aftur og segir, væntanlega að gamni sínu: „Hvað er þér Hei-vör, þúar þú mig? Hún gegndi: „Faðir vor, þú sem ert á himnum, kenndi móðir mín — Er þetta ekki nokkuð harður koddi? — Ég tróð rörið út með hálmi áður en ég lagði mig, svo það yrði mýkra. sáluga mér.“ Hann hló dátt að þessu, skrifaði prófast- inum, séra Kristjáni til í- Stafholti, með henni og var byrjað að lýsa næsta sunnudag eftir það hún kom heim. Fór það hjónaband prýðilega; þau b.iuggu dável, áttu ekkert barn en fóstruðu 2 eða 3 fátækra börn og arfleiddu þau, og dóu seinast í góðri elli. ❖ Lbs. 2008, 4ta Skúli landfógeti átti í þrasi við kóngslandseta, Þór- odd á Élankastöðum á Miðnesi. Hann hafði búið þar í 40 ár og' verið ríkur, en var kominn í aldurdóm og orðinn öreigi. Skúli vildi koma honum í burtu, en gat ekki, því þessi hafði svo gott byggingarbréf að ekki var mögulegt að rifta það. Á vorþinginu tekur Skúli próf í þessu máli, og spyr karlinn, hvað komi til, að hann hafi með svo góðum og föstum kostum komizt að þessari jörð. Hann kvað fyrir 40 árum landfógeta Luxdorph hafa keypt af sér að taka jörð þessa fyrir 3 hundruð á landsvísu. Þá gegndi Skúli: „Það var eitt bölvað kaup; ég vildi óska, að þú værir kominn til helvítis með þín bölvuð 3 hundruð frá Flankastöðum.“ Karlinn sagði: „Það er ekki svo hægt, herra minn, því ég er búinn að eyða þessum þrem hundruðum og öllu mínu á Flankastöðum og vildi fá að deyja þar; en sönn ánægja væri mér að sjá yður með öllum varn- aði í staðnum hinum, sem þér nefnduð áðan.“ Skúli hló og áreitti karlinn ekki meir. Skúli landfógeti ávítaði einu sinni smaladrenginn sinn og' sagði við hann meðal annars: „Þig vill ekki guð, enginn maður, ekki fjandinn, og þó má ég til að hafa þig.“ Þá sagði drengurinn: „Víst er ég ekki góð- ur, þar sem það hlýtur að vera mitt hlutfall að lenda í versta staðnum." Ólafur Stephensen stiftamtmaður ávítaði einu sinn uppeldispilt sinn, og sagði meðal annars við hann: „Mikið naut ertu N. N.“ Hann svaraði: „Það sér á gæs hvar í garði er alin, herra minn.“ VÍKINGUR 333
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.