Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 47

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Blaðsíða 47
— Si, si, sih! Við þögðum, áheyrendurnir. Svó sagði rakar- inn: — Hann segir stundum ekki annað en þetta —og það kemur þá kannski á tíu mínútna fresti. En nú þótti þeim aldraða víst tími til að tala. Hann reisti höfuðið og mælti þvoglulega, en þó svo sem af nokkrum móði: — Það er satt, aldrei nema dagsatt, að þá var það ég, sem stýrði — það var nú lóðið. En minn elskanlegi. — Hver er það nú, sem stýrir? Þögn. Svo á ný frá þeim drukkna: — Allt í loft upp, 14 menn steindauðir, alveg satt, dagsatt, en hvernig hefur það gengið nú — ha? Hver er það nú, sem stýrir? Ekki ég, ekki hann Simbi Jónatansson — o, dekillinn hafi það! Aftur þögn, en aðeins hið ytra. Minnsta kosti bergmálaði það innra hjá mér, sem hafði verið að lesa um friðarfundinn í París, þetta, sem Simbi gamli hafði sagt: Hver er það nú, sem stýrir? —- Næsti, sagði rakarinn — að því er mér virtist í eitthvað ankannalegum tón. Sessunautur minn fór í stólinn, og sá sem klipptur hafði verið og dubbaður upp, tók hatt sinn og staf. Svo hristi hann höfuðið: — Gott að vera laus við síldina — núna. Síld og grútur, alveg þurrkað burt úr mínu lífi. Adíu, piltar. Þeir fóru eitthvað að rabba um Jóa grút og síld, rakarinn og vélsmiðjueigandinn — merki- legt, hvað kindin eins og vissi, hvar helzt væru snöp, sögðu þeir, — en ég fór að athuga Simba Jónatansson. Hann leit á mig, en skipti sér ekk- ert af mér, enda mun hann hvorki hafa séð vork- unnsemi né andúð í augnaráði mínu. En nú hafði ég betra tækifæri en áður til þess að virða liann fyrir mér. Hann var lágur og þéttvaxinn, ekki þó verulega gildur, frekar eins og saman- rekinn. Hann hafði ljóst yfirskegg, var — eins og mér hafði sýnzt — undarlega fölbleikur yfir- litum. Hann var íhyglislegur og þreytulegur á svip. Hann blundaði ekki, horfði gráleitum aug- unum niður í gólfið, hafði spennt greipar, hend- urnar litlar og þéttar. Nú brosti hann sigrihrósandi, og þó svo sem angurvært, og hann strauk annarri hendinni um munninn: — Þú stýrir — svo segja þeir. En margt skeð- ur nú á sæ, og hvert horfir, hvert horfir nú, lagsmaður? Þögn hjá þeim gamla, og ég heyrði, að rakar- inn nefndi manninn í stólnum nafni alkunns vél- smiðjueiganda, sem áður hafði verið vélstjóri. Ég gaf þeim engan gaum, en horfði á Simba, sem ók sér nú, svo sem í honum væri hrollur. Svo sagði liann: — Ég er sosum ekkert að lasta þig. Það er annað um að tala en í að komast. Það veit ég, karl minn. Si, si, sih. — Gerið þér svo vel, sagði rakarinn. Og vélsmiðjueigandinn fór sína leið. Svo fór ég þá í stólinn. ;— Klipping, þvottur og rakstur — eins og vanalega ? — Jú, þakka yður fyrir. — Það er alveg sérstakt, ruglið í honum núna, þeim gamla. — Jæja. — Hann sagði, þegar hann kom inn, að hann væri að koma frá París. — Ha? Frá París? — Bara kjaftæði. Ég þagði um stund, en sagði síðan: — Vitið þér, livaðan hann er? — Nei, ekki svo ég geti sagt greinilega frá því. Hann er víst vanalega eitthvað hér suður með sjó og kvað þá vera eins og hver annar mað- ur, bara þegjandalegri, þó smákíminn stundum, var maður að segja mér, og afbragðs verkmað- ur, en svo kemur hann fjórum fimm sinnum á ári hingað til bæjarins og drekkur þá svona. Ég leit til Simba, sem hékk nú eins og hálf- sofandi fram á hendur sínar. — Hvað er þetta tal í honum um stjórn? — Ég veit ekki almennilega, hvernig það var. En ég hef heyrt, að hérna í fyrra stríðinu hafi hann orðið fyrir því óláni að stýra á tundurdufl, og síðan liafi hann aldrei orðið sam- ur maður, t. d. segja þeir þarna suður frá, að það eina athugaverða við hann til verka sé það, að hann fáist aldrei til að taka í stýri..Ekki teyma undir neinum heldur, hafa þeir eftir honum. En hvað sem öðru líður: Engum gerir hann neitt. Hana nú. Þar var hann staðinn upp. Hann rambaði ekki, og hann reigði sig ekki og sagði: Hér er ég! Nei, hann stóð þarna bara eins og hvert annað veraldarinnar olnbogabarn, og var í vandræðum með skil og skilning. Loks leit hann út í horn og mælti: — Að ég sé sosum nokkuð að derra mig! Nei, nei. Og hann hrissti höfuðið og lét aftur aug- un. Ég hef síðan litið á mig sem sakamann. Tuttugu og níu ár, var þrjátíu og tveggja, þeg- ar það kom fyrir, hef í tuttugu og níu ár verið sakamaður, sem enginn hefur viljað dæma, ekki að tala um. Fógetinn hérna — ekki von með hann, þetta var soddan góðmenni, ekki minn eigin kaptein, ekki ráðherrann, ekkert yfirvald á jörðunni eða í himninum — • já, heldurðu kannski ekki, að ég hafi beðið hans þar uppi líka — bróðir bezti, hefi ég sagt. En þó tók út yfir allan ekki sen þjófabálk, skal ég segja ykk- ur, þegar helvítin tóku upp peninga, heila glúffu V í K I N □ U R 335
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.