Sjómannablaðið Víkingur

Ukioqatigiit

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 33

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 33
ÞORLEIFUR BJARIMASOINI UPPRISA SMÁSAGA Þórleifur Bjarnason, höfundur þessarar snjöllu sögu, er Hornstrendingur aö ætt. Um ættbyggö sína hefur h ann samið ágætt rit HORNSTREND- ÍNGABÓK. Nú er hann tekinn að fást við skáld- skap, ot7 fer vel af stað. Er nýkomin út eftir hann stutt skáldsaga, en önnur lengri og viðameiri mun í smíðum. Þórleifur er námsstjóri á Vestfjörðum. Á fjórða dag' páska sigldi Halldór Andrésson sexæring sínum, Trausta, í verið. Þótt undar- legt megi virðast, var þetta í fyrsta skipti í mörg ár, sem hann reri úr Keflavík, og var það þó ein næsta verstöðin við hann. Reyndar hafði hann ekki verið mörg ár formaður. Þetta var þriðja vorið, en hin tvö hafði hann róið úr Vog- um, inni í Fjörðum. En hann hafði róið mörg vor úr Keflavík, meðan hann var stráklingur og háseti hjá öðrum, og það hafði hann lengst af verið. Hann var kominn um fertugt og hafði lengi borið þá löngun í brjósti að verða formað- ur; svo hafði hann látið smíða Trausta upp úr minni bát, sem hann átti, og auðvitað fór hann ekki að fá annan formann á hann. Halldór hafði fiskað vel þessi tvö vor, sem hann var búinn að vera formaður. og sögðu flestir, að hann væri heppinn að fiska og kapp- samur, en ekki að sama skapi mikill sjómaður, ef í hart fór. Hversdagslega var Halldór ljúfur í viðmóti og kallaði hvern mann elskuna sína. Annars gat hann svifið milli hinna fjarstæðustu geðbrigða, verið auðmjúkur og undirgefinn I tali, jafnvel grátklökkur yfir íífsins armæðu og böli, en skyndilega orðið ofsareiður og úthellt sér yfir þann, sem vakið hafði reiði hans. Nú þegar hann sigldi Trausta sínum inn á Keflavík, var skap hans milt og undirgefið til þakklætis við forsjónina. Honum byrjaði vel og hann taldi sig hafa fengið góða háseta. Þrír af þeim voru að minnsta kosti traustir menn: Há- varður á Kambi, Jónas í Seli og Bencdikt á Barði, allt rosknir menn og vanir sjó. Svo voru liinir t'veir — Árni Grímsson og Hermann Þórð- arson, báðir ungir og miklir fyrir sér. en ógætn- ir í tali og spottsamii'. En þetta var nú svo títt um unga menn. Hann felldi segl skammt undan landi og lét róa síðasta spölinn upp í vöiina, Nei, það voru engir bátar komnir enn; liann var sá fyrsti. Allt byrjaði þetta eins og hann óskaði. Það voru reyndar ekki nema þrír bátar, sem æthiðu að róa úr Víkinni þetta vor, og hinir tveir mundu sjálfsagt koma með’ kvöldinu. Þeir Hannes á Eyri og Jónatan í Ingjaldsfirði voru sjaldan vanir að láta standa á sér. í fjöru stóðu maður og beið komu þeirra Hall- dórs. Það var auðvitað Gísli Fertramsson, bónd- inn í Keflavík. Það var sagt, að hann gætti þess vel að taka á móti útróðrarmönnum, þegar þeir komu á vorin. Ilalldór þekkti Gísla lítið nema af afspurn. IJann hafði fyrir nokkrumárumkom- ið einhvers staðar austan af Ströndum — og keypt kotið, að sumir sögðu, — hann var ekki að flíka slíku — og leigði nú útróðrarmönnum uppsátur eins og fyrirrennarar hans höfðu gert. Gísli var kominn á sextugsaldur, var tvíkvæntur og átti tvo sonu af fyrra hjónabandi. Þeir voru báðir uppkomnir, annar þeirra farinn að beim- an, en hinn reri þetta vor fyrir vestan. Skömmu áður en Gísli kom í Keflavík, hafði hann misst fyrri konu sína, en kvænzt strax aftur ungri konu. Með henni átti hann þrjú börn, sem enn voru í æsku. Gísli var hættur róðrum, en ann- aðist um skepnur sínar, Hann sagðist enga heilsu hafa til þess að róa. Eiginlega var hann alveg heilsulaus maður, að hann sjálfur sagði, og mesti aumingi, átti ekkert og barðist við sultinn. Það sögðu ýmsir, að á vngri árum sín- um hefði hann mjög stundað sjó og róið marg- ar vertíðir fyrir vestan. Sumir efuðust um, að fátækt hans væri eins mikil og hann lét af, og dýr var hann talinn á uppsátur. Gísli var hár maður vexti, beinvaxinn og hold- skarpur. Venjulega klæddist hann tötrum, og oft dróst hann áfram, þegar aðrir sáu til, en svo sögðu ýmsir, að stundum sæist liann hlaupa við fót, þegar enginn virtist nærri. Hann saug ótt og títt upp í nefið. Þá var það svo um málróm hans, að hann var oft aumingjalegur ,eins og maður- inn væri langkvalinn af armóði og vesöld. Gár- ungar hermdu því eftir Gísla og' höfðu hann að háði. Þegar Ilalldór lenti báti sínum, stóð Gísli á fremstu steinum flæðarmálsins og beið komu V í K I N G U R 321
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.