Samvinnan - 01.03.1928, Síða 64

Samvinnan - 01.03.1928, Síða 64
58 SAMVINNAN voru látin þangað jafnskjótt og þau gátu orðið að ein- hverju liði. Þau byrjuðu að vinna 8—9 ára gömul, og oft voru 6—7 ára börn send þangað, og jafnvel 5 ára gömul. Þegar unnið var nótt og dag, var börnunum ekki hlíft. Áreiðanlegar sagnir geta þess, að böm hafi verið orðin svo örmagna, að það varð að mata þau, og að þeim hafi verið haldið vakandi með bareflum. Sum áttu engan vandamann að, er sæi um þau að vinnunni lokinni, og voru jafnvel heimilislaus. Þegar móðirin vann sjálf fram á nætur, gat hún og heimilið ekki veitt bömunum þá að- hlynningu og ánægju, sem var nauðsynleg fyrir gott upp- eldi æskulýðsins. Börn, er ólust upp á sveit, voru send í hópum í verksmiðjumar.Sveitastjórnirnar leigðu þau iðju- höldunum. Líkamskröftum þeirra var ofboðið með vinnu, sem var þeim um megn. Fram á nætur urðu þau að standa við vinnu sína, föl og yfirkomin af þreytu, í óhollu and- rúmslofti og lélegum vinnustofum. Aðbúnaður til fæðis og klæða fór einatt eftir þessu. Átakanlegastar eru þó lýs- ingamar á meðferð þeirra barna, er unnu í námunum. Börn verkalýðsins ólu þannig aldur sinn að mestu leyti í verksmiðjunum. Þau fóru á mis við fræðslu, umhyggju og aga. Fulltíða menn báru æfilangt menjar örbirgðar- innar, þreytunnar og lífsbaráttunnar í æsku. Starfskraft- arnir vom slitnir fyrir tímann, mörg ár fyrir aldur fram. Enginn veit tölu þeirra bama og unglinga, er örmögnuð- ust við vinnuna í vinnustofum og námum eða dóu af af- leiðingum hennar. Ábyggilegar heimildir fullyrða, að barnadauðinn hafi verið hræðilegur. Heilbrigðisástandið í verksmiðjunum var ömurlegt. Lífi og heilsu manna, einkum þó kvenna og bama, var hætta búin. Dag og nótt var unnið í þröngum vinnustof- um, fullum af ryki, ólofti og reyk og oft úr ýmsum óholl- um hráefnum fyrir heilsuna. Slysfarir af hættulegum vél- um voru tíðar. Hreinlætið varð ekki bætt, nema með aukn- um útgjöldum. Iðjuhöldarnir hugsuðu um það fyrst og fremst, að draga úr framleiðslukostnaðinum á öllum svið- um. Lífi og heilsu verkalýðsins var enginn gaumur gef-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Samvinnan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.