Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1896, Qupperneq 20

14
berjist fyrir yíirgripsmiklu og keillavænlegu málefni fyrir
land og þjóð.
Félagsmenn hafa í samlögum og á eigin áliyrgð pant-
að ýmislegar vörur, sem engum ákveðnum einstaklingi til
heyra. Af þessum vöruforða í söludeild félagsins á Húsa- /
vík geta svo félagsmenn fengið keyptar flestar algengar
búðarvörur, þegar pöntuðu vörurnar fullnægja ekki hinum
margvíslegu ársþörfum. Félagið heflr séð sér fært að hafa
þennan vöruforða söludeildar svo ríflegan, að utanfélagsmenn
hafa getað fengið drjúgan skerf af honum. Má óhætt full-
yrða, að það sem utanfélagsmenn hafa fengið hjá félags-
mönnum, bæði af vörum, sem einstaklingar í félaginu hafa
beinlínis sjálfir pantað, og úr söludeild, mun nema miklu
meiri upphæð en það, sem félagsmenn hafa fcngið hjá kaup-
mannsliðum og beint úr verzluninni á Húsavík. Þannig
hefir félagið sýnt það í verkinu, að það hefir eigi að eins
getað fullnægt þörfum meðlima sinna með útlendar vörur,
heldur hefir það og getað, að góðum mun, haft vörur í af-
gangi handa þeim, sem eigi gátu jafnan unað afarverðinu t
í búðinni. eða látið sérnægja smáskammtana hjá kaupmann-
inum. Sama verður uppi á baugnum, þegar um peninga eða
ávísanir er að ræða. Félagsmenn geta fengið peninga í pönt-
un jafnauðveldlega sem vörur, og standa þar mun betur
að vigi en þeir, sem við kaupmenn skifta. Þá ganga og
bankastörf eða ávísanir félagsins engu óliðlegar en í „búð-
inni'1. Sveitastjórn, klerkar og sýslumenn vilja engu síður
ávísanir til Kaupfélags Þingeyinga en til hinna sterkríku
erlendu verzlana. Sjálf bankastjórnin í Heykjavík lætur
sína skuldunauta óáreitta, ef Kaupfélagið lofar að borga
fyrir þá á tilteknum tíma, þótt áður sé eindagi kominn
fyrir skuldunaut. í öllum greinum viðskiftaþarfar vorrar
sýnist mér því Kaupfélag Þingeyinga fullnægja betur ósk-
um og þörfuiu meðlima sinna en kaupmenn gera gagnvart
sínum viðskiftamönnum.
Hvað er þá orðið ykkar starf? mun margur spyrja.
Eru kaúpmenn dottnir úr sögunni? Hvar eru ávextir allrar