Samvinnan - 01.04.1968, Síða 21

sér bókasöfnin, er nú víðast
hvar unnið með dugnaði að því
að laða fólk að söfnunum, bæði
með því að auglýsa þau og gera
þau þannig úr garði, að fólki
finnist þau aðlaðandi. Almenn-
ingsbókasafn er ekki síður fyr-
ir fólk en bækur. Setur sú stað-
reynd mjög svip sinn á bóka-
safnsbyggingar síðustu ára.
Nýtízku bókasafnshús eru yfir-
leitt mjög vandaðar byggingar,
afar rúmgóðar og þægilegar
jafnt heilbrigðum sem fötluð-
um. í almenningsbókasafni á
fólk að geta farið um frjálst
og óhindrað og fundið fyrir-
hafnarlítið, það sem leitað er
að. Einnig á það að geta feng-
ið þar góða fyrirgreiðslu og að-
stoð, ef þess er óskað.
Eðlilegt væri að spyrja við
lestur framanskráðra orða,
hvar við íslendingar séum á
vegi staddir í þróun almenn-
ingsbókasafna. Svarið hlýtur
að verða, að við séum nokkuð
á eftir nágrannalöndum okk-
ar, en vissulega er þessi þróun
hafin hér, og þegar svo er
komið, verður hún eigi stöðv-
uð. En hún krefst bæði tíma og
mikils fjár, og þó er ekki vafi
á því, að innan fárra ára verða
risin víðsvegar um landið ágæt
bókasöfn, sem svara fullkom-
lega þeim kröfum, sem til
slíkra stofnana ber að gera og
að framan er lýst. Eitt er nauð-
synlegt til þess að almenn-
ingsbókasafn geti rækt hlut-
verk sitt — að húsakynni þess
séu þægileg og rúmgóð.
Það sem mest háir íslenzk-
um söfnum nú eru þrengsli.
Bókakostur er víða allgóður og
bókasafnsnotkun og áhugi á
bókasafnsmálum fer vaxandi,
enda er slíkt tímanna tákn.
Nýtízku bókasöfn eru dýr. En
því fé, sem til þeirra er varið,
er vel varið — fjárfesting sem
almenningur kann að meta —
eða sú er að minnsta kosti
reynsla þeirra, sem lengst eru
komnir í bókasafnsmálum.
Eiríkur Hreinn Finnbogason.
GUÐMUNDUR GÍSLASON
HAGALÍN:
NOKKUR ORÐ UM
SKOLABOKASÖFN
Plestum íslenzkum ráða-
mönnum virðist örðugt að
skilja, að almenningsbókasöfn
séu knýjandi menningarleg
Nýtízku bókasöfn eru björt, rúmgóS og þœgileg.

k * m fc r ..
m. M % f * 1 • ■' ■ . "Z.I
Úr erlendu bókasafni. Bókavörðurinn til vinstri á myndinni veitir lánþegum upplýsingar.
21