Samvinnan - 01.04.1968, Síða 54

Leifur Þórarinsson
JOHIt [flCE,
spámaður eða hvab?
Margir telja, að á síðustu og verstu tímum sé tónlistin komin í sjálfheldu. Sumir ganga svo langt að
segja hana dauða, og nefna einhverja ákveðna andlátsstund, svo sem daginn sem Brahms lauk við síð-
asta sönglagið, eða þegar Debussy lagði frá sér pennann í síðasta sinn. Sannleikurinn er sá, að áheyr-
endur voru löngu áður hættir að fylgja hugsanagangi samtíðartónskálda, og skjalfestar sannanir eru
fyrir að mörg meistaraverka Beethovens voru „dauð“ í eyrum samtímamanna hans. Ókurteisi nútíma-
tónskálda við fortíðina er ekkert nýnæmi, og þó tilraunastarfsemi þeirra þyki ganga langt út yfir allan
þjófabálk á stundum, er ekki þar með sagt að hún sé ekki í fullu samræmi við anda tímans sem við lifum.
54