Andvari - 01.06.1963, Side 67

ANDVARI
í SLÓÐ VÍNLANDSFARA
65
Nýfundnalands, og veitir dr. Thomas henni forstöðu. Idann er fremur ungur
maður, sagður sérfræðingur í fleiri en einni grein læhnisfræðinnar og á allra
kosta völ í milljónaborgum, en kýs að vinna hér líknarstarf á hala veraldar.
Okkur var sagt, að hann væri hálfguð meðal innfæddra manna.
Flugvélin tók stefnu á Lewisporte á noiðurströnd landsins. Hvergi örlaði á
ræktuðu landi, á stöku stað sá ég smástíga í skóginum, sem kynnu að vera frá
tíð frumbyggjanna, Beóþúkkanna, hinna eiginlegu „rauðskinna“, sem svo voru
nefndir, af því að þeir máluðu sig í framan rauðum lit. Þeim var útrýmt ger-
samlega, og er talið, að síðasti Beóþúkkinn, kona að nafni Shanadithi, hafi
horfið til feðra sinna ári,ð 1829.
Við flugum nú norðvestur yfir Notre-Dame-flóann og sáum þar þegar
myndarlega borgarísjaka. Flugvélin stefndi á Cat Arm vestan við Hvítaflóa
(White Bay), skammt norðan við Sop’s Arm. Þann stað nefndi danski sjóliðs-
foringinn Hovgaard til sem hugsanlegt Hóp Þorfinns, og hefði verið fróðlegt
að skoða staðinn, þar sem hann er af ýmsum ástæðunr forvitnilegur. Flugvélin
lendir fyrir utan Cat Arm vfð hlið fallegs vélbáts, og þar fara þeir dr. Thomas
og fylgdarlið hans um borð í bátinn, því að ætlun þeirra er að sigla á honurn til
St. Anthony. Við höldurn áfram ferðinni meðfram austurströnd hins mikla
norðurskaga, sem Norðmaðurinn Löberg taldi nýlega vera Furðustrandir. Er
skemmst af að segja, að þetta er samfelld kletta- og hamraströnd, víðast skógi
vaxin. Athygli okkar vakti, að víða voru fannir skammt frá sjó, og er ströndin
þó fremur lág. Við stöldruðum við í þremur smábæjum á austurströndinni,
Roddickton, Englee og Conche, og sóttum þangað þrjár litlar stúlkur, sem flytja
skyldi í sjúkrahúsið í St. Anthony. Þar lentum við á lítilli tjörn norðan við bæinn
eftir allglæfralega lending, og var þá aðeins eftir síðasti áfanginn norður til
Nollsvíkur (Noddy Bay), skammt fyrir austan Lance-aux-Meadows.
Ég skoðaði með nokkurri eftin'æntingu kmdið, sem blasti við fyrir neðan
okkur þennan síðasta spöl og kalla mætti uppland fundarstaðarins í Lance-aux-
Meadows. Það reyndist vera geysivíðlend skóglaus „Arnarvatnsheiði", og bar
meira á vötnum en þurrlendi. Leizt mér vatnaland þetta mundu vera illfært
yfirferðar.
Þegar við stigum út úr flugvélinni í Nollsvík, sló á móti okkur köldum gusti
af hafi. Við tókum þegar á leigu lítinn vélbát, og flutti hann okkur vestur fyrir
tvö lítil nes, sitt hvorum megin við þorpið Sundsýn (Straitsview), til Lance-aux-
Meadows. Llti fyrir syntu heljarstórir borgarísjakar, í norðaustri sást Fagurey
(Belle Isle) og Baldhöfði (Cape Bauld) í austurátt. Oneitanlega var aðkoman
kuldaleg að þessu góða Vínlandi á Homströndum Nýfundnalands um hásumar
17. dag júlímánaðar. En landslag var fagurt, og í hugann kom lýsing á fyrsta
5