Andvari - 01.05.1967, Blaðsíða 8

6
JÓHANN BRIEM
ANDVARI
þennan svip. Hér eru þó hagasnapir fyrir sauðfé, en myndu eyðast fljótt, ef
setið væri á sama stað. Hirðingjar hafa enga fasta dvalarstaði, en flytja sig til,
er allt er upp bitið og nagað í kringum þá.
Hásléttan lækkar, er sunnar dregur, og nú sjáum við austurhlíðar fjallanna
austan við Dauðahafið, en hjá Amman er sléttan jafnhá fjallabrúnunum.
Það er orðið heitt, og ökumaðurinn tekur ofan rauðröndótta arabahettuna
og leggur við hlið sér í sætið.
Langt suður á eyðimörkinni er gamall kastali skammt frá veginum á hægri
hönd, rnikil bygging veðruð af sandfoki margra alda. Hliðið stendur opið, en
þar ganga engir út og inn nema villidýr eyðimerkurinnar, en húsið er að mestu
óhrunið. Nú eru ekki lengur ljón á þessum slóðum. Þau hafa hörfað vestur á
bóginn.
Grastopparnir verða strjálli, eftir því sem sunnar kernur, og við ökum
áfram með ofsahraða. Blár fjallstindur kemur upp fyrir sjónbrún frarn undan
á vinstri hönd. Hann er snarbrattur, en ekki mjög hár. Innan stundar er hann
langt að baki.
Skyndilega birtist stórt þorp við veginn til vinstri handar. Hér eru engar
vinjar, heldur standa húsin í bleikum sandi. Þau eru öll nýleg, en norðan við
þorpið eru víðáttumiklar rústir af leirkofum. Tóttirnar eru opnar, veggir standa
enn uppi, en hvergi er þak. Þorpið hefur verið endurreist á síðari árum og flutt
til um leið.
Nokkru sunnar eru fáein hús við veginn, veitingaskáli og búðarhola. Þar
er numið staðar til að fá sér hressingu. Nokkur borð og stólar eru úti fyrir dyrum
og stórar sólhlífar spenntar yfir. En nú er engin þörf að verjast hita, hann er
ekki til óþæginda. Ég keypti Arabahettu hjá veitingamanninum, rauða og hvíta
að lit, og hann kom henni vandlega fyrir á kollinum á mér með öllum þeim
brotum og fellingum, sem tízkan krafðist. Ég hafði hettuna á höfðinu, meðan
ég drakk kaffið, og þangað til ég var kominn inn í bílinn og horfinn úr augsýn,
aðeins af virðingu við húsráðanda.
Langt suður á söndunum var stór tjörn, og var þar mikill fjöldi úlfalda að
drekka. En þar var eginn gróður í kring. Þetta var aðeins rigningarpollur, því
nýlega hafði gert hér skýfall.
Enn sjást bedúínatjöld hér og þar og asnar og úlfaldar á beit, einnig hjarðir
af kindum, en er sunnar dregur, hverfur allt líf. Eyðimörkin er nakin og gróður-
laus.
Fjöllin austan við Dauðahafið eru löngu horfin undir sjónbrún, og áður
en varir erum við komnir að syðri endimörkum Móabslands. Þá tekur við landið
Edóm, en þar voru endur fyrir löngu jarðeignir Esaús hins loðna ísakssonar.