Andvari - 01.05.1967, Qupperneq 59

ANDVARI
ÓBÓTAVERKIÐ
57
legir, þar sem brennan var níðingsverk,
sem ekki varð að fullu bætt með fé. Það
er til marks um þá virðingu, sem Flosi
naut almennt, að hann var aðeins dæmdur
af landi brott um þriggja ára skeið og
gefinn nægur tími til að skipa málum
sínum áður en hann færi. Vér vitum eigi,
hvort fé það, sem safnað var til að bæta
víg Höskulds Hvítanesgoða, var notað í
þessu flókna uppgjöri, né hvernig.
Flosi neitaði að gera nokkra gagnkröfu
vegna sára sinna, og engum fylgismanna
hans voru neinu bætt sár, er þeir hlutu í
bardaganum á alþingi, og varð af því
kurr meðal þeirra.
Að því er virðist miðaði Snorri goði allt
nákvæmlega við fulla líftryggingu, en
ekki sjúkrabætur. Menn áttu enga kröfu
til fjár nema þeir væru í raun og sann-
leika dauðir.
Þrátt fyrir sár, sektir og útlegð, voru
þó Flosi og brennumenn engan veginn
sloppnir, þar sem Kári og Þorgeir Skorar-
geirr höfðu báðir neitað sættum, en það
merkti, að þeir áskildu sér rétt til hefnda
á brennumönnum, hvar og hvenær sem
þeir gætu. Skömmu eftir að Flosi kom
heim af þingi, varð Ijóst, hvað í þessu fólst.
Sigfússynir höfðu farið heim með honum,
og nú báðu þeir um tveggja daga leyfi
til að fara heim til sín og skipa málum
sínum. Flosi veitti þeim leyfið, en varaði
þá við hættunni. Kári og Þorgeir Skorar-
geirr veittu þeim eftirför og komu að þeim
sofandi. Kári og Þorgeir vildu ekki vega
skammarvíg að sofandi mönnum og vöktu
þá, en þótt þeir væru aðeins tveir gegn
fimmtán, drápu þeir fimm þeirra og
hröktu hina á flótta.
Flosi reyndi því að ná sáttum við Þor-
geir í því skyni að einangra Kára, og var
honum boðið, að engar bætur skyldu koma
fyrir Sigfússonu, en bætur boðnar fyrir
Njál og sonu hans. Kára voru boðin sömu
boð, en hann hafnaði þegar í stað. Þorgeir
hikaði við að yfirgefa Kára, en Kári hvatti
hann til að sættast á þeim forsendum, að
þeir hefðu nú hefnt brennunnar, og allt,
sem eftir stæði, væri hefnd eftir son hans,
sem væri hans einkamál. Þá féllst Þorgeir
á að taka sættum.
Þótt Kári væri einn eftir, hélt hann
áfram að hrjá brennumenn, og áður en
þeir fóru utan samkvæmt dóminum, hafði
hann drepið sex þeirra í viðbót, en gefið
grið Katli úr Mörk, tengdasyni Njáls.
Nú elti hann þá til Orkneyja, þar sem
Flosi og nokkrir af mönnum hans höfðu
gengið í þjónustu Sigurðar jarls. Á jóla-
dag drakk jarlinn með nokkrum mönnum
sínum í höllinni, og Gunnar Lambason
var beðinn að segja frá brennunni. Hann
ballaði víða frásögninni og laug frá, og
meðan á frásögn hans stóð, hljóp Kári
inn með brugðnu sverði og hjó höfuð hans
af bolnum í einu höggi. Jarlinn vildi láta
grípa Kára og drepa hann, en Flosi gekk
á milli; kvað hann Kára í engri sætt við
sig né fylgismenn sína, og hefði hann
gert það, sem hann hafði rétt til. Flosi
dáðist mjög að Kára, og vitað er, að hann
fyrirleit og hafði óbeit á Gunnari Lamba-
syni.
Það er athyglisvert, að Kári skyldi ekki
velja Flosa sjálfan, úr því að hann sýndi
slíka ófyrirleitni í drápi brennumanna,
og það lítur út fyrir, að hann hafi endur-
goldið þá aðdáun, sem Flosi hafði á
honum. Eftir að Flosi hafði lokið útlegð
sinni, sneri hann til Islands, og Kári
sem einnig hélt heim, braut skip sitt ná-
lægt heimkynnum Flosa. Hiklaust hélt
Kári á fund Flosa að reyna þegnskap hans
og var sýnd gestrisni. Eftir þetta tókust
með þeim fullar sættir, og Kári giftist
frænku Flosa, þeirri sömu Hildigunni,
sem verið hafði kona Höskuldar Hvítanes-
goða.
Idér lýkur sögunni. Hún fær góðan
endi, fremur hversdagslegan. Það verður