Andvari - 01.01.2002, Qupperneq 183

ANDVARI
ANDANS KONA OG ORÐABÓKARPÚL
181
Ef eitthvað fellur úr af vinnunni 6-8 takist það af tímanum 7-9 næstu daga
[r. 8-10?].“ Af þessu má sjá að Sigfús ætlaði sér aðeins tvo tíma á dag til
vinnu við orðabókina og dreifði kröftunum í ýmsar áttir. Á þetta benti Jón
Helgason reyndar í fyrrnefndri afmælisgrein þar sem hann segir:
Mér hefur satt að segja einlægt fundizt merkilegt að Blöndal skyldi verða til að vinna
svona verk. Sumum mönnum hentar vel að vera bundnir í þröngu tjóðri og hringsóla á
sínum litla bietti. En Blöndal er, ... , að eðlisfari hneigður fyrir að hnýsast í margt, láta
ekkert mannlegt sig engu skipta (1944:131).
Á svipaðan hátt komst einn samferðamanna Blöndals, dr. Jakob Benedikts-
son, að orði við mig í október 1998. Að hans mati hefði Blöndal ekki haft
þolinmæði til að sitja yfir seðlaskriftum langtímum saman og því hlyti Björg
að hafa orðtekið allmikið og skrifað á seðla. í minningargrein um Sigfús
skrifaði Jakob:
Því ber ekki að gleyma að margir aðrir en Sigfús Blöndal áttu mikinn þátt í orðabókinni
áður en lauk, framar öllu fyrri kona hans, Björg Þorláksdóttir, og Jón Ófeigsson yfir-
kennari (Skímir 1950:7).
Frá þessum tíma eru engin bréf aðgengileg sem varpað gætu ljósi á hvemig
Björg og Sigfús skiptu með sér verkum eða hver hlutur hvors þeirra var. En
Sigfús vann að öðrum verkum á þessu tímabili. Hann gaf út ævisögu Jóns
Indíafara á árunum 1908-1909 og hafði áður þýtt hana á dönsku og gefið út
1905-1907. Hlýtur slíkt verk að hafa krafist talsverðs tíma og andlegrar orku
sem ætla má að komið hafi niður á orðasöfnuninni. Auk þess vann hann frá
upphafi samhliða orðabókarverkinu að öðrum ritstörfum og skrifaði fjölda
greina um íslensk efni í blöð og tímarit eins og sjá má af ritaskrá hans í Ár-
bók Landsbókasafns 1962.
Þriðja lota 1911-1919
Þegar annarri lotu lauk 1911 taldi Sigfús handritið nokkuð gott og mun betra
en eftir fyrstu lotu. í raun mat hann það svo að til væri orðin nothæf orðabók,
aðeins vantaði í hana meira af orðum úr talmáli. Hann fékk árið 1917 14
mánaða leyfi frá störfum til þess að sinna orðabókarverkinu eingöngu og
sigldi til Islands með seðlasafnið. Af formála Sigfúsar er ekki auðvelt að sjá
að hverju var helst unnið á þeim árum sem fóru í hönd utan þess að nýta söfn-
un Bjöms M. Olsens úr mæltu máli. Ef listinn yfir heimildarrit er skoðaður
gaumgæfilega er þó ljóst að miklu hefur einnig verið safnað úr útgefnum
bókum, og hefur Björg mjög líklega komið að þeim þætti. Til eru í eigin-