Andvari - 01.01.1945, Síða 27

andvarj
Þorsteinn Gíslason
23
Á aldarafmæli Matthíasar Jochumssonar lýsir hann við-
horfi sinu (í formála fyrir minningarhátíð Matthíasar):
„Hvert barn á veröld hyggða fyrir sig
úr sýnum drauma og söngum eldri manna.
I’ar fléttast þegar forlaganna þræðir
af duldri hönd, og slitna ei alla ævi.
Hver veit, hvað mannsins sál að erfðum á
frá ættum sínum? Það er dulin gáta.
Og hvað eru áhrif uppeldinu frá
og umhverfinu? Það er líka gáta.
Hvað skapar andans yfirburðamenn?
Ei auður gulls, og fátækt ekki heldur.
Þeir koma jafnt þeim háu höllum frá
og hreysikofum. Það er gömul saga
og löngu kunnug. Listarinnar verk
er endursköpun lífsins mörgu mynda,
sem bera fyrir augu alla tið.
Þær sýnast festast misjafnlega í minni.
Ein gleymist fljótt, hin greypist fast í sál.
Og ævintýrin æskudögum frá
og undrasýnir barnsins draumamyn'da,
þau fylgja mönnum fram á hinztu stund.
í stærstri helgi er móðirin í minni,
sem leiðir barnið lífsins fyrstu spor ...
Og leiksviðin við læk og klett og vog,
þau koma fram í furðulegum myndum,
og bernskulífsins bláu himinhvelin
og bæjarvarpinn, leggurinn og skelin.“
Íö33 birtust Önnuv Ijóðmæli, en í þessu safni voru þýdd
l<væði og tækifæriskvæði. Þorsteinn var ágætur Ijóðaþýðandi,
eru mörg þessara kvæða svo vel gerð, að vart er hægt að
sj;i, að um þýðingu sé að ræða. Það er cnginn vafi á, að kynni
í*orsteins af erlendri Ijóðlist hafi orðið til þess að skerpa skiln-
lnS hans og næmleik á ljóðræna fegurð og gert hann að meiri
þ^'agsnilling en ella. Það er unun að lesa margar þessara þýð-