Andvari - 01.01.1923, Qupperneq 100

9G
Fiskirannsóknir 1921—1922.
[Andvarit-
og sumir á rokk, menn og konur. Þetla garn var tvö-
falt veiðnara, heldur en velspunna garnið útlenda,
sem fór að koma í verslanir um miðja öldina, fyrst
einfalt, en síðar tvinnað og nú síðast þrinnað. Þetta
lín reyndist misjafnlega. Einfalda línið máske skárst,.
þó oftast væri of gróft til þess að tvinnast, en ónýtt
án þess. En kosturinn sá, að menn gátu ráðið snún-
ingnum með tvinningunni, því að ofmikill snúður á
tvinnuðu og þrinnuðu garni, sem ílutst hefir í versl-
anir, og flytst enn, er það sem oft hefir svikið út-
gerð bænda með netin herfilega. Eg hefi ekki sjald-
an orðið fyrir því að riða net úr garni, sero eg hjelfc
að væri ekki of snúðhart, en þegar kom í vatnið,
var hver möskvi orðinn að snurðu og engin branda
snert, alla þess lífstíð, sem vanalega er ekki löng, 1
—2 ár mest; þá fúin og ónýt. Eg er viss um, að-
netja- og dráttarveiðin var aðalveiðin í vatninu fyiir
1864, því þriðja veiðiaðferðin, dorgin, var svo hverf-
andi lítil þá við það sem seinna varð, að hennar
gætti lítið. Eftir því sem gömlu mennirnir sögðu okk-
ur, var dorg ekki stunduð nema lítinn part af árinu
»eftir að líklegheit komu á vorin«, en það var þegar
valnið fór að verða autt frá uppsprettum lengra út,
og þangað til það varð íslaust. 2) að ekki gengu á
vatnið nema eldri menn, sem höfðu lært þær kunst-
ir (unglingar alls ekki), og voru það þá hverfandt
fáir, sem veiðina stunduðu, og höguðu þeir sjer
þannig, að þeir sátu langt hver frá öðrum á vatninu-
til þess að skemma ekki hver annars veiði. Dorgin
sem brúkuð var, var með islenskum öngli, og voru
önglarnir ekki veiðilegir, síst fyrir smásilung, með
stuttum legg og gildum og á auga fyrir tauminn,
bugstórir, oddlágir og agnúalitlir. Eg sá þessa öngla.