Andvari - 01.01.1923, Qupperneq 162

158
Frá þjóðfundarárinu 1851.
[Andvari.
og varna því að nokkuð ólögmætt yrði aðhafst.
Hann bað sýslumann að haga sér með gætni og still-
ingu og sagðist vona, að með því móti »gæti hann
að minsta kosti nokkurnveginn haldið fundinum inn-
an löglegra takmarka«. Annars var þetta bréf næsta
óákveðið eins og fleiri bréf Trampes.
Sýslumaður kom á fundinn en blandaði sér lítið í
meðferð málanna. Nokkrir hraðboðar gengu milli
hans og stiptamtmanns þessa daga, en ekki er kunn-
ugt um hvaða boðskap þeir hafa flutt. í skýrslu sinni
til stiptamtmanns, segir t*órður að fundurinn hafi
farið vel og siðsamlega fram og ekki hafi orðið vart
við neinn uppreisnaranda.
Á þingvallafundinum var samþykt ávarp til þjóð-
fundarins og nokkrar tillögur um stjórnarmálið. En
þareö þetta er prentað í Nýum Félagsritum XII. skal
ekki minst frekar á það hér. Gildi Þingvallafundar-
ins er heldur ekki fyrst og fremst falið í starfi hans,
heldur í því að hann var haldinn þrátt fyrir bann
æðsta valdsmanns landsins. Trampe hafði reynt að
takmarka fundafrelsið, sem er eitt af sjálfsögðustu
réttindum hverrar þjóðar, en hann beið fullan ósigur.
Nú voru líka línurnar farnar að skýrast. Leiðtogar
íslendinga urðu stoltir af sigrinum og litu smáum
auguin á stiptamtmann. Hinsvegar sá Trampe nú
engin ráð til þess að stjórna íslandi, önnur en að
kalla danska hermenn sér til hjálpar. Þannig var
grundvöllurinn lagður undir störf og úrslit þjóðfund-
arins og má því telja Þingvallafundinn 1851 og und-
irbúning hans eitt af því merkasta, sem skeði á þess-
um viðburðaríku árum.