Andvari - 01.01.1879, Page 77

Brjef fra Norvegi.
73
um með saltinu, og er þess vegna ekki hægt að ná
því burtu við þvott upp úr salti. Til að fá fiskinn
blettalausan og fallega vöru úr honum, er því nauð-
synlegt að þvo hann áður en hann er saltaður, og
getur maður þá náð öllu blóði, er ætíð situr í mænu-
holinu á dálk-stirtlunni, með því að strjúka það fram
úr dálkinum, þegar fiskurinn er þveginn.
Konsúll Andersen í Álasundi, sem, eins og
áður er frá skýrt, var dómari um fiskivörur við
gripasýninguna í Ameríku í hitt eð fyrra, svo að
hans álit má vera þungt á metunum í þeirri sök —
hefir hugvekju tillanda sinna i riti þvi, er jeg áður
nefndi, um saltfisksverkun, og skal jeg leyfa mjer
að setja hjer lítið ágrip af henni. Hann telur það
fyrst alþjóðlegan skaða, að salta fiskinn lítið
(Norðmenn salta víst töluvert minna en vjer, því
þeir ætla að eins 4—5 tunnur í þúsundið), og ræður
til að láta hann ekkert liggja í ble}'ti við útþvott-
inn. J>ar næst talar hann um, að ekki er hleypt
blóðinu úr fiskinum lifandi, og hversu lítið sje hirt
um að gera sem allra fyrst að honum; segir hann
að hann verði bæði ljótari og ljettari í vigt, missi
mikið af heilnæmu næringarefni, og þoli ver geymslu,
ef þessa ekki sje gætt. Hann vill ekki láta fiskinn
standa lengi í hlöðum (stökkum), meðan verið er að
þurrka hann, því hann súrni við það og blakkni;
heldur skuli hlaða honum um smátt og smátt, ef ó-
þerrar gangi. Að salta í lagarheld ílát ræður hann
fastlega til, því fiskurinn verði þá bæði fallegri út-
lits, þyngri í vigt og haldi sjer betur við geymsl-
una; lcveðst hann hafa sannfærzt um þetta á gripa-
sýningunni í Ameríku. Hann endar þann kafla með
þessum orðum: „Hið gamla lagabann gegn því að
salta fisk í lagarheld ílát hefir að sönnu verið í góðu